ชายาข้ามภพ พิชิตใจท่านอ๋องไร้รัก นิยาย บท 1

ตอนที่ 1 ออกเรือน

“เจ้าสาวลงเกี้ยว”

สาวใช้พยุงโล่หวินหลานลงมาจากเกี้ยวช้าๆ เดินไปก้าวหนึ่ง เธอรู้สึกได้ทันทีว่า ร่างกายนี้ปวกเปียกไร้เรี่ยวแรง คิดๆดูแล้วคงเป็นผลที่กินยาพิษฆ่าตัวตายเมื่อครู่แน่ๆ ใช่แล้ว โล่หวินหลานที่จะแต่งงานกินยาพิษฆ่าตัวตายในเกี้ยวเจ้าสาวไปแล้ว เธอในตอนนี้เดิมทีเป็นศัลยแพทย์ยุคปัจจุบันคนหนึ่ง เกิดอุบัติเหตุตกตึกตายเพื่อช่วยชีวิตคน สุดท้ายก็ข้ามภพมาอยู่ในร่างที่มีชื่อเดียวกัน

เสียงประทัดดังปังๆขึ้น ทำให้โล่หวินหลานตกใจครู่หนึ่ง ทันใดนั้นความทรงจำของเจ้าของร่างเดิมปรากฏขึ้นมามากขึ้น เธอจำได้แล้วว่าตัวเองต้องแต่งกับ.....หมิงอ๋อง องค์ชายรูปอัปลักษณ์ ร่างกายพิการ จิตใจอำมหิตโหดเหี้ยม

หมิงอ๋อง แปลว่าราชาแห่งนรก

กล่าวกันว่าแม้จะรับเจ้าสาวไปกี่คนก็ต้องตายในเรือนหอ มิน่าล่ะเจ้าของร่างเดิมถึงกินยาพิษฆ่าตัวตาย โล่หวินหลานไม่กลัวแต่กลับอยากเห็นองค์ชายปีศาจว่าแท้ที่จริงแล้วเป็นคนอย่างไร

เมื่อพิธีอันซับซ้อนเสร็จสิ้น เธอถูกคนนำตัวไปที่เรือนหอ ผ้าคลุมเจ้าสาวยังคลุมอยู่ แต่โล่หวินหลานกลับรู้สึกว่าบรรยากาศเยือกเย็นไปทั่วห้อง ทำให้เธออดไม่ได้ที่จะกลัวจนตัวสั่น ภายในห้องเงียบมาก โล่หวินหลานนั่งอยู่บนเตียง ลองขยับข้อมือตัวเอง

ตลอดช่วงที่แต่งงาน หมิงอ๋องไม่ปรากฏตัวออกมาเลย เธอยิ่ง “สนใจ” คนๆนี้มากขึ้น

ถ้าหากเป็นคนโหดร้ายน่าเกลียดจริงๆ ก็ขอให้ได้เห็นสักนิด จะให้เขาได้ลองเทคนิคศัลยกรรมของสมัยปัจจุบัน....

โล่หวินหลานซ่อนมือไว้ในใต้แขนเสื้อ อดไม่ได้ที่จะกระชับมือไว้แน่น ในแขนเสื้อของเธอนั้น นอกจากมียาพิษฆ่าตัวตายแล้วยังมีกริชอีกเล่มหนึ่ง ของสองสิ่งนี้แต่เดิมล้วนเป็นของที่พี่สาวทั้งสองของนางนั้นมอบเป็นของขวัญให้แก่เจ้าของเดิม ตอนนี้คิดๆดูแล้วผู้หญิงทั้งสองคนนั้นไม่สบายใจอย่างเห็นได้ชัด

ในตอนนี้จู่ๆ มีเสียงผลักประตูดังขึ้น มีเสียงฝีเท้าเดินเข้ามา เมื่อประตูห้องปิด มีเสียงหยอกล้อน่ากลัวเสียงหนึ่งสะท้อนเข้ามา

“พี่สี่ ข้ารู้ว่าท่านไม่อยากพบข้า แต่เดิมที ชายาของท่านล้วนปรนนิบัติให้กับข้า วันนี้ก็คงไม่สามารถยกเว้นได้ ท่านว่าจริงไหม”

โล่หวินหลานฟังเสียงพูด ทันใดนั้นตาทั้งสองข้างก็โตขึ้น

ทว่าฟังในห้อง มีอีกเสียงที่แหบแห้งไม่น่าฟังสะท้อนมาราวกับเสียงปีศาจร้าย

“น้องเจ็ด เจ้าพูดถูก ร่างกายข้านั้นพิการ เจ้าทำแทนข้าถือว่าสมควรแล้ว”

“นึกแล้วว่าพี่สี่ต้องพูดเช่นนี้ งั้นข้าก็ไม่เกรงใจแล้ว” พูดอยู่ คนๆนั้นก็เดินออกไปทางโล่หวินหลานผ้าคลุมเจ้าสาวที่ปิดคลุมโล่หวินหลานตรงหน้าถูกคนเปิดออก โล่หวินหลานมองชายที่ยืนอยู่ตรงหน้าอย่างชัดเจน

ผมมวยหวีอย่างประณีต หน้าตาหล่อเหลา นัยน์ตาเป็นประกาย

ในสายตาของโล่หวินหลานซ่อนความเกลียดชัง แต่สีหน้ากลับไม่ได้แสดงออกมา