เซียนบู๊ ทะลวงชั้นฟ้า นิยาย บท 1120

สีหน้าเทียนชิงหยางเปลี่ยนไปเล็กน้อย พูดด้วยความหงุดหงิดนิดหน่อย “ที่แท้เป็นแบบนี้นี่เอง สหายสุ่ยเข้าใจอะไรมากมายจริงๆ”

สุ่ยสือฉวนหัวเราะเบาๆ ไม่พูดอะไรอีก เขาดูออกว่าเหมือนเทียนชิงหยางไม่พอใจที่เขาพูดมาก คนจิตใจคับแคบแบบนี้ ไม่จำเป็นต้องพูดอะไรเยอะอีก

ทั้งสองเดินมาถึงหน้าจวนแรก แท่นศิลาร่วงลงมาหน้าประตูจวน

ด้านบนเขียนว่า “คนคลั่งหวางเหมิ่งเกิดและตายที่นี่ อยากได้การถ่ายทอดของฉัน คำนับหัวโขกพื้นหน้าประตูก่อน 999 ครั้ง จากนั้นเดินเข้ามาอย่างนอบน้อม คำนับหัวโขกพื้นอีก 9,999 ครั้ง ไม่งั้นก็ไสหัวไปซะ!”

คำพูดหยาบคายขนาดนี้ เทียนชิงหยางเห็นแล้วขมวดคิ้วทันที “นี่คือคำพูดที่เซียนบู๊ผู้ยิ่งใหญ่ทิ้งเอาไว้อย่างนั้นเหรอ ทำไมฉันคิดว่าเหมือนคำพูดของคนไร้ความรู้ตามตลาดเลยล่ะ”

สุ่ยสือฉวนหัวเราอยู่ข้างๆ แล้วพูดว่า “แท่นศิลาเป็นศิลาจารึกคำพูดศักดิ์สิทธิ์ของประเทศอู่อาน ตั้งใจให้ผู้แข็งแกร่งเซียนบู๊ใช้ฝากคำพูดเอาไว้ ไม่ใช่ของปลอมแน่นอน คนคลั่งหวางเหมิ่ง ฉันเคยได้ยินปู่พูด เขาเป็นคนที่ได้รับการถ่ายทอดจากเซียนบู๊ชื่อหยาง วิทยายุทธทั้งตัวเขาแข็งแกร่งดุดันมาก มือเดียวสามารถดึงภูเขาและแม่น้ำ เป็นผู้แข็งแกร่งแห่งยุค!”

เทียนชิงหยางส่ายหน้าพูด “การถ่ายทอดจากคนคลั่งหยาบคายแบบนี้ ไม่ต้องดูก็ได้”

เทียนชิงหยางสะบัดมือ แล้วเดินไปด้านบนต่อ สุ่ยสือฉวนก็ไม่อยากไปโขกหัวคำนับหน้าประตูอย่างเห็นได้ชัด เขาเดินไปด้านบนต่อพร้อมกับเทียนชิงหยาง หลังจากพวกเขาออกไป กลับมีนักบู๊สิบกว่าคนพุ่งเข้ามา เอาหัวโขกพื้นดังพลั่กๆ ไม่หยุด!

เดินเป็นเวลาประมาณหนึ่งก้านธูป ทั้งสองมาถึงหน้าจวนอีกแห่งหนึ่ง

ตอนนี้หน้าประตูจวนมีคนสี่คน แต่เมื่อเห็นสุ่ยสือฉวนกับเทียนชิงหยางเดินมาด้วยกัน ก็รีบหลบให้ทันที

เทียนชิงหยางเดินเข้ามาดูแท่นหิน

ลายมืองดงาม เห็นได้ชัดว่าเป็นข้อความที่เซียนบู๊หญิงทิ้งไว้

“หลุมศพเทพธิดาถูหลิง ทิ้งวิชากระบี่พลิ้วไหวไว้บนโลก”

มีคำว่าพลิ้วไหวขนาดใหญ่อยู่ด้านล่างแท่นศิลา