แดนนิรมิตเทพ นิยาย บท 485

แต่ขณะที่มือของเหรินเทียนหยู่กำลังจะสัมผัสร่างกายของมู่หรงยานเอ๋อร์ แสงสีเขียวก็พุ่งออกมาจากหยกแขวนที่อยู่บนหน้าอกของมู่หรงยานเอ๋อร์ แล้วแสงสีเขียวนั้นก็ก่อตัวเป็นเกราะป้องกันสีเขียวใส ๆ อยู่รอบตัวมู่หรงยานเอ๋อร์ มือของเหรินเทียนหยู่ถูกสกัดกั้นอยู่ภายนอกและยากที่จะเข้าไปได้!

"นี่มัน?"

สีหน้าของเหรินเทียนหยู่เต็มไปด้วยความตกใจ แล้วจ้องหยกแขวนขนาดเล็กที่อยู่บนหน้าอกขอมู่หรงยานเอ๋อร์ด้วยความอึ้ง

มู่หรงยานเอ๋อร์ที่หลับตาและรอความตาย รู้สึกถึงอะไรบางอย่าง อดไม่ได้ที่จะลืมตาขึ้น พบว่าตนเองอยู่ในเกราะป้องกันสีเขียว และคนสารเลวคนนั้นกำลังจ้องมองตนเองอยู่

ความโลภประกายผ่านดวงตาของเหรินเทียนหยู่ "ที่แท้เป็นเครื่องราง! มิน่าเจ้าเด็กคนนั้นถึงได้ไม่กลัวอะไรเลย!"

"ฮึ่ม แต่ถ้าแกคิดที่จะใช้เครื่องรางมาขัดขวางฉัน แกประเมินฉันต่ำเกินไปแล้ว!"

เหรินเทียนหยู่รู้สึกโกรธเล็กน้อย ปล่อยหมัดออกไปอย่างแรง กระแทกไปที่เกราะป้องกันสีเขียวที่อยู่รอบตัวมู่หรงยานเอ๋อร์

มู่หรงยานเอ๋อร์ตกใจจนกรีดร้องออกมาอีกครั้ง ใช้สองมือปิดตาตนเองเอาไว้

ปัง!

เหรินเทียนหยู่กระเด็นออกไปอีกครั้ง เขาอดไม่ได้ที่จะรู้สึกตกตะลึง "นี่เป็นเครื่องรางอะไร มันสามารถสกัดกั้นพลังหมัดครึ่งส่วนที่ผมปล่อยออกไปครึ่งหนึ่งได้!"

มู่หรงยานเอ๋อร์รู้สึกว่าเหรินเทียนหยู่โจมตีไม่ถูกร่างกายของเธอ และเธอลืมตาขึ้นอีกครั้ง พบว่าสีหน้าของเหรินเทียนหยู่เต็มไปด้วยความอึ้ง และเกราะป้องกันสีเขียวที่อยู่รอบตัวเธอยังคงไม่บุบสลาย

"เกราะป้องกันสีเขียวนี้น่าจะออกมาจากหยกแขวนที่เฉินโม่มอบให้ฉัน มิน่าลุงสุ่ยถึงได้บอกว่าฉันได้รับของขวัญล้ำค่าที่สุด ที่แท้หยกแขวนนี้สามารถปกป้องตัวได้!"

มู่หรงยานเอ๋อร์มองหยกแขวนขนาดเล็กที่อยู่บนหน้าอกของตนเอง และเกิดความอบอุ่นในหัวใจ

"ฉันไม่เชื่อว่าจะไม่สามารถทำลายอันนี้ได้!" เหรินเทียนหยู่กัดฟันและปล่อยหมัดกระแทกอีกครั้ง ซึ่งเขาใช้กำลังทั้งหมดของตนเอง

คราวนี้ มู่หรงยานเอ๋อร์ไม่ได้รู้สึกกลัว แค่เฝ้ามองเหรินเทียนหยู่ปล่อยหมัดกระแทกด้วยสีหน้าดุร้าย และมีรอยยิ้มจาง ๆ อยู่บนใบหน้าที่สวยงามของเธอ