แดนนิรมิตเทพ นิยาย บท 480

"ช่างเถอะ วันนี้ตระกูลมู่หรงของฉันมีจุดจบที่ต้องตาย แล้วจะเอาชีวิตนายมารวมด้วยทำไมกันละ?"

คนใกล้ตายมักจะมีเมตตา มู่หรงเค่อไม่อยากให้เฉินโม่มาทิ้งชีวิตตายเสียเปล่า จึงพูดว่า "ไอ้หนุ่ม เรื่องของตระกูลมู่หรง ไม่ต้องการนายมายุ่งวุ่นวายอย่างนายคิดอยากจะจีบยานเอ๋อร์ ถึงแม้ฉันจะตายก็ไม่มีทางตกลง!"

"ไปให้พ้นซะ!"

ลุงสุ่ยมองเฉินโม่นิ่งๆ ในแววตามีความสงสัย เขาเคยสงสัยว่าเฉินโม่เป็นนักบู๊ แต่กลับสัมผัสถึงพลังชี่แท้ในตัวเฉินโม่ไม่ได้เลยสักนิด

สุดท้ายลุงสุ่ยจึงทำได้แค่ส่ายหัวอย่างผิดหวัง หัวเราะเยาะตัวเอง "แม้เขาจะฝึกฝนบู๊มาตั้งแต่เกิด แต่อายุเท่านี้ก็ไม่มีทางเก่งเกินกว่าฉันได้ แม้แต่ฉันเองยังพ่ายแพ้ในสี่กระบวนท่า ถึงแม้เขาจะเป็นนักบู๊จริงๆ ก็ทำได้แค่เอาชีวิตไปทิ้งเท่านั้นแหละ"

เหรินเทียนหยู่มองเฉินโม่ สีหน้าชั่วร้าย ในแววตามีเจตนาฆ่า "ไอ้หนุ่ม แกเป็นใคร? มีความเกี่ยวข้องอะไรกับตระกูลมู่หรง?"

เฉินโม่สีหน้าเรียบเฉย จ้องมองเหรินเทียนหยู่เงียบๆ พูดนิ่งๆว่า "ฉันชื่อเฉินโม่ เป็นเพื่อนของยานเอ๋อร์ นายรังแกเพื่อนของฉันต่อหน้าฉัน มันทำให้ฉันเสียศักดิ์ศรีอย่างมาก!"

เหรินเทียนหยู่ยังไม่พูดอะไร ลูกน้องผู้อาวุโสและชายหนุ่มสองคนนั้นของเขา เมื่อได้ยินเช่นนั้นแล้วก็หัวเราะออกมา เสียงหัวเราะเต็มไปด้วยความดูถูกเยาะเย้ย

"เฉินโม่? ไม่เคยได้ยินมาก่อน!" ชายหนุ่มสองคนพูดเย้ยหยัน

"ไอ้หนุ่ม ศักดิ์ศรีของนายมีค่า หรือว่าชีวิตของนายมีค่า? ฉันดูแล้วนายอายุยังน้อย รีบไปให้พ้นซะ จะได้ไม่ต้องตาย" ผู้อาวุโสคนนั้นพูดดูถูก

เหรินเทียนหยู่สีหน้าแปลกประหลาด รู้สึกว่าเฉินโม่น่าขำ คิดแล้วก็จริง ผู้มีอิทธิพลมากมายขนาดนี้คลานอยู่กับพื้น เมื่ออยู่ต่อหน้าเขาแล้วไม่กล้าส่งเสียงใดๆสักนิด เฉินโม่เห็นได้ชัดว่าเป็นแค่นักเรียนมัธยมปลายคนหนึ่ง แต่กล้ามาพูดถึงศักดิ์ศรีกับเหรินเทียนหยู่?