ทาสรัก นิยาย บท 12

EP11

สิ้นคำพูดทิศเหนือก็ผละออกจากร่างของนิวา มือหนาคว้าทิชชูมาเช็ดที่แก่นกายด้วยอารมณ์ที่ยังค้างคาอยู่ แต่ขืนเอาคนที่นอนแข็งเหมือนท่อนไม้ต่อไป เขาคงต้องได้พลั้งมือฆ่าเธอก่อนจะได้ปลดปล่อย

“หึ…” เขาเค้นหัวเราะออกมาแล้วเดินไปหยิบชุดขึ้นมาสวมลวกๆมือหนาเสยผมขึ้นไปหนึ่งทีก่อนจะคว้ากระเป๋าตังแล้วเดินออกจากห้องไปพร้อมกับเสียงประตูที่ดังสนั่น…

ปั้ง! ลับร่างทิศเหนือนิวาก็ทิ้งหน้าซบเข้ากับหมอนใบโต เธอมองคราบสีขาวเหนียวหนืดที่เปื้อนตามสีข้าง มันรู้สึกสะอิดสะเอียนที่ต้องแปดเปื้อนกับใครต่อใครมานักมากมาย มือบางค่อยๆยกขึ้นลูบท้องน้อยตัวเองเบาๆ หยดน้ำตาไหลอาบพวงแก้มหยดแล้วหยดเล่าที่ต้องติดอยู่ความอึดอัดแบบนี้วังวนเดิมๆตลอดมา…

“ฮึก…แม่ขอโทษ” นิวาปิดเปลือกตาลงพยายามลืมเรื่องที่เกิดขึ้นเมื่อกี้ เธอพยายามมาครั้งต่อหลายครั้งที่จะไม่รักผู้ชายคนนี้ แต่มันกลับไร้ประโยชน์สิ้นดี

ครืด… ครืด…

ในขณะที่เธอกำลังนอนร้องให้อยู่เสียงมือถือก็สั่นเครือขึ้นอีกครั้ง นิวาปาดน้ำตาออกแล้วเอื้อมมือหยิบขึ้นมา ปลายสายเป็นอิฐที่โทรเข้าเธอจึงตัดสินใจกดรับ เพราะต้องการคุยอะไรบางอย่างกับเขาพอดี…

“คะ คุณอิฐ”

( นิ…ว่างรึป่าว ออกมาคุยกันหน่อยได้มั้ย ) น้ำเสียงจากปลายสายเหมือนมีเรื่องทุกข์ใจอะไรบางอย่าง พร้อมกับเสียงถอนหายใจหนักๆตามท้ายประโยคมาด้วย

“ตอนนี้ใช่มั้ยคะ…” นิวาพยายามควบคุมเสียงตัวเองไม่ให้สั่นเครือออกมา เธอหย่อนเท้าลงจากเตียงแล้วเดินหายเข้ามาในห้องน้ำปลายนิ้วชี้ค่อยๆไล่แตะตามรอยดูด…

( อืม )

“ที่ไหนคะ นิก็มีเรื่องจะคุยกับคุณเหมือนกัน” นิวาต้องบอกเรื่องนี้ให้อิฐระวังตัวก่อนมันจะกลายเป็นเรื่องใหญ่กว่านี้ หากทิศเหนือเล็งใครไว้ละก็ คนนั้นไม่พลาดแน่นอน

( See-k-no vip 10 )

“เรา คุยกันที่อื่นไม่ได้หรอคะ”

( ฉันก็แค่แวะมาดื่ม เดี๋ยวจะกลับแล้ว ทำไม กลัวฉันมอมเหล้าหรอ )

“เปล่าค่ะ งั้นไว้เจอกันนะคะ"

( อืม )

นิวากดตัดสายทิ้งแล้วจัดการชำระร่างกายให้สะอาดจนเสร็จเรียบร้อยร่างเล็กก็เดินออกมาแต่งตัวแล้วปิดรอยดูดที่ลำคอเอาไว้ด้วยการปล่อยผมให้คลอเคลียตอนกลางคืนคงไม่มีใครสังเกตเห็น พอทุกอย่างโอเคเธอจึงเดินออกมาจากนอกห้องด้วยใบหน้าหมองเศร้า…

See-K-no…

อึก อึก อึก…

แกร๊ก!

นิวายืนมองอิฐที่กระดกเหล้าเข้าปากอยู่หน้าประตู มือบางกำสายกระเป๋าแน่น ก่อนจะตัดสินใจก้าวเท้าเดินเข้าไปข้างใน ดึงสายตาของอิฐให้เงยหน้าขึ้นมอง

“มาเร็วดีนิ”

“ทำไมคุณอิฐดื่มเยอะขนาดนี้ละคะ มีเรื่องอะไรไม่สบายใจรึป่าว” นิวาเหลือบมองขวดเหล้าที่กระจัดกระจายบนโต๊ะหลายขวดด้วยความสงสัยแต่คนตรงหน้าเธอไม่ได้แสดงท่าทีมึนเมาออกมา…

“วันนี้หลังจากที่ฉันกลับไปส่งเธอ พ่อบอกว่าเธอกำลังจะหมั้นหรอ” นิวานิ่งเงียบกับคำถาม เกรียงไกรคงบอกแค่คนสนิทจริงๆ และนั้นก็ไม่แปลกที่อิฐจะรู้เรื่องนี้

“ค่ะ”

“…” อิฐพยักหน้าเบาๆกับคำตอบที่ได้รับ มือหนาคว้าขวดเครื่องดื่มรินใส่แก้ว ก่อนจะยกมันขึ้นกระดกเข้าปากรวดเดียวหมด นิวาจึงเอื้อมมือไปค่อยๆจับแก้วออกแล้ววางไว้

“พอเถอะค่ะ ดื่มเยอะๆเดี๋ยวก็เมาหรอก”

“ช่างเถอะ ฉันอยากดื่ม” อิฐพยายามแย่งแก้วคืนแต่นิวากลับไม่ให้เธอวางมันไว้ไกลๆ แล้วจ้องมองหน้าอิฐ

“มีเรื่องอะไรเล่าให้นิฟังก็ได้นะคะ”

“ฉันแค่อยากรู้เฉยๆว่าเธอกำลังจะหมั้นจริงๆหรือแค่เรื่องโกหก แต่ตอนนี้ฉันรู้คำตอบแล้วแหละ…”

“นิ…ขอโทษนะคะ ที่ไม่ได้เป็นคนบอกคุณอิฐเอง”

นิวาที่คิดว่าอิฐคงโกรธที่เธอไม่ได้บอกว่างานหมั้นของตัวเองกำลังเกิดขึ้นเอ่ยขอโทษด้วยสีหน้าเจื่อนลงเล็กน้อย

“ไม่ต้องขอโทษอะไรทั้งนั้นหรอก ไม่ใช่ความผิดเธอ”

“ผิดสิคะ นิไม่ได้เป็นคนบอกคุณอิฐเอง” อิฐเบือนหน้าหลบสายตาแล้วกระตุกยิ้มฝืนๆให้เธอ

“ยังไงก็…ยินดีด้วยนะ”

“คุณอิฐอย่าโกรธนิเลยนะคะ”

“ใครบอกว่าฉันโกรธเธอ ฉันโอเคดี” อิฐแสร้งยักไหล่เหมือนเขาไม่ได้สะทกสะท้านอะไรกับเรื่องที่เกิดขึ้น มือหนาคว้าหมับเข้าที่ขวดเครื่องดื่มแล้วกรอกมันเข้าปาก จนนิวาแอบตกใจเบิกตากว้าง ไหนบอกว่าโอเค?

“คุณ…”

“พูดเรื่องของเธอมาเถอะ…ไหนบอกว่ามีเรื่องจะคุย” อิฐเปลี่ยนเรื่องในทันใด เขาวางขวดเหล้าลงบนโต๊ะ แล้วเอนแผ่นหลังพิงผนักเก่