ทาสรัก นิยาย บท 47
EP46
“คุณเหนือ…พะ…พอก่อนค่ะ” ฉันผละใบหน้าขึ้นจากอกแกร่ง เมื่อคนใต้ร่างไม่มีท่าทีว่าจะหยุด ที่บอกให้พอเพราะตอนนี้ฉันเริ่มรู้สึกหิวขึ้นมากกว่าเดิมจนทำต่อไม่ได้แล้ว…
กรอก~ กรอก~
และท้องมันก็เริ่มร้องประท้วงแล้วด้วย…
“หิว?”
“อื้อ…”
“เดี๋ยวพาไปกินข้าวก่อนดีมั้ย”
“ดีค่ะ…” ฉันพยักหน้าตอบหงึกๆแล้วฉีกยิ้มออกมา นี้เป็นครั้งแรกเลยนะที่เขาบอกว่าจะพาไปกินข้าว เป็นครั้งแรกที่รู้สึกว่าถูกใส่ใจ ถึงแม้ตอนนี้เจ้าน้องชายของคุณเหนือมันยังคงแข็งทื่ออยู่ก็เถอะแต่เขาก็ยอมตามใจฉันก่อน…
“รีบอาบนํ้าเถอะ…ถ้าอาบด้วยกันแบบนี้คงอดใจไม่ไหวแน่”
ฟอด!
“?” ฉันเบิกตากว้างตกใจกับการกระทำของเขา คุณเหนือหอมแก้มเข้าฟอดใหญ่แล้วอุ้มร่างลงจากตักพอฉันมองหน้าเขาก็รีบหลบสายตาแล้งคว้าผ้าเช็ดตัวมาพันท่อนล่างแล้วเดินไปล้างตัวที่ฝักบัวเหมือนเกิดอาการเขินจนทำตัวไม่ถูก…
เห็นแบบนั้นฉันจึงยกมือขึ้นแตะที่แก้มตัวเองแล้วแอบอมยิ้มอยู่คนเดียว ก่อนจะเอื้อมมือไปเปิดนํ้าแล้วล้างตัวต่อ ไม่นานทุกอย่างก็เสร็จเรียบร้อยพอเดินออกมาจากห้องน้ำก็เห็นร่างหนานั่งรออยู่ปลายเตียง เขามองหน้าอกฉันแล้วรีบก้มหน้าเล่นมือถือต่อ…
เป็นอะไรลนลานแปลกๆ
“อยากกินอะไรจะได้จองร้านไว้ให้”
“ไม่ต้องหรอกค่ะ…ไปที่ห้างดีกว่านิอยากซื้อของนิดหน่อย”
“อืม” เขาตอบเพียงเท่านั้นแล้วกลับมาเงียบเหมือนเดิม เป็นอะไรนะ ฉันได้แต่เก็บคำถามเอาไว้ในใจแล้วหยิบชุดขึ้นมาเดินไปเปลี่ยน เปลี่ยนเสร็จคุณเหนือก็หยุดเล่นโทรศัพท์แล้วเดินนำออกไปจากห้อง ถึงจะแปลกๆฉันก็ไม่ได้ถามอะไร จนเราออกมาถึงห้างกันเขาก็ยังเงียบอยู่…
“คุณ…เป็นอะไรรึเปล่าคะ ทำไมไม่คุยกับนิเลย” ฉันจับมือหนาเอาไว้ในขณะที่คนตัวโตกำลังเปิดประตูลงจากรถ เขาเป็นแบบนี้มันรู้สึกใจไม่ดีเลย
“เปล่า…รีบไปเถอะหิวไม่ใช่หรอ”
ฟอด!
“ตอนอยู่ในอ่างเรายังคุยกันดีๆอยู่เลย ทำไมออกมาถึงเป็นแบบนี้ละคะ นิมองหน้าก็ไม่ยอมสบตา” ฉันขยับไปใกล้ๆร่างหนาแล้วเข้าไปหอมแก้ม อย่างน้อยๆถ้าเขาโกรธอยู่คงจะอารมณ์ดีขึ้นมาบ้าง พอเห็นคนตรงหน้าเงียบแล้วมองไปนอกกระจกแทน ฉันจึงยกมือขึ้นจับใบหน้าหล่อที่ตอนนี้เริ่มขึ้นสีแดงระเรื่อขึ้นมา เขาโกรธฉันอยู่จริงๆด้วยหน้าถึงแดงขนาดนี้…
“ฉันไม่ได้เป็นอะไร”
“ไม่จริง…โกรธอะไรนิหรอ”
“จะโกรธก็ตอนนี้นี่แหละ หยุดทำตัวให้ฉันหลงก่อนได้ไหม ทำตัวไม่ถูกแล้วเนี่ย…” เขาจับมือฉันที่อังแก้มตัวเองเอาไว้นิ่ง แล้วระหว่างเราก็เกิดความเงียบเกิดขึ้นจนได้ยินเสียงหัวใจเต้นแรงของคนตัวโต ฉันกำลังงงว่าคุณเหนือไม่ได้โกรธแต่เขากำลังเขินที่ตัวเองหอมแก้มฉันงั้นหรอ ไม่อยากเสียฟอร์มเลยเก็บทรงเอาไว้แบบนี้?
“นิ…นึกว่าคุณโกรธนิคะ ก็ไม่เห็นคุยด้วย”
“ใครจะโกรธลง…มีแต่หลงขึ้นทุกวินาที”
“…อย่าทำแบบนี้อีกนะคะ นิใจไม่ดี”
“แล้วจะให้ทำไง…ฉันไม่เคยเขินใครขนาดนี้” ทำไมเขาน่ารักขึ้นขนาดนี้กันนะ ใบหน้านุ่มนิ่มตอนนี้มันขัดกับลุคดิบเถื่อนแต่ก่อนมากเลยเขาเหมือนผู้ชายที่มีเสน่ห์ทุกทุกการเคลื่อนไหวจนผู้หญิงคนไหนที่เห็นอดมองไม่ได้…
“เป็นคนหอมแก้มนิเอง หอมเอง เขินเอง ใช่ป่าว นิหอมคืนแล้วไงคะเมื่อกี้ หายกัน…”
“อืม…” เขาครางรับในลำคอสั้นๆ ฉันจึงบีบแก้มใสด้วยอาการหมั่นเขี้ยวอยากบีบให้ชํ้าเลย โทษฐานทำให้ใจหาย คนบ้าอะไรไม่รู้มีทั้งความดุและความน่ารักในคนเดียวกัน บทจะโหดก็ทำเอาฉันกลัวจนทำตัวไม่ถูก บทจะน่ารักก็นุ่มนิ่มไปหมดเห็นแล้วอยากจับกลืนลงท้อง…
-ยิหวา-
ฉันเหลือบมองนาฬิกาข้อมือตัวเองแล้วก็ต้องถอนหายใจออกมาด้วยความเบื่อหน่าย ตาบ้านั้นก็ไม่ยอมให้ออกไปไหน แถมยังไม่สนใจฉันอีกเอาแต่นั่งเล่นเกมส์อยู่นั้นและน่าโมโหชะมัด!
ได้…ฉันก็อยากรู้เหมือนกันว่าเกมส์กับเมียมันจะเลือกใคร
“นี้นาย…จะเล่นเกมส์อีกนานไหมอ่ะ” พอคิดได้แบบนั้นก็เริ่มแผนเรียกร้องความสนใจด้วยการเดินนวยนาดเข้าไปอยู่ข้างหลังแผ่นหลังกว้างที่กำลังนั่งอยู่บนโซฟาใส่หูฟังใจจดใจจ่ออยู่กับเกมส์ตรงหน้า
“เชี้ยเอ่ย…แม่งกากฉิบหาย”
ให้ตายเถอะ…บัดซบ
“นี้…ได้ยินฉันเปล่า”
“…” ฉันรู้ว่าอีบ้านี้มันได้ยินแต่มันเลือกที่จะไม่สนใจ ทีง้อมาแล้วไม่เห็นจะเอาใจใส่เหมือนตอนอยากให้ฉันคืนดีเลย มันสนใจเกมส์มากกว่าฉันอีก…
“อิฐ…ฉันถามไม่ได้ยินหรอ”
“มึงวิ่งเลนส์ล่างดิไอ้เหี้ย…” มึงอ่ะ…อิเหี้ย ผัวเวร
ฉันกรอกตามองบนถอดหูฟังออกมือหนายังจับมาสวมไว้เหมือนเดิมทำเหมือนฉันเป็นธาตุอากาศ ได้…แบบนี้มันต้องงัดท่าไม้ตายออกมาใช้…
พรึบ!
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ทาสรัก