สัมพันธ์สวาท นิยาย บท 73

เย็นวันศุกร์...ฉันและกำปั้นต้องกลับไปที่บ้าน นั่นคือบ้านของฉันเอง บอกตามตรงว่ารู้สึกประหม่ามาก กลัวว่าแม่จะไม่ยอมรับเขา เพราะตั้งแต่เริ่มเขาก็มาสร้างความปั่นป่วนให้กับครอบครัวฉัน

“นายห้ามยั่วโมโหแม่ฉันนะ”

“รู้แล้ว เธอบอกฉันเป็นสิบๆ รอบแล้ว” ใช่!! ฉันบอกเขาแบบนี้มานับครั้งไม่ถ้วน แต่ถึงเขาจะรับปากฉันก็ยังไม่มั่นใจอยู่ดีว่าเขาจะทำตามที่พูดหรือเปล่า เอาแน่เอานอนอะไรได้ที่ไหนล่ะผู้ชายคนนี้

“กลัวขนาดนั้น ?” กำปั้นละสายตาจากถนนหันมามองหน้าฉันแว่บหนึ่ง ตอนนี้ใบหน้าของฉันมันเต็มไปด้วยความกังวล

“อื้อ” ฉันพยักหน้าตอบ

“ถ้าแม่เธอไม่อนุญาตให้ฉันคบกับเธอ” กำปั้นเอื้อมมือมาจับมือฉันแล้วออกแรงบีบเบาๆ “เดี๋ยวฉันพาเธอหนีเอง”

แปะ!! สิ้นสุดคำพูดติดตลกของกำปั้น ฉันก็ฟาดไปที่ไหล่ของเขาเต็มแรง พูดมาได้จะพาฉันหนี คนยิ่งเครียดๆ อยู่ด้วย

“ก็เห็นหน้าเครียดๆ ไม่อยากให้คิดมาก แต่ที่พูดฉันคิดแบบนั้นจริงๆ หนีไปกับฉัน เอาไว้มีลูกแล้วค่อยกลับมา” ความคิดเป็นตุเป็นตะมาก ใครจะกล้าทำแบบนั้นกันล่ะ

“ฉันไม่หนีไปกับนายหรอกนะ ถ้าหนีไปพ่อกับแม่ฉันจะเอาหน้าไว้ที่ไหน”

กำปั้นไหวไหล่ให้ฉัน จากนั้นเราก็เปลี่ยนเรื่องคุยกัน เพราะถ้าขืนยังคุยกันต่อเรื่องนี้ฉันได้จิตตกไปตลอดทางกลับบ้านแน่ๆ

หลายชั่วโมงผ่านไป สุดท้ายตอนนี้รถของกำปั้นก็เข้ามาจอดในรั้วบ้านของฉันเรียบร้อย บอกตามตรงว่ามือไม้สั่นไปหมดแล้วเนี่ย

“อ้าวพี่สายธารสวัสดีค่ะ” แก้ววิ่งมาที่รถ พอเห็นว่าเป็นฉันก็รีบยกมือสวัสดีทันทีแล้วก็มองฉันอย่างแปลกใจ จะไม่ให้แปลกใจได้ไง ก็ฉันมากับกำปั้น ซึ่งอาทิตย์ก่อนเขายังตามง้อฉันอยู่เลย

“แม่กับพ่ออยู่มั้ย ?” ฉันถามแก้ว

“คุณผู้หญิงกับคุณผู้ชายออกไปบริษัทตั้งแต่เช้าแล้วค่ะ เห็นพูดว่าที่บริษัทมีปัญหา”

“อื้อๆ งั้นบอกพี่ก้านให้เอาของหลังรถลงไปหน่อยนะ พี่ซื้อของมาเยอะเลย มีของแก้วด้วยนะ”

“จริงหรอคะ ขอบคุณค่ะ ^_^” แก้วดีใจยกใหญ่ที่ฉันซื้อของมาฝาก

“เข้าไปรอข้างในบ้านกันเถอะ” ฉันหันไปบอกกำปั้นที่ยืนอยู่ข้างๆ

“ไปที่บริษัทดีกว่า” กำปั้นเดินวนกลับไปเปิดประตูรถทางฝั่งคนขับ

“บริษัท ? พ่อนายมีบริษัทที่นี่ด้วยหรอ” ฉันถามอย่างสงสัย เพราะไม่รู้จริงๆ

“บริษัทพ่อเธอ” เขาตอบสั้นๆ จากนั้นก็เข้าไปนั่งในรถแล้วสตาร์ทเครื่อง ได้ยินแบบนั้นฉันก็รีบตามขึ้นไปนั่งด้วยที่เบาะข้างๆ กับคนขับ

“นี่นายจะไปที่บริษัททำไม !!”

“เอาน่า เผื่อมีอะไรดีๆ” คำพูดของเขามันยิ่งทำให้ฉันงงมากขึ้นไปอีก นี่ถ้าไปที่บริษัทแม่ฉันได้ประสาทเสียเพราะเขาแน่ๆ นั่นมันที่ทำงานเชียวนะ

“อย่าไปเลย ถือว่าฉันขอได้มั้ย นายไม่อยากคบกับฉันต่อหรือไงกัน”

“อยากสิ ไม่อยากคบจะง้อทำไม ไม่อยากคบจะมาที่บ้านเธอทำไม”

“.....” กำปั้นพูดน้ำเสียงจริงจัง แต่เขากลับไม่ฟังฉันเลยขับรถออกไปจากรั้วบ้านแล้วตอนนี้

“ที่บริษัทพ่อเธอมีปัญหา เผื่อฉันจะช่วยอะไรได้บ้าง”

“คิดว่าพ่อกับแม่จะยอมให้นายช่วยรึไง !!”

“เอาน่า ทำใจให้สบายบอกแล้วไงถ้าแม่เธอไม่ยอมรับฉัน ฉันจะพาเธอหนีเอง”