ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน นิยาย บท 2315

อาชญากรส่วนใหญ่ที่ก่อการร้ายนั้น จะเป็นคนที่ตำรวจต้องการจับกุมตัวมากๆ ดังนั้นคนอย่างหลิวจ้านที่สามารถหลบหนีการจับกุมและไม่เคยโดนจับได้มาก่อน เขาเป็นคนที่เฉลียวฉลาดและระแวดระวังตัวมากๆ และรู้จักวิธีหลบซ่อนตัวเอง

ดังนั้น เมื่อเขาเห็นตู้ไห่ชิงแล้ว ถึงแม้เขาจะตื่นเต้นดีใจมากๆ แต่ก็ไม่ได้แสดงออกมาทางสีหน้าเลย

เขาแกว่งปืนที่อยู่ในมือ และพูดอย่างเย็นชา:"คนที่อยู่ด้านหลังรีบเดินเร็วๆหน่อย อย่าทำตัวชักช้าอืดอาด!"

ตู้ไห่ชิงกับซูจือหยูไม่ได้สังเกตเห็นความผิดปกติใดๆเลย และรีบเดินตามคนอื่นๆเข้าไปในห้องโถงทันที

เมื่อเห็นว่าตู้ไห่ชิงอยู่ภายใต้การควบคุมของตัวเองแล้ว หลิวจ้านก็ไม่ได้ไปค้นห้องอื่นๆเลย แต่รอจนทุกคนเดินเข้าไปในห้องโถงแล้ว และเดินตามหลังทุกคนเข้าไปในห้อง จากนั้นก็ปิดประตู

ในเวลานี้ ในห้องโถงมีทั้งผู้ชาย ผู้หญิง คนแก่และเด็กร่วมๆกันหนึ่งร้อยกว่าคน ทุกคนมองหลิวจ้านด้วยความกลัว และไม่รู้ว่าเขาจะทำอะไรทุกคนหรือเปล่า

ในเวลานี้หลิวจ้านเดินขึ้นไปที่เวทีงานประมูล เขาหยิบไมโครโฟนขั้นมาและพูดอย่างเย่อหยิ่ง:"ทุกท่าน วันนี้พวกเราได้มาเจอกันที่นี่ด้วยวิธีแบบนี้ มันก็เป็นพรหมลิขิตอย่างหนึ่ง ดังนั้นฉันขอแนะนำตัวให้ทุกคนรู้"

เมื่อพูดถึงเรื่องนี้ หลิวจ้านกระแอมในลำคอและพูดว่า:"ฉันชื่อหลิวจ้าน เป็นคนชาวเหนือ เป็นนักโทษอาชญากรระดับAที่ตำรวจต้องการตัว ฉันหลบหนีมาถึงจินหลิง คิดไม่ถึงจริงๆว่าตอนซื้อบุหรี่ซองหนึ่งที่หน้าประตูทางเข้าสถานีรถไฟฟ้าใต้ดิน ฉันก็ถูกตำรวจค้นพบ ฉันไม่มีทางเลือกก็เลยวิ่งเข้ามาหลบอยู่ที่นี่ และใช้ทุกท่านเป็นตัวประกัน"

หลังจากนั้น หลิวจ้านก็เปลี่ยนคำพูด:"อย่างไรก็ตาม ทุกท่านไม่ต้องหวาดกลัว ฉันขอยืนยันว่าฉันไม่ต้องการเงิน และไม่ต้องการฆ่าคนด้วย ฉันหวังแค่ว่าทุกท่านจะเชื่อฟังและอยู่ที่นี่อย่างเงียบๆ เป็นตัวประกันให้ฉันต่อรองกับตำรวจ เมื่อตำรวจทำตามเงื่อนไขที่ฉันต้องการ ฉันก็หลบหนีและใช้ชีวิตของฉันต่อไป และทุกคนที่จะสามารถออกจากที่นี่อย่างปลอดภัยเช่นกัน"

คำพูดของหลิวจ้าน ทำให้คนส่วนใหญ่โล่งอกทันที

คนเหล่านี้รู้สึกว่า ถ้าต้องการให้พวกเขาเป็นตัวประกัน พวกเขาก็จะเชื่อฟังและทำตาม รอให้หลิวจ้านได้ในสิ่งที่เขาต้องการ ตัวเองก็จะสามารถกลับบ้านได้อย่างปลอดภัย

ตู้ไห่ชิงกับซูจือหยูก็ไม่ได้สังเกตเห็นสิ่งผิดปกติใดๆเลย พวกเธอสองคนก็เหมือนกับคนอื่นๆ แค่รู้สึกว่าตัวเองซวยมากๆ