แดนนิรมิตเทพ นิยาย บท 1252

ใบหน้าสีแดงของเฉินตงหวา กลับมาเป็นปกติอย่างรวดเร็ว มองหลี่ซู่เฟินและกล่าวเยาะเย้ยว่า “เป็นเพราะผมมองคนผิดพลาด คุณดูสิว่าตอนนี้เขาทำให้ตระกูลเฉินเดือดร้อนขนาดไหน? แม้แต่ผู้นำตระกูลก็ถูกคนรับใช้ของตระกูลหนานกงใช้แส้เฆี่ยนตีด้วย จิงเย่ ผู้นำตระกูลอายุมากแล้ว ต้องทนทุกข์ทรมานเพราะหายนะอย่างเฉินโม่? คุณทนได้อย่างไร?”

เฉินจิงเย่มองเฉินกั๋วเหลียงที่ถูกเฉินตงซุ่นพยุงอยู่ และเดินอยู่ด้านหน้าสุด ดวงตาของเขาเปลี่ยนเป็นสีแดง เขาเกือบจะร้องไห้ออกมา

“ผมมันอกตัญญู ทำให้คุณพ่อและทุกคนต้องทนทุกข์ทรมานไปด้วย!”

เฉินตงเยว่นวดคลึงไหล่ที่ถูกแส้ฟาด และกล่าวด้วยความโกรธว่า “คุณควรให้หายนะอย่างเฉินโม่ชดใช้ความผิดด้วยความตาย! เขาสร้างปัญหา แต่กลับให้สมาชิกของตระกูลเฉินเป็นแพะรับบาปแทน เขากลับลอยนวลอย่างมีความสุข มันไร้เหตุผลสิ้นดี!”

เฉินจิงเย่ยิ่งรู้สึกผิดมากขึ้น มีความมุ่งมั่นปรากฏอยู่ในดวงตา

“ตอนนี้เฉินโม่ไม่อยู่ที่นี่ ผมเป็นพ่อของเขา ผมควรขอโทษและรับผิดชอบแทนเขา!”

หลังจากกล่าวจบ เฉินจิงเย่วิ่งไปที่ก้อนหินขนาดใหญ่ที่อยู่ริมถนน

“จิงเย่ คุณอย่าฟังพวกเขาพูดจาเหลวไหล!” หลี่ซู่เฟินคว้าเฉินจิงเย่อย่างรวดเร็ว และกอดเขาไว้แน่น

“เฉินจิงเย่ คุณฟังฉันนะ เสี่ยวโม่ต้องกลับมาช่วยพวกเราอย่างแน่นอน คุณอย่าเป็นอะไรเด็ดขาด ใช่ว่าคุณไม่รู้นิสัยของเสี่ยวโม่ ถ้าคุณเป็นอะไรไป เขาอาจจะทำสิ่งที่อยู่เหนือจินตนาการได้!” หลี่ซู่เฟินกล่าวด้วยความเฉียบขาด

จากนั้นหันไปมองเฉินตงหวาและคนอื่น ๆ แล้วกล่าวด้วยความเย็นชา “ในฐานะที่เป็นสมาชิกตระกูลเดียวกัน ตอนนี้ตระกูลกำลังมีปัญหา แต่พวกคุณยังปัดแข้งปัดขากันอีก พวกคุณต้องการบีบบังคับให้จิงเย่ตายถึงจะพอใจใช่ไหม? ถ้าพวกคุณแน่จริง ก็ไปต่อสู้กับหนานกงหยู่ด้วยเหตุผลสิ พวกคุณรู้ว่าเฉินจิงเย่เป็นคนที่รังแกได้ง่าย ไม่โต้เถียงพวกคุณ พวกคุณมันเป็นคนประเภทที่รังแกคนที่อ่อนแอกว่า และหวาดกลัวคนที่แข็งแกร่งกว่า ไม่ช้าก็เร็วตระกูลเฉินจะถูกทำลายด้วยน้ำมือของพวกคุณ!”

ถึงแม้ว่าหลี่ซู่เฟินจะไม่ใช่คนของตระกูลเฉิน แต่ไม่ว่าจะเป็นวาทศิลป์หรือความกล้าหาญ เธอเหนือกว่าเฉินจิงเย่ เพราะช่วงหลายปีที่ผ่านมา เธอเป็นคนบริหารดูแลเหม่ยหวา กรุ๊ปคนเดียวมาโดยตลอด เธอฝึกฝนจนชำนาญแล้ว