ทายาทเศรษฐีฉบับหนุ่มจน นิยาย บท 1049

"ก่อนหน้านี้เคยพบกันใช่ไหม?" ผู้อาวุโสสามถามด้วยรอยยิ้ม

"คุณคือผู้อาวุโสชุดเทาที่ไล่ตามผมคนนั้น?" เฉินเกอมองอย่างระมัดระวัง แม้ว่าเขาจะไม่เห็นว่าชายผู้นั้นหน้าตาเป็นอย่างไร แต่แค่มองรูปร่างและกลิ่นอายที่แผ่ออกมาจากตัวเขา ตนก็แน่ใจได้

"ไม่ผิด เจ้าหนุ่มความเร็วของนายไม่เลว" ผู้อาวุโสสามยอมรับด้วยรอยยิ้ม

"ในตอนนั้น ต้องขอบคุณความช่วยเหลือจากผู้อาวุโสท่านหนึ่ง ไม่อย่างนั้นผมคงถูกคุณจับแล้ว" เฉินเกอส่ายหัวและยิ้ม เมื่อพูดถึงเรื่องนี้ จู่ๆ เขาก็นึกถึงหญิงชราคนนั้นและถามว่า "ไม่ทราบว่าผู้อาวุโสทั้งสองท่านรู้จักหญิงชราคนหนึ่งหรือไม่?"

"หญิงชรา?" โจวว่านเจียงขมวดคิ้วเล็กน้อย

"อาจเป็นคนที่มาประมูล" โจวว่านเจียงไม่รู้ แต่ผู้อาวุโสสามกลับรู้อย่างชัดเจน เขารู้ว่านั่นคือคุณหนูที่กำลังปลอมตัวอยู่ แต่หากจะพูดออกไปถึงตัวตนของคุณหนูก็คงไม่ดีนัก

"อาจจะเป็นอย่างนั้น" เฉินเกอพยักหน้า

ในไม่ช้า โจวหยวนทงก็วิ่งเหยาะๆ เข้ามาและพูดอะไรบางอย่างข้างหูของโจวว่านเจียง

"ไปกันเถอะสหายน้อย มาลองฝีมือของเชฟประจำตระกูลของเรา ถ้านายคิดว่ารสชาติใช้ได้ ก็ขอเชิญนายมาที่นี่เพื่อทานอาหารได้ทุกมื้อระหว่างการประมูล!" โจวว่านเจียงลุกขึ้นจากนั้นก็หัวเราะสองครั้งและสาวเท้าออกไป

เมื่อมองดูคนทั้งสองออกไป เฉินเกอก็เตรียมไปคว้าตัวโจวหยวนทงผู้ซึ่งกำลังจะตามออกไปเอาไว้และถามเสียงต่ำว่า "นายบอกความจริงฉันมา ตัวตนของคนสองคนนี้คือใคร?"

"ผมบอกคุณไม่ได้" โจวหยวนทงรู้สึกลำบากใจอยู่บ้าง

"ก็ได้ ก็ได้ ถามเจ้าหนุ่มอย่างนายไปก็เปล่าประโยชน์" เฉินเกอคิดถึงเรื่องที่เคยถามเกี่ยวกับตระกูลโจวมาก่อน โจวหยวนทงนั้นไม่ได้บอกตัวเองเลยสักนิดดังนั้นเขาจึงเลิกสนใจอีกครั้ง

สถานที่กินข้าวอยู่ไม่ไกล แค่ออกประตูมาแล้วเดินไปไม่กี่ก้าวก็ถึง

มันยังคงเป็นการตกแต่งที่เรียบง่ายเช่นเดิม เพียงแต่มีอาหารมากมายวางอยู่บนโต๊ะกลม อีกทั้งยังมีกลิ่นไวน์ที่อบอวลเข้มข้น

"สหายตัวน้อย รีบเข้ามานั่งเถอะ!" เมื่อเห็นเฉินเกอเข้ามา โจวว่านเจียงก็กวักมือเรียกอย่างรวดเร็ว

"ผู้อาวุโส ช่วยบอกตัวตนของคุณหน่อยได้ไหมครับ ไม่อย่างนั้นผมไม่รู้จะเรียกคุณยังไง" เฉินเกอนั่งลงข้างเขาอย่างเชื่อฟัง แม้ว่าเขาจะมองไม่เห็นพลังของบุคคลผู้นี้ แต่เขาก็รู้ดีว่าความแข็งแกร่งของบุคคลนี้สูงส่งกว่าเขามาก อีกทั้งยังไปถึงระดับที่พลังเทพจิตเก้าภพไม่สามารถรับรู้ได้

"ฉันแซ่โจว นายเรียกฉันว่าลุงโจวก็พอ" โจวว่านเจียงชะงักไปชั่วครู่

"ลุงโจว" เมื่อเห็นว่าอีกฝ่ายไม่ยอมบอก เฉินเกอเองก็ไม่เซ้าซี้ และทำเป็นเหมือนไม่เคยพูดอะไรมาก่อน ถึงแม้อีกฝ่ายจะไม่พูด แต่เขาก็รู้ว่าคนผู้นี้และโจวหยวนทงมาจากตระกูลเดียวกัน

"ฮ่าฮ่า งั้นก็รีบกินเร็ว!"

"บอกนายตามตรง ถึงแม้ว่าหลายปีมานี้ฉันจะอยู่ข้างนอกมาโดยตลอด แต่อาหารโปรดของฉันก็ยังเป็นอาหารหัวเซี่ยของเรา!" เมื่อได้ยินคำเรียกของเฉินเกอโจวว่านเจียงก็เผยให้เห็นรอยยิ้มบนใบหน้าของเขา

เฉินเกอเองก็ไม่เกรงใจอีกต่อไป หลังจากนั่งอยู่ในห้องส่วนตัวมาตลอดบ่าย ตอนนี้เขาก็หิวบ้างแล้วจริงๆ

โจวว่านเจียงและผู้อาวุโสสามนั่งดูอยู่ที่นี่ แต่ไม่มีใครพูดอะไรเพราะกลัวว่าจะรบกวนเฉินเกอ สำหรับพวกเขาทั้งสอง โดยเฉพาะโจวว่านเจียง พวกเขาแทบจะถือว่าเฉินเกอเป็นลูกเขยของพวกเขาไปแล้ว

อายุโอเค พลังวิชาโอเค พรสวรรค์ก็แข็งแกร่ง อีกทั้งยังมีพลังเทพจิตเก้าภพในร่าง สำหรับเขาแล้วนี่ถือเป็นข่าวดีอย่างยิ่ง

นั่นเพราะในตอนที่เขารู้ว่าในตัวลูกสาวของเขามีพิษเย็นอยู่ เขาก็ตัดสินใจแล้วว่าไม่ว่าพลังเทพจิตเก้าภพนี้จะอยู่ในร่างใคร แม้จะเป็นชายชราในวัย 70 และ 80 หรือคนที่ร่างกายไม่ครบถ้วน เขาก็ต้องขอความช่วยเหลือจากอีกฝ่าย