แดนนิรมิตเทพ นิยาย บท 464

เนื่องจากเฉินโม่นั่งมือเปล่า และทั้งตัวก็ไม่ได้มีอะไรที่จะสามารถใส่ของขวัญวันเกิดไว้ได้ จึงไม่เพียงแค่คนอื่นเข้าใจผิด แม้แต่มู่หรงยานเอ๋อร์เองก็เข้าใจผิดด้วยเช่นกัน

มู่หรงยานเอ๋อร์มองเฉินโม่ แววตากลมโตเองก็มีความผิดหวังปรากฏ และแอบคิดในใจว่า "เฉินโม่ไม่ได้เตรียมของขวัญวันเกิดไว้ให้กับฉันงั้นหรอ?"

แต่ไม่นาน มู่หรงยานเอ๋อร์ก็กลับสู่สภาพปกติ และปลอบใจตัวเองว่า "บางทีเฉินโม่อาจจะรีบเกินไปจนลืมซื้อของขวัญก็ได้ มันจะอะไรนักหนาจ๊ะ ขอแค่เขามาร่วมงานได้ก็พอแล้ว พิสูจน์ได้ว่าในใจเขาก็ยังมีฉันอยู่เหมือนกัน!"

สีหน้าของหยูเจียหาวดุร้าย แววตาที่มองเฉินโม่มีความชั่วร้ายแฝงอยู่ "หรือว่าไอ้เจ้านี่ไม่ได้เตรียมของขวัญมาจริงๆงั้นหรอ? ถ้าหากเป็นเช่นนี้จริงๆ อย่างนั้นก็ดีมากเลยละ!"

"เฉินโม่ วันนี้เป็นวันเกิดอายุสิบแปดปีบริบูรณ์ของคุณหนูยานเอ๋อร์ ถือเป็นงานบรรลุนิติภาวะที่ยิ่งใหญ่มากในหัวเซี่ย แล้วนายเตรียมของขวัญอะไรมาให้คุณหนูยานเอ๋อร์งั้นหรอ?" หยูเจียหาวจงใจถามเสียงดัง ในแววตาเต็มไปด้วยความชั่วร้าย

เมื่อหยูเจียหาวถามออกไปเช่นนี้ ทันใดนั้น สายตาของทุกคนก็หันไปมองที่เฉินโม่กันหมด ในแววตาเต็มไปด้วยความดูถูกเหยียดหยาม

แม้แต่มู่หรงยานเอ๋อร์เองก็อดไม่ได้ที่จะมองเฉินโม่ด้วยความคาดหวัง

เฉินโม่เหลือบมองหยูเจียหาวนิ่งๆ สีหน้าเย็นชา

มู่หรงยานเอ๋อร์คิดว่าเฉินโม่ไม่ได้เตรียมของขวัญไว้ กลัวเฉินโม่จะอับอาย ดังนั้นจึงรีบพูดว่า "ของขวัญอะไรกัน ขอแค่เพื่อนๆมาฉันก็ดีใจมากแล้วละ"

"เฉินโม่ ขอบใจนะที่นายสามารถมาร่วมงานเลี้ยงวันเกิดของฉันได้!" รอยยิ้มของมู่หรงยานเอ๋อร์อ่อนหวานอย่างมาก แววตาสดใส รู้สึกยินดีต้อนรับเฉินโม่อย่างจริงใจ

เมื่อเห็นว่ามู่หรงยานเอ๋อร์รับหน้าแทนเฉินโม่ แววตาของคนอื่นที่มองไปยังเฉินโม่ก็ยิ่งดูถูกเหยียดหยามมากขึ้นกว่าเดิม

เมื่อได้ยินมู่หรงยานเอ๋อร์เอ่ยปากพูดเอง เฉินโม่ถึงได้ค่อยๆลุกขึ้นยืน มองไปที่มู่หรงยานเอ๋อร์ แล้วพูดด้วยรอยยิ้มว่า "วันเกิดของยานเอ๋อร์ทั้งที ฉันจะไม่เตรียมของขวัญไว้ได้ยังไงกันละ?"

ค่อยๆเดินมายังตรงหน้าของมู่หรงยานเอ๋อร์ แล้วในมือของเฉินโม่ก็มีสร้อยหยกเพิ่มขึ้นมาอย่างกับเล่นมายากล และยังร้อยสายด้วยด้ายแดงอีกด้วย

"ฉันทำเองกับมือ มอบให้เธอ!"

"สุขสันต์วันเกิด!"

เฉินโม่เดินไปที่ข้างกายมู่หรงยานเอ๋อร์ แล้วสวมให้กับมู่หรงยานเอ๋อร์ด้วยตัวเอง