ทาสรัก นิยาย บท 32
EP31
วันถัดมา…
แสงแดดที่สาดส่องเข้ามาในห้องทำให้ชายหนุ่มรู้สึกตัว อาการหนักอึ้งจากฤทธิ์แอลกอฮอล์เข้าเล่นงานจนต้องยกมือขึ้นนวดเบาๆแล้วกวาดสายตามองไปรอบๆห้อง จำเหตุการณ์เมื่อคืนแทบไม่ได้สักอย่าง จำได้แค่ว่าไปดื่มจนเมาเพราะเครียดเรื่องของใครบางคน…
แล้วเขากลับมาบ้านได้ยังไง ใครเป็นคนพามาบนห้อง?
ครืด… ครืด…
‘พ่อเหี้ยประจำชาติ’
พอเห็นรายชื่อที่ปรากฏบนหน้าจอทิศเหนือก็ถอนหายใจออกมาด้วยความเหนื่อยหน่าย ก่อนจะตัดสินใจกดรับสาย…
“มีไร”
( วันนี้เรียนเสร็จเมื่อไหร่มาหาฉันที่บ้านด้วย ฉันมีเรื่องสำคัญจะบอกแก…)
“ทำไมผมต้องไป”
( แกมาแล้วจะรู้คำตอบเอง )
“คงจะหาเรื่องให้ผมอีกละสิท่า…”
( ฉันไม่มีเวลามาให้แกกวนประสาทขนาดนั้น อย่าลืมที่ฉันบะ… )
ตี้ด!
“กูมีสิทธิ์เลือกด้วยหรอว่ะ…” ไม่ทันที่เกรียงไกรจะพูดจบเขาก็กดตัดสายทิ้งด้วยความนึกรำคาญ ก่อนที่รอยยิ้มสมเพชตัวเองจะผุดขึ้นบนใบหน้า ร่างหนาจึงลุกขึ้นจากเตียงแล้วไปจัดการกับตัวเอง พอทุกอย่างเสร็จเรียบร้อยก็เดินลงมาชั้นล่าง…
สายตาคมกริบกวาดมองหาคนตัวเล็กพลันสายตาก็ไปหยุดอยู่ที่แผ่นหลังบาง ซึ่งกำลังเดินออกไปรอรถเมล์ เห็นแบบนั้นร่างกายมันก็วิ่งตามเธอไปอย่างอัตโนมัติลืมอาการปวดหัวเป็นปลิดทิ้ง…
หมับ!
“อ๊ะ…!?” นิวาที่เสียบหูฟังฟังเพลงไปด้วยรับรู้ถึงแรงอะไรบางอย่างที่กระทบแผ่นหลังตัวเองเข้าอย่างแรงจนร่างกายแทบเซล้ม มือหนาจึงดึงหูฟังออกแล้วเอ่ยถาม…
“ต่อไปนี้เธอต้องไปเรียนพร้อมฉัน ห้ามออกมาก่อน เข้าใจที่พูดใช่มั้ย?”
“ปล่อยนิก่อนค่ะ…” พอนิวาบอกให้ปล่อยกอด ท่อนแขนกำยำยิ่งกอดร่างเล็กแน่นกว่าเดิม เหมือนประชดเธอ…
“ฉันถามว่าเข้าใจไหม?”
“แต่นิสะดวกขึ้นรถเมล์มากกว่า…” นิวาที่เริ่มรู้สึกถึงความแปลกของทิศเหนือได้แต่เก็บความสงสัยเอาไว้ในใจ มือบางพยายามผละท่อนแขนใหญ่ออก…
“แล้วยังไง…ฉันไม่ปล่อยเธอห่างฉันแม้แต่วิเดียวหรอก”
พรึบ!
“คุณเหนือ!” ไม่ทันที่นิวาจะได้เถียงกลับร่างกายก็ลอยขึ้นเหนือพื้นเพราะถูกชายหนุ่มตวัดแขนอุ้มในท่าเจ้าสาว พอเดินมาถึงรถ ทิศเหนือก็วางร่างเด็กสาวลงแล้วเอื้อมมือไปเปิดประตูผลักนิวาเข้ามานั่งข้างในตามด้วยร่างของตัวเอง…
พอขึ้นมานั่งบนรถด้วยกันสองคน นิวาก็ขยับตัวไปชิดขอบประตูใบหน้าหวานเบือนมองออกไปนอกหน้าต่าง ทิศเหนือที่เห็นท่าทางเมินเฉยของเด็กสาวจึงหลุบมองที่มือเรียวแต่แหวนหมั้นกลับไม่ได้อยู่บนมือเธออีกแล้ว…
“แหวนหมั้นไปไหน”
“นิถอดออกแล้วค่ะ”
“ใครสั่งให้เธอถอด?” น้ำเสียงหงุดหงิดถามออกไป แล้วคว้าหมับเข้าที่ข้อมือเล็ก จนนิวาต้องหันหน้ากลับไปมองด้วยสายตาไม่เข้าใจ…
“ที่นิถอดเพราะคุณไม่ต้องการให้คนรู้ไม่ใช่หรอคะ…”
“เอากลับมาใส่เหมือนเดิมแล้วอย่าให้ฉันรู้ว่าเธอถอดมันออกอีก” ทิศเหนือเค้นเสียงรอดไรฟันแล้วบีบมือเล็กแน่น ก่อนจะสะบัดออกแล้วหันมาขับรถ…
ดวงตาหมองเศร้ามองคนข้างกายที่ขับรถด้วยอารมณ์กรุ่นเคือง ชายหนุ่มขับออกมาจากบริเวณบ้าน มาบนท้องถนนกว้างใหญ่แล้วเหยียบคันเร่งมิดจนเด็กสาวต้องเกาะขอบประตูรถเอาไว้แน่น…
เวลาผ่านไปไม่กี่นาทีรถก็เลี้ยวเข้ามาจอดที่คณะนิเทศ นิวาที่หลับตาแน่นจึงเปิดเปลือกตาขึ้น ก่อนที่มือบางจะเอื้อมไปเปิดประตูรถแล้วเดินลงมา แต่พอจะก้าวขาเดิน กลับมีร่างของใครบางคนเดินมาอยู่ข้างกายแล้วกวาดท่อนแขนโอบเอวเอาไว้ ทำเอาร่างเล็กแข็งทื่อก้าวท้าวแทบไม่ออก…
“นิจะไปเรียนค่ะ…ปล่อยด้วย” นิวาช้อนตามองคนตัวโตพร้อมกับดันร่างหนาออก
“ไปดิ…รอไร”
“ดะ…เดี๋ยวคุณ” ชายหนุ่มไม่ได้สนใจคำพูดของนิวาเลยแม้แต่น้อย ร่างหนาออกแรงดันเด็กสาวให้เดิน พอทั้งคู่เดินผ่านนักศึกษาคนอื่นๆก็มองมาแล้วต่างกระซิบกัน จนใบหน้าหวานต้องหลบสายตา เพราะทุกคนต่างรู้ดีว่าทิศเหนือไม่ค่อยควงผู้หญิงคนไหนในมหาลัยออกนอกหน้านอกตาขนาดนี้…
“ปล่อยนิก่อนได้มั้ย คนมองหมดแล้ว”
“เรื่องของมันดิ ผัวเมียเดินด้วยกันมันแปลกตรงไหน”
ฟอด! ไม่พูดเปล่าใบหน้าหล่อเหลายังยื่นเข้ามาหอมแก้มเนียน จนดวงตาคู่สวยเบิกกว้างพร้อมกับร่างกายที่เซเข้าไปกระทบร่างหนา…
“…” นิวาพูดอะไรไม่ออกร่างกายเกร็งไปทั้งตัว เธอคิดหาคำตอบอยู่ในใจ แต่ก่อนไม่เห็นจะเป็นแบบนี้แล้วทำไม…
“เป็นแม่งไรว่ะ มองขนาดนี้แดกส้นตีนกูเถอะ” ทิศเหนือบ่นพึมพำออกมาสายตาคมกริบตวัดมองกลุ่มผู้ชายที่มองเด็กสาวข้างกาย จนเขาต้องตวัดสายตามองทำให้นักศึกษาหนุ่มต้องรีบหลบสายตาในทันใด…
“แล้วทำไมคุณต้องไปว่าคนพวกนั้นด้วย”
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ทาสรัก