แดนนิรมิตเทพ นิยาย บท 481

มู่หรงเค่อเป็นเจ้าแห่งมณฑลเจียงหนาน เขาเคยได้ยินข่าวลือเกี่ยวกับเฉินไต้ซือ แต่เขาไม่เชื่อว่าเฉินโม่จะเป็นเฉินไต้ซือ

มู่หรงเค่อเหมือนกับคนอื่น ๆ เขารู้สึกว่าเฉินโม่เจตนาใช้ชื่อของเฉินไต้ซือเพื่อข่มขู่เหรินเทียนหยู่

"เจ้าหนู ฉันบอกให้แกไสหัวออกไป แกไม่ได้ยินเหรอ?" มู่หรงเค่อตะโกนด้วยความโกรธจัดอีกครั้ง

ลุงสุ่ยหันไปมองมู่หรงเค่อด้วยสีหน้าแปลก ๆ "นายท่าน รับปากเขาได้ บางทีอาจจะมีปาฏิหาริย์เกิดขึ้นได้?"

มู่หรงเค่อมองลุงสุ่ยด้วยความประหลาดใจ รู้สึกสงสัยเล็กน้อย และไม่เข้าใจว่าทำไมลุงสุ่ยถึงได้พูดเช่นนั้น

อย่างไรก็ตาม ด้วยความไว้วางใจในตัวลุงสุ่ย มู่หรงเค่อจึงเลือกที่จะเชื่อเขา

เฉินโม่มองมู่หรงเค่อด้วยรอยยิ้มที่เหมือนจะยิ้มแต่ไม่ยิ้ม และกล่าวด้วยน้ำเสียงราบเรียบว่า "คุณแน่ใจหรือว่าจะปฏิเสธความช่วยเหลือจากผม?"

มู่หรงเค่อเงียบไปครู่หนึ่ง จากนั้นเหลือบมองลุงสุ่ยอีกครั้ง ลุงสุ่ยพยักหน้าให้เขา

ดวงตาของมู่หรงเค่อถึงได้แน่แน่วขึ้นมา เขาเงยหน้าขึ้นและกล่าวว่า "โอเค ฉันรับปากนาย ขอเพียงแค่นายสามารถเอาชนะเขาได้ อย่าว่าแต่หนึ่งร้อยล้านเลย ถึงจะเป็นหนึ่งพันล้าน แล้วไงล่ะ?"

เฉินโม่ส่ายส่ายศีรษะเบา ๆ และกล่าวด้วยน้ำเสียงราบเรียบว่า "ผมต้องการแค่หนึ่งร้อยล้านเท่านั้น"

มู่หรงเค่อกล่าวเสียงดังว่า "ตกลง ฉันรับปากนาย!"

เฉินโม่หันไปมองเหรินเทียนหยู่และกล่าวด้วยน้ำเสียงราบเรียบว่า "เดิมทีผมไม่อยากยุ่งความแค้นระหว่างนายกับตระกูลมู่หรง แต่ในเมื่อผมรับเงินจากตระกูลมู่หรงแล้ว ผมก็จำเป็นต้องยุ่ง ดังคำกล่าวที่ว่ารับเงินคนอื่นแล้วก็ต้องช่วยคนอื่นทำงาน!"

สีหน้าของเหรินเทียนหยู่หงุดหงิดเล็กน้อยและกล่าวด้วยความเย็นชา "เจ้าหนู ฉันรู้สึกว่าแกเบื่อที่จะมีชีวิตอยู่แล้วจริง ๆ!"

สีหน้าของเหรินเทียนหยู่เย็นชา และรัศมีที่ทรงพลังปะทุออกมาจากร่างกาย เตรียมพร้อมที่จะลงมือเคลื่อนไหว

ชายชราที่เป็นลูกน้องของเขา ประสานมือทั้งสองข้างแล้วคำนับ และกล่าวว่า "นายท่าน คุณไม่จำเป็นต้องลงมือเอง ผมใช้มือเดียวก็สามารถจัดการเขาได้แล้ว!"

หลังจากพูดจบ ชายชรากระโดดขึ้นและพลิกตัวกลางอากาศ แล้วปรากฏตัวอยู่ห่างจากตรงหน้าเฉินโม่สามเมตร มองเฉินโม่ด้วยความเย็นชา และกล่าวด้วยสีหน้าเหยียดหยาม "เจ้าหนู ในเมื่อแกมันรนหาความตายเอง ถ้าเช่นนั้นฉันก็จะทำให้แกสมปรารถนา!"