ทาสรัก นิยาย บท 8

EP07

“ไปไหนมาว่ะ” ไฟนอลเอ่ยถามเพื่อนที่เดินออกมาจากบ้านด้วยใบหน้าหงุดหงิด ข้างกายกันคือลูกพีช ทั้งสองพึ่งกลับมาจากห้างสรรพสินค้าหลังจากซื้อของสดและอีกมากมายแวะเข้ามาเพื่อทำเป็นของว่างในงานปาร์ตี้

“ดูดบุหรี่”

“ดูดบุหรี่ห่าไรหน้ามึงกูนึกว่าแดกรังแตนมา”

“เอาของเข้าไปเก็บในครัวได้แล้ว จะแดกไหมเหล้า” ทิศเหนือตอบปัดๆแล้วเดินผ่านร่างไฟนอลไป ร่างหนาทิ้งตัวนั่งลงบนเก้าอี้แล้วหยิบซองบุหรี่ขึ้นมาจุดสูบ สร้างความแปลกใจให้ไฟนอลไม่น้อย

“เดี๋ยวหนูเอาของไปไว้ในครัวก่อนนะคะ”

“เดี๋ยวพี่ไปด้วย”

“ไม่เป็นไรค่ะ พี่ไฟนอลอยู่กับเพื่อนเถอะ”

“โอเคครับ” ลูกพีชฉีกยิ้มให้แฟนหนุ่มแล้วเดินหิ้วของเดินเข้ามาในครัว การมาของใครบางคนทำให้นิวาที่กำลังหยิบผ้ากันเปื้อนมาสวมหันกลับไปมอง สองสาวสบตากันก่อนที่รอยยิ้มสดใสจะผุดขึ้นบนใบหน้าสะสวย

“หวัดดี ฉันลูกพีชนะ แฟนพี่ไฟนอลเพื่อนพี่เหนือ” เธอเอ่ยบอกด้วยท่าทางร่าเริงก่อนจะเดินเอาของมาวางไว้บนโต๊ะ

“ค่ะ หนูชื่อนินะคะ เป็นคนรับใช้ของครอบครัวคุณเหนือ”

“หื้ม..นิอายุเท่าไหร่อ่ะ”

“กำลังจะสิบเก้าค่ะ”

“ฉันยี่สิบแล้ว แต่เราคุยกันแบบเพื่อนได้มั้ยเพื่อนฉันย้ายไปอยู่ที่อื่นหมดแล้ว” ลูกพีชพูดออกมาพร้อมสีหน้าที่เจื่อนลง นิวาจึงฉีกยิ้มให้คนข้างกายเธอเองก็รู้สึกดีที่มีผู้หญิงอยู่ด้วยเหมือนกัน อยู่กับผู้ชายทั้งบ้านมันก็รู้สึกแปลกๆ ไหนจะคนที่คอยจ้องจะหาเรื่องอีก

“ได้สิ นิไม่มีปัญหา”

“แล้วนี้เธอจะทำอะไรกินบ้าง ฉันเรียนคณะคหกรรมให้ฉันทำช่วยมั้ย”

“ลูกพีชไม่ออกไปอยู่กับแฟนหรอ”

“ไม่อ่ะ มีแต่ผู้ชาย ฉันไม่ค่อยชอบเอาสักเท่าไหร่ พี่ไฟนอลลากมาด้วยเลยต้องมา แต่พอรู้ว่ามีเพื่อนฉันก็แฮปปี้แล้ว” เธอตอบเสียงฉะฉาน แล้วเอื้อมมือหยิบผ้ากันเปื้อนมาสวม ดวงตากลมโตเหลือบมองของต่างๆที่กองอยู่บนโต๊ะพร้อมกับคิดชื่อเมนูไปด้วย

“อยู่กับลูกพีชแล้วรู้สึกเหมือนโลกสดใสขึ้นมาเลย”

“ไม่น่าเชื่อเลย เธอออกจะสวยขนาดนี้ฉันนึกว่าแฟนพี่เหนือซะอีก" คำพูดของลูกพีชทำเอาใบหน้าหวานเจื่อนลงเล็กน้อย สถานะนั้นเธอก็อยากเป็น แต่เขารังเกียจและผลักไสเธอขนาดนั้นคงได้แค่คิด...

“นิวา...เป็นอะไรรึเปล่า ถ้าฉันพูดอะไรผิดฉันขอโทษด้วยนะ”

“เปล่า...อย่าคิดมากเลย เราทำอาหารกันดีกว่า” นิวาฝืนฉีกยิ้มให้คนข้างกายสบายใจแล้วเริ่มหยิบวัตถุดิบออกมาเรียงรายกันไว้

“เรามีเนื้อไก่ เนื้อหมู แล้วก็หมาล่า ของสดอีกตั้งเยอะแยะ เธอพอจะคิดเมนูออกไหม” ลูกพีชครุ่นคิดปลายนิ้วเคาะลงบนโต๊ะแล้วหันไปถามคนข้างกาย

“คอหมูย่าง ไก่วิ่งแซ่บ ทำซอสหมาล่าเพิ่ม ยำรวมมิตร แล้วก็หมึกทอดน้ำปลา” นิวาพูดเมนูที่ผุดขึ้นในหัวออกมา หมึกทอดน้ำปลาเป็นของโปรดของทิศเหนือเธอเลยอยากทำมันให้เขากิน แต่ไม่รู้ว่าคนที่เธอนึกถึงเขาตลอดจะรู้ตัวบ้างไหม..

“น่าสนใจดีนะ มา เริ่มกันเลยดีกว่า” ลูกพีชยกมือขึ้นนิวาจึงตบมือลงเป็นสัญญาณเริ่มงาน ทั้งสองเริ่มทำอาหารสำหรับงานปาร์ตี้ด้วยท่าทางคล่องแคล่วผ่านไปเกือบหนึ่งชั่วโมงทุกเมนูก็พร้อมเสริฟ เสียงเพลงจากริมสระเริ่มดังกระหึ่มขึ้นเรื่อยๆ นิวาจึงมองออกไปข้างนอก...

“สงสัยคงจะเริ่มเมากันแล้ว” ลูกพีชบ่นพึมพำ

“ลูกพีชออกไปข้างนอกเลยก็ได้นะ นิไม่อยากให้คุณเหนือรู้ว่าลูกพีชมาช่วยทำ เดี๋ยวนิยกออกไปเสริฟเอง”

“ทำไมหรอนิวา ของเยอะขนาดนี้เธอต้องเดินหลายรอบแน่ ควรจะให้มาทำช่วยกันสักสามสี่คนด้วยซ้ำ”

“นิไหวหน่า แล้วเจอกันข้างนอกนะ”

“โอเคก็ได้ สู้ๆ” ลูกพีชให้กำลังใจเธอแล้วจำใจเดินออกมาจากห้องครัวทั้งที่ในใจอยากช่วยนิวา แต่พอเห็นสายตาหมองเศร้ายามพูดถึงชื่อของทิศเหนือเธอจึงต้องทำตามที่นิวาขอเพราะสองคนเหมือนมีอะไรกันมากกว่านั้น พอลูกพีชเดินออกไปจากห้องครัวนิวาจึงเริ่มจัดจานใส่ถาดแล้วเดินออกไปข้างนอก

เธอหยุดยืนรวบรวมสติเมื่อสายตาดันไปสะดุดกับร่างของยิหวาที่พาพวกเพื่อนๆเธอมาร่วมงานปาร์ตี้ด้วยอีกสองคน พวกเธอกำลังนอนเล่นบนเป็ดยางเป่าลมขนาดยักษ์อวดเรือนร่าง บริเวณรอบสระมีลูกบอลลอยเกลื่อนอยู่

“ไม่ออกมาปาร์ตี้กับพวกพี่หน่อยหรอ” ในขณะที่นิวากำลังวางของว่างลงบนโต๊ะที่มีเครื่องดื่มตั้งเรียงรายพร้อมกับซองบุหรี่ เพิร์ธก็เอ่ยชวนข้างกายเขาคือทิศเหนือที่นั่งนัวเนียกับยิหวาอยู่ไม่อายฟ้าไม่อายดิน

“ขอบคุณนะคะที่ชวน แต่นิคงไม่ไหว” นิวาเอ่ยตอบ เธอเหลือบมองชายหนุ่มที่นั่งไซร้คอยิหวาด้วยความรู้สึกเจ็บปวด ก่อนจะเดินผ่านร่างสองคนนั้นออกมาที่โต๊ะของลูกพีชแทน

“นิ มานั่งเล่นกับพวกเราได้นะ” ลูกพีชเอ่ยชวนอีกรอบ นิวาจึงฉีกยิ้มเจื่อนๆไปให้เธอจัดการทำหน้าที่ของตัวเองจนเสร็จเรียบร้อยก็หวังจะเดินกลับเข้าไปในครัวเพื่อเลี่ยงปัญหากับทิศเหนือ

เพล้ง ! แต่เสียงของจานที่หล่นลงพื้นทำให้ร่างเล็กหยุดชะงักแล้วหันกลับไปมอง ก็พบว่าที่มาของเสียงมาจากทิศเหนือที่โยนจานลงพื้นจนแตกกระจาย มันเป็นเมนูโปรดที่เธอตั้งใจทำมาให้เขา..

“รสชาติห่วยแตก”