แดนนิรมิตเทพ นิยาย บท 462

ไม่รู้ว่ามู่หรงเค่อจงใจหรือไม่ สายตาเอาแต่จับจ้องมองไปที่เฉินโม่ที่ยังนั่งอยู่กับที่เหมือนเดิม ท่าทางหยิ่งยโสเป็นใหญ่ เหมือนว่ากำลังท้าทายเฉินโม่

อานเข่อเยว่ที่อยู่ด้านหลังกลุ่มคนเองก็แอบหันไปมองเฉินโม่ที่อยู่ด้านหลัง ในใจรู้สึกเหยียดหยาม "เฉินโม่ ตอนนี้นายน่าจะได้รู้ถึงความน่ากลัวของตระกูลมู่หรงแล้วละ นายยังคิดว่ามรดกเพียงแค่เท่านั้นของนายจะยังคู่ควรกับยานเอ๋อร์ได้อีกงั้นหรอ?"

เฉินโม่รู้สึกได้ถึงสายตาที่ท้าทายของมู่หรงเค่อ จึงเงยหน้าขึ้นเล็กน้อย จ้องมองกลับไป ในแววตานิ่งสงบ ไร้อารมณ์ ไม่ว่าคุณจะมีอำนาจล้นฟ้า ร่ำรวยมากมายยังไง แต่สำหรับผมแล้ว ก็สามารถทำลายได้อย่างง่ายดาย

มู่หรงเค่อดึงสายตากลับ ความเยือกเย็นในแววตาหายไป แล้วพูดเสียงดังว่า "ผมขอประกาศ งานฉลองวันเกิดในวันนี้ เริ่มต้นขึ้นอย่างเป็นทางการครับ!"

แปะๆๆ......

เสียงปรบมือดังขึ้น หลังจากนั้นไม่กี่วินาที ชายวัยกลางคนผู้สวมใส่เสื้อสูทสีขาวคนหนึ่งก็เดินเข้าไปด้วยรอยยิ้ม "หลานสาวยานเอ๋อร์ ขอให้หนูยิ่งโตยิ่งสวย!กำไลหยกคู่นี้คือของขวัญวันเกิดที่ลุงมอบให้กับหนูนะ!"

กำไลหยกคู่นั้น มีสีเขียวมรกตทั่วทั้งวง เพียงแค่มองดูก็รู้ได้ในทันทีว่าไม่ใช่สิ่งของธรรมดา กรอบของกล่องไม้ก็มีทองคำฝังรอบ ราคาอย่างต่ำก็ประมาณหลายแสน

หยางเชี่ยนเชี่ยนที่ใกล้ชิดรู้จักกับสินค้าแบรนด์ดังเป็นอย่างดี ถึงกับปิดปากตะลึงพูดออกมาว่า "นั่นมันรุ่นลิมิเตดอีดิชั่นของหอยู่ซู่นี่นา พระเจ้า ราคาอย่างน้อยๆก็ต้องหลักล้านแล้วนะ!"

ทุกคนต่างตกตะลึง มาถึงก็มอบของขวัญหลักล้านให้กัน แม้แต่พวกลูกคนรวยที่อยู่ในงานต่างก็ถึงกับอึ้ง

มู่หรงยานเอ๋อร์ไม่ได้รู้สึกตกใจอะไร เพียงแค่รับกล่องไม้มาแล้วยื่นให้กับพ่อบ้านที่อยู่ข้างกาย จากนั้นก็ทำความเคารพขอบคุณ พูดด้วยรอยยิ้มว่า "ยานเอ๋อร์ขอบคุณคุณลุงฟางมากค่ะ!"

แล้วชายวัยกลางคนท้องโตอีกคนก็เดินตามเข้าไป "หลานสาวยานเอ๋อร์ ลุงรู้ว่าหนูเรียนหนังสืออยู่ที่อู่โจว น้องมู่หรงมันขี้งก ไม่ซื้อรถให้หนูสักที ผ่านวันนี้ไปหนูก็เป็นผู้ใหญ่คนหนึ่งแล้ว ตอนนี้ที่ลุงมีรถสปอร์ตรุ่นใหม่คันหนึ่งอยู่พอดี มอบให้กับหนูแล้วกันนะ"

พูดจบ ชายวัยกลางคนท้องโตก็ยื่นกุญแจรถให้กับมู่หรงยานเอ๋อร์ด้วยรอยยิ้ม