เซียนบู๊ ทะลวงชั้นฟ้า นิยาย บท 494

จิตใจของลู่ฝานวูบไหว โดยแท้จริง ทักษะพิณของผู้หญิงคนนี้ สามารถกระตุ้นใจคนได้จริงๆ

ทันใดนั้น ลู่ฝานรู้สึกว่าปราณชี่ของตัวเองสั่นสะเทือน กลายเป็นพลังวิญญาณโดยอัตโนมัติ

เหตุการณ์แบบนี้ ทำให้ความคิดของลู่ฝานล่องลอย

นี่มันวิชาอะไรกัน เคล็ดวิชาคลื่นเสียงเหรอ

ไม่ใช่ เขาเคยเห็นเคล็ดวิชาคลื่นเสียง แตกต่างกับสิ่งนี้มาก

จู่ๆ ลู่ฝานรู้สึกอะไรบางอย่าง วิชาของอู่คงหลิง เหมือนจะคล้ายกับวิชาชิงวิญญาณของเขา

อย่าบอกนะว่า......

ขณะลู่ฝานกำลังคิดในใจต่างๆ นานา

เสียงพิณของอู่คงหลิงกระเพื่อมเหมือนสายน้ำ เสียงของเธอก็ดังขึ้นมาด้วย เหมือนเสียงของเทพลอยมาเบาๆ ดังไปมาอยู่อย่างนั้น

“วันเวลาและเรื่องราวที่ผ่านไป มองฟ้าที่เต็มไปด้วยดวงดาวด้วยดวงตาที่มีน้ำตา กี่ปีผ่านไปด้วยกี่ความฝัน ไม่สามารถพูดออกมาได้ ล้วนผ่านไปท่ามกลางหญิงงาม เป็นสิ่งที่ทำร้ายความรู้สึกที่สุด บทเพลงไม่มีที่สิ้นสุด วันนี้ต้นสนเขียวเต็มไปด้วยหิมะ จิตใจเจ็บปวดเยือกเย็นราวกับฤดูหนาว”

เสียงเพลงดังไปเรื่อยๆ ลู่ฝานหลับตาลง

ปราณชี่ในร่างกายเคลื่อนไหวด้วยวิธีประหลาด ในขณะเดียวกันก็แยกเป็นสองพลัง พลังหนึ่งเคลื่อนไหวไปด้านบน ส่วนอีกพลังหนึ่งเคลื่อนไหวลงด้านล่าง จากนั้นพลังทั้งสองพลังทับซ้อนกันไปมา กลายเป็นการหมุนเวียน

ตอนนี้ลู่ฝานจมดิ่งไปกับเสียงพิณ ไม่สังเกตถึงความเปลี่ยนแปลงในร่างกายตัวเอง

จู่ๆ แววตาของอู่คงหลิงแปรเปลี่ยนเป็นอ่อนโยน

ทันใดนั้นเสียงพิณดูอ่อนโยน แสงเทียนรอบๆ ดับลงพร้อมกัน

ปราณชี่ในตัวลู่ฝานเคลื่อนไหว ทันใดนั้นลู่ฝานตั้งสติได้

แต่ต่อมาลู่ฝานรู้สึกเหมือนมีอะไรอยู่ในอกของตัวเอง เมื่อมองดูดีๆ เห็นอู่คงหลิงอยู่ในอ้อมอกของเขา

ดวงตางดงาม อู่คงหลิงเอาผ้าปิดหน้าออกช้าๆ