จอมนักรบอหังการ นิยาย บท 432
สีหน้าของเย่ฝูถูเต็มไปด้วยความตื่นเต้น
“เมื่อเปรียบเทียบคัมภีร์บู๊แท้กับคัมภีร์จินกางของวัดพระแก้วมรกตแล้ว มันสูสีกัน!”
“แต่.......น่าเสียดาย น่าเสียดายมาก!”
“คัมภีร์จินกางที่ผมพกติดตัวเล่มนั้น ตอนแรกผมคิดจะมอบให้เทียนเอ๋อร์เป็นของขวัญพบหน้า แต่นึกไม่ถึงว่าเทียนเอ๋อร์จะคิดว่ามันเป็นขยะ และทำลายไปแล้ว!”
“มิเช่นนั้น ถ้าฝึกคัมภีร์สองเล่มพร้อมกัน ไม่รู้ว่าผลลัพธ์จะเป็นอย่างไร!”
เมื่อพูดถึงตรงนี้ ดูเหมือนเย่ฝูถูจะตระหนักถึงอะไรบางอย่าง กล่าวพึมพำกับตนเองด้วยสีหน้าประหลาดใจ
“ไม่! ไม่ถูก!”
“ตอนเทียนเอ๋อร์ลงมือที่หอหมากรุก ดูเหมือนว่าร่างกายของเขาจะมีพลังของวิชายุทธเลิศใต้หล้า!”
“หรือว่าก่อนหน้านั้น เขาแค่อ่านคัมภีร์จินกางและวิชายุทธเลิศใต้หล้าเพียงแค่รอบเดียว ก็ฝึกสำเร็จแล้ว”
“ต้องเป็นเช่นนั้นแน่นอน! ต้องเป็นเช่นนั้นแน่นอน!”
เสิ่นรั่วชิงมองท่าทางบ้า ๆ บอ ๆ ของเย่ฝูถูแล้ว เธอขมวดคิ้วเล็กน้อย
“คุณกำลังพูดถึงอะไร?”
เย่ฝูถูไม่ตอบคำถาม แต่ขณะเดียวกันก็คว้าแขนของเสิ่นรั่วชิง และถามอย่างเร่งรีบว่า
“ชิงเอ๋อร์ เธอ....เธอฝึกคัมภีร์บู๊แท้ถึงขั้นไหนแล้ว?”
เสิ่นรั่วชิงสะบัดแขนเสื้อตามสัญชาตญาณ ทำให้เย่ฝูถูถอยหลังไปสิบก้าว โซเซและเกือบเสียหลัก!
เย่ฝูถูตื่นเต้นจนเกือบจะร้องไห้ออกมา
“ขั้นสิบ! ต้องเป็นขั้นสิบอย่างแน่นอน!”
“แม่งฉิบหาย!”
“สำเร็จสมบูรณ์แล้ว!”
“นึกไม่ถึงว่าผมเย่ฝูถูไม่เพียงแค่มีลูกชายที่ดีเท่านั้น แต่พรสวรรค์ของลูกสะใภ้ก็น่าสะพรึงกลัวอย่างยิ่ง!”
“……”
เสิ่นรั่วชิงพูดไม่ออกชั่วขณะ
เพราะจนถึงตอนนี้ เสิ่นรั่วชิงก็ยังไม่รู้ว่าเย่ฝูถูกำลังพูดถึงอะไร
แต่……
เขาเป็นพ่อสามีของตนเอง......
จะทำอย่างไรได้?
และขณะนี้เอง หวงฝู่เจิ้งฉีที่อยู่นอกประตูใหญ่ อ้าปากทันที
พู่!
เลือดสีแดงสดพ่นออกมาจากปากของเขาทันที
แค่ก ๆ ๆๆ .……
สีหน้าของหวงฝู่เจิ้งฉีขาวซีด
สันนิษฐานว่าเขาไม่ได้อาศัยความพยายามของตัวเอง ทำให้ชี่แท้ที่แปรปรวนในร่างกายของตนเองสงบ!
แต่อาศัยการชี้เมื่อสักครู่ของเสิ่นรั่วชิง ทะลวงเส้นลมปราณแทน
อย่างไรก็ตาม หลังจากหวงฝู่เจิ้งฉีพยายามด้วยตนเอง ไม่เพียงแค่ไม่ได้ผลเท่านั้น
เขากลับถูกชี่แท้ในร่างกายของตนแว้งกัด!
ธาตุไฟเข้าแทรก
เพียงชั่วพริบตา!
ตอนนี้ สีหน้าของหวงฝู่เจิ้งฉีเต็มไปด้วยความสิ้นหวัง!
และขณะนี้เอง เสิ่นรั่วชิงชี้แนะหวงฝู่เจิ้งฉี
“ลองเคลื่อนพลังไปที่จุดเฟิงฝู่และจุดเทียนฉือสองจุดนี้ และอย่าพยายามใช้วิชาเคลื่อนชี่ ทำลายเงื่อนเต๋าที่ฉันสร้างไว้บนไหล่ของคุณ เพราะคุณไม่สามารถทำลายได้หรอก!”
“นอกจากนี้... .เงื่อนเต๋าที่ฉันสร้างไว้บนไหล่ของคุณนั้น ฉันไม่ได้คิดที่จะทำร้ายคุณ ร่างกายของคุณมีจุดอ่อนมากเกินไป หากปล่อยให้พลังในร่างกายของคุณกระจายไปเรื่อย ๆ คุณต้องตายภายในระยะเวลาสามปีอย่างแน่นอน!”
เมื่อได้ยินคำพูดประโยคนี้
ไม่มีใครรู้ว่าหวงฝู่เจิ้งฉีรู้สึกอย่างไร!
อะไรน่ะ?
จุดอ่อนในร่างกายของตนเองไม่ได้มีแค่จุดเดียวเท่านั้น?
ขณะเดียวกัน หวงฝู่เจิ้งฉีก็เข้าใจทันที
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: จอมนักรบอหังการ