หวานเย็น กรุ่นใจ นิยาย บท 295

“เรื่องพวกนี้เกี่ยวข้องอะไรกับพชิรา” ธนพัตไม่เข้าใจว่าทำไมจู่สาริศาจึงเอ่ยถึงพชิราขึ้นมา

สาริศามองธนพัตพลางเอ่ยว่า “เรื่องที่ฉันถูกข่มขืน ตอนแรกพชิราเป็นคนบอกคุณใช่มั้ยคะ”

“เพชรไม่ได้มีเจตนาร้าย” เขาคิดว่าสาริศาเข้าใจผิดว่าพชิราจงใจบ่อนทำลายความสัมพันธ์ของพวกเขาสองคน ธนพัตอธิบายแทนพชิราว่า “เธอสงสารที่คุณต้องมาเจอเรื่องแบบนี้ ดังนั้นจึงเล่าเหตุการณ์ตอนที่ไปช่วยคุณให้ผมฟัง เธอไม่ได้ตังใจจะจะพูดเรื่องพวกนั้น ตอนที่เธอเอ่ยถึงเรื่องพวกนี้เธอยังร้องห่มร้องไห้ด้วยความเสียใจอย่างมาก”

“เธอหลอกคุณ เธออยากให้คุณเข้าใจฉันผิด จะได้ทำลายความสัมพันธ์ของเราได้ง่ายขึ้น” เมื่อได้ยินธนพัตอออกตัวแทนพชิรา ในใจสาริศาก็ยิ่งร้อนรน ทำไมธนพัตถึงเชื่อในคำพูดของพชิรา

“ริศา!” ไม่ได้เป็นเสียงอ่อนโยนดังเช่นเมื่อก่อน แต่เสียงธนพัตเปลี่ยนเป็นดุดันขึ้นมา “คุณต้องรู้ว่า ตอนแรกพชิรากับชัชวาลไปช่วยคุณพร้อมกัน ตอนนี้ทำไมคุณถึงเข้าใจเธอผิดแบบนี้ได้”

แม้ธนพัตจะเข้าใจสภาพจิตใจของสาริศาในตอนนี้ดี แต่เธอจะใส่ร้ายป้ายสีคนอื่นไม่ได้ โดยเฉพาะกับคนนี้ที่ยังเป็นคนที่มีพระคุณช่วยชีวิตเธอเอาไว้ด้วย

“เธอไม่ได้ช่วยฉัน!” สาริศาเสียงสูง รีบร้อนเล่าเรื่องที่เกิดขึ้นในวันนั้นให้ธนพัตฟังอย่าง “คุณรู้มั้ย วันนั้นพชิราเป็นคนหาคนมาจับตัวฉันไป ขอทานสี่คนนั้นก็เป็นคนที่เธอจัดหามา ตอนแรกเธอยังบอกว่าให้ถ่ายคลิปตอนที่ฉันถูกข่มขืนเอาไว้ไปโพสต์ลงในอินเทอร์เน็ต เธอต้องการ……”

“พอได้แล้ว!” ธนพัตทนฟังต่อไปไม่ไหว ตัดบทสาริศาด้วยเสียงแข็งกร้าว “สาริศา เรื่องที่คุณถูกข่มขืนไม่ใช่แค่พชิราคนเดียวที่พูด ตอนแรกผลการตรวจของคุณหมอก็เป็นแบบนี้ ทำไมคุณถึงเอาเรื่องทั้งหมดมาโยนความผิดให้เธอ”

“พชิราเธอต้องซื้อตัวหมอคนนั้นมาโกหกคุณแน่นอน” สาริศารีบพูดอย่างร้อนใจ “ธนพัต คุณเชื่อฉันได้มั้ย พชิราเป็นคนจับตัวฉันไปจริงๆ เธอไม่ใช่คนดีอะไร คุณจะเชื่อเธอไม่ได้นะคะ”

ได้ยินคำพูดของสาริศา ดวงตาธนพัตเต็มไปด้วยความผิดหวัง เขารู้สึกว่าสาริศาในตอนนี้ไม่สนใจเหตุผล ให้ความรู้สึกน่ารำคาญไร้เหตุผล นี่ยังเป็นสาริศาที่อ่อนโยนจิตใจดีคนนั้นที่เขารู้จักในตอนแรกหรือเปล่า ทำมเขารู้สึกเหมือนว่าเปลี่ยนไปเป็นคนละคน

พอคิดถึงเรื่องราวที่สาริศาต้องเจอในช่วงนี้ ธนพัตก็พยายามสะกดกลั้นความขุ่นเคืองและรำคาญภายในใจตนเองให้สงบลงพร่ำบอกตัวเองไม่หยุดว่า เพราะว่าสาริศาถูกทำร้ายมามากเกินไป จึงทำให้อารมณ์แปรปรวน ตอนนี้สิ่งที่เธอต้องการก็คือคำปลอบโยนจากตนเอง เวลานี้ตนเองจะโกรธเธอไม่ได้

สูดลมหายใจลึกๆ ธนพัตพยายามพูดกับสาริศาอย่างใจเย็นที่สุด “ริศา เรื่องของผมกับพชิราเป็นอดีตไปแล้ว ตอนนี้ผมกับเธอเป็นแค่เพื่อนธรรมดาเท่านั้น คุณวางใจเถอะ ผมไม่มีทางไปจากคุณเพราะว่าเธอแน่นอน คุณก็อย่าไประรานเธออีกเลยได้มั้ย”

“คุณคิดว่าฉันระรานเธอเหรอ” สาริศาคิดไม่ถึงว่าธนพัตไม่เพียงไม่เชื่อคำพูดของตนเอง แต่ยังสงสัยว่าตนเองให้ร้ายพชิราอีกด้วย

“เพชรไม่มีทางทำเรื่องแบบนั้นอย่างที่คุณบอก” น้ำเสียงธนพัตรำคาญเล็กน้อย “ผมเติบโตมากับเธอ ผู้รู้จักเธอดี และก็เชื่อในตัวเธอ เธอไม่ใช่คนแบบนั้น”

“งั้นคุณคิดว่าฉันโกหกคุณเหรอ” พอได้ยินคำพูดธนพัต สาริศาร้องไห้อย่างเสียใจพูดว่า “คุณปกป้องพชิราขนาดนี้ ยอมที่จะเชื่อเธอแต่ไม่ยอมเชื่อฉัน!”

“ไม่ใช่ว่าผมไม่เชื่อคุณ ผมแค่คิดว่าตอนนี้คุณถูกความหึงหวงบดบังดวงตาทั้งสองข้าง ริศา ผมขอร้องคุณล่ะตั้งสติหน่อยได้มั้ย” ธนพัตพูดอย่างโกรธๆเล็กน้อย เขาหมดความอดทนเล็กน้อยกับสาริศาในตอนนี้