ทาสรัก นิยาย บท 29
EP28
พรึบ!
“อ๊ะ…!” ร่างบอบบางถูกผลักออกอย่างแรง จนเซล้มลงบนพื้น สายตาสับสนสั่นระริกมองตามแผ่นหลังกว้างที่เดินไปหยิบกระปุกเล็กๆอะไรบางอย่างออกมาแล้วเดินออกจากห้องไปด้วยอารมณ์คลุ้มคลั่ง…
พอพ้นร่างของทิศเหนือนิวาจึงซบหน้าลงกับฝ่ามือแล้วปล่อยโฮออกมา เธออยากรู้คำตอบทั้งที่ยอมจะถอนหมั้นแล้วแต่ทำไมเขายังรั้งเธอไว้อีก…
“คุณต้องการอะไรกันแน่บอกนิที…อึก”
ครืด… ครืด…
ในขณะที่นิวากำลังอยู่ในห้วงอารมณ์สับสนเสียงเรียกเข้าจากมือถือก็ดังขึ้นมาสอดแทรกเข้ามาในห้วงความคิด ใบหน้าหวานจึงเงยขึ้นแล้วเช็ดคราบน้ำตาออก พร้อมกับเอื้อมมือไปหยิบมารับสายเมื่อเห็นรายชื่อ…
‘ลูกพีช’
“…”
( นิ…มีเรียนกี่โมงไปพร้อมกันไหม วันนี้เรียนวันแรกไม่ใช่หรอเดี๋ยวแวะไปรับ ) น้ำเสียงสดใสเอ่ยทัก
“เอ่อ…อื้อ ขอเวลาสักสิบหานาทีนะ คือ…นิพึ่งตื่น” นิวาหลุบตามองสภาพตัวเองที่ไม่น่ารอดหากขึ้นรถเมล์ไป เอ่ยตอบตกลง เพราะทั้งสองก็เรียนที่เดียวกัน…
( ไม่ต้องรีบนะ ฉันรอได้ไว้เจอกัน )
“อื้อ…”
ตี้ด ! นิวากดตัดสายแล้วหยัดกายลุกขึ้นพยุงร่างตัวเองเดินออกจากห้องมา แล้วจัดการแต่งตัวจนเสร็จเรียบร้อย โดยการสวมผ้าพันคอทับรอยและปล่อยผมลงมาให้ปกคลุมลำคอ…
จนหลายนาทีผ่านไปร่างเล็กก็เดินออกมาข้างนอก พอเห็นรถของลูกพีชที่ขับเข้ามาจอดหน้าบ้านพอดี นิวาจึงเดินขึ้นไปบนรถ…
“กินไรมายัง ฉันซื้อเต้าหู้มาฝากด้วย” ลูกพีชเอ่ยทักแล้วหยิบเต้าหู้ที่แวะซื้อมาอยู่หน้ารถยื่นให้นิวา แต่สายตากลับไปสะดุดที่ผ้าพันคอของเธอ… “นิไม่ร้อนหรอ ทำไมถึงสวมผ้าพันคอล่ะ”
“…” ดวงตาหมองเศร้าหลุบมองมือตัวเองที่วางบนหน้าตัก คิดหาคำแก้ตัว ลูกพีชจึงวางถุงเต้าหู้เอาไว้แล้วยื่นมือไปจับที่ปลายผ้าพันคอ
“ขอโทษนะ…ฉันจะไม่บอกเรื่องนี้กับใคร” ลูกพีชที่รู้ดีว่านิวาต้องมีเหตุผลอะไรสักอย่างพูดในขณะที่ถอดผ้าพันคอออก
ดวงตากลมโตเบิกกว้างด้วยความตกใจเมื่อเห็นรอยดูดรอบลำคอขาวเนียนทั่วทุกจุด นิวาที่รู้สึกอับอายจึงจับผ้าพันคอมาปิดไว้แบบเดิม…
“ทำไม…พี่เหนือถึงได้รุนแรงขนาดนี้ แล้วตอนมีอะไรกันพี่เหนือป้องกันบ้างรึเปล่า…”
“เปล่าอ่ะ…” นิวาส่ายหัวปฏิเสธ
“นิต้องกินยาคุมนะรู้มั้ย ได้ซื้อมาไว้บ้างรึเปล่า อย่าปล่อยไว้แบบนี้สิ”
“นิกินมาตลอดแหละ ลูกพีชไม่ต้องเป็นห่วงนะ”
“ถ้างั้นก็เอายานี้ไป ช่วยลบรอยได้” ลูกพีชเปิดลิ้นชักหน้ารถแล้วหยิบกระปุกยาลบรอยยัดใส่มือบางด้วยสีหน้าเป็นห่วง
“ลูกพีชเป็นห่วงนิหรอ…”
“อื้อ…” พอได้ยินคำตอบนิวาก็ฝืนยิ้มให้คนข้างกาย เป็นครั้งแรกที่เธอได้ยินคำว่าเป็นห่วงจากปากคนอื่น…
“ไม่ไหวก็อย่าฝืนนะนิ ถ้าสิ่งที่แบกรับอยู่มันทรมานก็ปล่อยมันลง ไม่ต้องถือเอาไว้แบบนั้นหรอก” ลูกพีชยื่นมือมาจับบนหลังมือเนียนเป็นเชิงให้กำลังใจ ทำเอานิวาต้องค่อยๆช้อนตามองเธอ…
“…”
“ฉันไม่รู้นะว่านิทำไปเพื่ออะไร แต่คนที่ไม่มีความสุขมันคือตัวนิเอง นิต้องเลือกเพื่อตัวเองบ้างนะ สู้ๆ” พูดจบลูกพีชก็ผละมือออกแล้วไปจับที่พวงมาลัยรถ
“ขอบใจนะ…” นิวาพูดแค่นั้นก็เปิดฝากระปุกยาแล้วเอามาแต้มลงที่รอยดูด เธอเลือกที่จะปล่อยมันแล้ว แต่มันกลับไม่เป็นดั่งที่คิดเลยสักนิด…
@MMU.
-นิวา-
“วันนี้นิเลิกเรียนกี่โมง เดี๋ยวมารับ” ทันทีที่ลูกพีชขับรถมาถึงมอเธอก็หันมาถาม ฉันจึงหลุดออกจากห้วงความคิดตัวเองแล้วหันไปมองเธอ
“เดี๋ยวนิกลับรถเมล์เองดีกว่า นิไม่อยากรบกวนลูกพีชบ่อยๆ”
“ไม่เห็นจะรบกวนตรงไหนเลย”
“แต่พี่ไฟนอลจะงอนเอานะ…”
“รายนั้นหน่ะ ตอนนี้ยังงอนฉันอยู่เลย”
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ทาสรัก