ความรักสีคราม นิยาย บท 208

วิเวียนรู้สึกซาบซึ้งใจกับฟินนิคเป็นอย่างยิ่งเพราะเธอสามารถสัมผัสได้ถึงความอบอุ่นและความเสน่หาที่เขาแสดงให้เธอเห็น

สิ่งที่เขาทำมาเพื่อเธอมันมากเกินกว่าจะนับได้

วิเวียนรู้สึกว่าเธอเป็นผู้หญิงที่โชคดีที่สุดในโลกที่ได้รับความรักจากฟินนิค ตอนที่เธอเติบโตขึ้นมาอย่างโดดเดี่ยวและมีชีวิตที่ยากลำบาก เธอไม่รู้ว่าความรักคืออะไร เมื่อเธอได้รู้จักฟาเบียนเธอคิดว่านั่นคือความรักที่สามารถทำให้เธอมีความสุขได้

จนกระทั่งเธอได้พบกับฟินนิคจึงทำให้เธอสัมผัสได้ถึงความรักที่แท้จริง

ตั้งแต่เริ่มแรกฟินนิคมักจะปกป้องเธอมาตลอด วันแรกๆที่พวกเขาพบกันเขาจ่ายเงินค่าอาหารให้เธอเพื่อป้องกันไม่ให้เธอขายหน้า หลังจากนั้นเขาต้องการแต่งงานกับเธอซึ่งทำให้เธอได้สิทธิ์จากการจดทะเบียนในฐานะผู้อาศัยในเมืองทางอ้อม จากนั้นเขาช่วยแม่ของเธอให้หายจากอาการป่วย นอกจากนี้ยังมีอีกหลายโอกาสนับครั้งไม่ถ้วนที่เขาช่วยชีวิตเธอ ดังนั้นเธอจึงรู้ว่าฟินนิคเป็นคนที่เธอพึ่งพาได้ตลอดชีวิต

ขณะที่เธอนึกถึงอดีตแรงกระตุ้นทำให้เธอกอดเขา

หน้าอกของเขากว้างและอบอุ่น ทำให้เธอรู้สึกสบายเมื่ออยู่ในอ้อมแขนของเขา

เธอรู้สึกได้ถึงความอบอุ่นที่แผ่ซ่านออกมาและจังหวะการเต้นของหัวใจ ในเวลานี้สิ่งที่เธอต้องการทำคือการอยู่ในอ้อมกอดของเขาและลืมปัญหาทั้งหมดของเธอ

วิเวียนกระซิบ “ฟินนิค ขอบคุณ มันไม่เกี่ยวกับเงินสิบล้าน แต่ขอบคุณที่รักและปกป้องฉัน ขอบคุณค่ะ"

ฟินนิครู้สึกหัวใจเต้นแรงเพราะนี่เป็นครั้งแรกที่วิเวียนตั้งใจกอดเขาเอง ฉันเดาว่าเธอคงไม่โกรธฉันแล้ว

ด้วยความประหลาดใจ เขาสงสัยว่าเกิดอะไรขึ้นกับวิเวียน

เขาถามด้วยน้ำเสียงอ่อนโยน “คุณไม่โกรธผมแล้วใช่ไหม”

“นั่นมันนานมาแล้ว” วิเวียนตอบอย่างไม่อ้อมค้อม “เมื่อกี้นี้ฉันแค่รู้สึกว่าคุณไม่ให้เกียรติฉันมากพอ ฉันไม่เข้าใจวิธีที่คุณ...ปฏิบัติต่อฉันในลักษณะที่ก้าวร้าว คุณไม่อ่อนโยนเลย ในความเป็นจริงคุณถูกอารมณ์ครอบงำอย่างรุนแรง แต่หลังจากที่ลองคิดดูแล้วฉันคิดว่าเป็นเพราะคุณโกรธทำให้ฉันไม่สามารถตำหนิคุณได้อย่างเต็มที่”

ฟินนิคขมวดคิ้ว “นี่คุณโกรธผมแค่เรื่องนี้เดียว”

วิเวียนย้อนถามเขาด้วยสีหน้างุนงง “มีเรื่องอะไรที่ฉันต้องโกรธคุณได้อีกล่ะคะ”

ฟินนิคคิดว่าเธอทำเย็นชาใส่เขาเพราะเธอเก็บไปคิดว่าฟาเบียนมองเธอยังไง ข้อสันนิษฐานของเขาทำให้เขารู้สึกไม่พอใจ

ตอนนี้มันเห็นชัดเจนแล้วว่าเขาคิดผิด

ฟินนิคเลี่ยงคำถามของวิเวียนและตอบด้วยรอยยิ้ม “อืม ตราบใดที่คุณไม่โกรธ ทุกอย่างก็เรียบร้อยดี”

วิเวียนพูดต่อ “พูดแบบนี้แปลว่าคุณไม่โกรธแล้วใช่ไหม”

ฟินนิคต้องการถามวิเวียนเกี่ยวกับภาพที่ฟาเบียนข่มขืนเธอ อย่างไรก็ตามเขาไม่ต้องการทำให้เธอนึกถึงผู้ชายคนนั้น

ในเวลาเดียวกันเขาก็รู้สึกว่าไม่จำเป็นต้องรู้อีกต่อไป วิเวียนนั่งลงข้างเขาอย่างสมยอม เมื่อเธอมองเขาอย่างโหยหา เขาก็รู้สึกว่าไม่มีอะไรสำคัญอีกแล้ว

เขาเชื่อใจเธอและมันก็แค่นั้น