ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน นิยาย บท 5106

คลอเดียรู้สึกซาบซึ้งใจ พยักหน้าหนักๆ

เวลานี้เย่เฉินจึงแนะนำป้าหลี่ว่า : "ใช่สิป้าหลี่ ฉันขอแนะนำแม่ยายของฉันกับคุณ"

พูดจบ เขาก็มองไปทางหม่าหลัน จากนั้นจึงพูดกับหม่าหลันว่า : "แม่ครับ นี่คือป้าหลี่จากสถานเลี้ยงเด็กกำพร้า คุณน่าจะเคยได้ยินแล้ว"

"เคยได้ยิน เคยได้ยิน!" หม่าหลันมองป้าหลี่ กล่าวอย่างประหลาดใจว่า : "ก่อนหน้านี้ฉันเคยได้ยินเย่เฉินพูดถึงคุณทุกวัน!"

ในระหว่างที่พูด ในสมองของหม่าหลันอดไม่ได้ที่จะนึกถึงในตอนนั้น ตอนวันเกิดนายหญิงใหญ่เซียว ในงานเลี้ยงวันเกิดจู่ๆ เย่เฉินก็เสนอให้ป้าหลี่ยืมเงินหนึ่งล้านเพื่อไปพบแพทย์

ในตอนนั้น ตนเองเกลียดเย่เฉินที่ไม่มีตา แต่ใครก็คาดไม่ถึง ว่าเย่เฉินในตอนนี้ กลายเป็นลูกเขยผู้มั่งคั่งที่ไม่ต้องร้องขออะไร

เมื่อนึกถึงเรื่องนี้ เธอรีบพูดกับป้าหลี่ว่า : "ไอ๋หยา ในตอนนั้นเย่เฉินต้องการรักษาคุณ ใช้ความคิดอย่างมากจริงๆ และครอบครัวเราพยายามที่จะช่วยเหลืออย่างเต็มที่......"

พูดถึงตรงนี้ หม่าหลันถอนหายใจด้วยความเยือกเย็น : "แต่น่าเสียดาย นายหญิงใหญ่ตระกูลเซียวคนนั้นตายไปซะแล้ว เธอเป็นคนตระหนี่ถี่เหนียว เย่เฉินเอ่ยปากจะยืมเงินเธอ เธอไม่เพียงแต่ไม่ให้เย่เฉินยืมเงิน ยังด่าเย่เฉินอย่างสาดเสียเทเสียต่อหน้าสาธารณชนอีกด้วย มันมากเกินไปแล้วจริงๆ!"

ป้าหลี่รีบกล่าวขอบคุณทันที : "ท่านมีเจตนาดีจริงๆ ขอบคุณนะคะ!"

หม่าหลันหัวเราะแหะๆ โบกไม้โบกมือกล่าวว่า : "นี่ จะเกรงใจทำไมกัน ลูกเขยของฉันพูดถึงคุณตลอดเลยนะ เป็นธรรมดาที่จะมีส่วนร่วมไปด้วย"

พูดจบ เธอก็เอ่ยถามด้วยสีหน้าเป็นห่วง : "ใช่สิ โรคของคุณหายดีแล้วเหรอ?"