แดนนิรมิตเทพ นิยาย บท 466

"ว้าว!"

หยางเชี่ยนเชี่ยนอ้าปากกว้างอย่างอลังการ "หรือว่านี่คือ....หัวใจแห่งมหาสมุทรที่ออกแบบโดยอาจารย์บัคจากฝรั่งเศสงั้นหรอ!"

ภายในกล่อง มีสร้อยพลอยไพลินวางอยู่ ภายในเม็ดพลอยเหมือนกำลังมีคลื่นทะเลพัดผ่าน ประณีตสวยงามอย่างมาก

"หัวใจแห่งมหาสมุทร!"

"พระเจ้า นั่นมันเป็นผลงานชิ้นเอกของอาจารย์บัคเลยไม่ใช่งั้นหรอ ทั่วทั้งโลกมีเพียงแค่สิบเม็ดเท่านั้น!"

"ครั้งก่อนได้ยินมาว่าในงานประมูลที่ฝรั่งเศส ราคาพุ่งทะยานขึ้นสูงถึงแปดสิบกว่าล้านแล้ว แต่ตอนนี้คงจะสูงมากถึงร้อยล้านได้แล้วมั้ง!"

"ของขวัญชิ้นนี้ของคุณชายเฉิงอลังการมากจริงๆ ลงทุนไปอย่างหนักสุดๆ!"

พวกลูกคนรวยต่างก็หันไปมองหยู่เหวินเฉิงด้วยความตะลึง สีหน้าเต็มไปด้วยความคาดไม่ถึง

แม้แต่มู่หรงยานเอ๋อร์เองก็ตะลึงเล็กน้อยเช่นกัน มองหยู่เหวินเฉิงแล้วพูดว่า "พี่หยู่เหวิน ของขวัญชิ้นนี้ล้ำค่ามากเกินไป ยานเอ๋อร์รับไว้ไม่ได้ พี่เอาคืนกลับไปเถอะค่ะ!"

แววตาของหยู่เหวินเฉิงมีความภูมิใจ แต่สีหน้าเย็นชาพูดว่า "สิ่งของที่หยู่เหวินเฉิงคนนี้มอบให้ออกไปแล้ว เคยรับคืนกลับมาเมื่อไหร่กัน? ถ้าหากว่ายานเอ๋อร์ไม่ชอบ ก็โยนทิ้งใส่ถังขยะเลยแล้วกัน!"

หยางเชี่ยนเชี่ยนมองดูสีหน้าหยิ่งผยองของหยู่เหวินเฉิง สายตาเต็มไปด้วยประกายหัวใจ แล้วอีกมือหนึ่งก็หยิกเข้าไปที่เอวของจางเสี่ยน หยิกอย่างแรง

สีหน้าของจางเสี่ยนบิดเบี้ยว แต่ก็ไม่กล้าส่งเสียงร้อง ทำได้แค่พยายามอดทน ในใจแอบด่าทอหยู่เหวินเฉิงอย่างรุนแรง "ไอ้สารเลวหยู่เหวินเฉิง แกจะให้ของขวัญก็ให้ไปสิ มาโอ้อวดอะไรกัน ใจกล้าพอแกก็โยนลงถังขยะเองสิ ถ้าแกไม่กล้าแกก็คือไอ้สารเลว!"

พวกลูกคนรวยต่างก็รู้ว่าหยู่เหวินเฉิงจงใจโอ้อวด แต่ก็ยังรู้สึกตกตะลึงอย่างมากกับการที่หยู่เหวินเฉิงมอบของขวัญมูลค่านับร้อยล้านอย่างหัวใจแห่งมหาสมุทร

และเมื่อดูจากของขวัญชิ้นนี้แล้ว ทุกคนต่างก็เข้าใจได้ถึงความคิดความรู้สึกที่หยู่เหวินเฉิงมีต่อมู่หรงยานเอ๋อร์