ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน นิยาย บท 1827

ไม่ต้องสงสัยเลยว่า เย่เฉินไม่ได้มีความรู้สึกดี ต่อเซียวฉางเฉียนและเซียวไห่หลงสองคนพ่อลูกแม้แต่น้อย

แต่ทว่า เมื่อได้ยินว่าพวกเขาสองคนถูกหักแขนขา ความโกรธในใจของเย่เฉินก็หายไปส่วนใหญ่

ไม่มีใครรู้จักพวกคนตระกูลเซียวดีกว่าเขาแล้ว

แม้ว่าแต่ละคนจะน่ารังเกียจ แต่ก็ไม่นับว่าเป็นคนสารเลวชั่วร้าย

ก่อนหน้านี้เฉียนหงเย่นสร้างสถานการณ์โกงหม่าหลัน สาเหตุส่วนใหญ่ก็เป็นตอนที่หม่าหลันเล่นไพ่ที่บ้านเพื่อน พบเจอกับเฉียนหงเย่นและเซียวฉางเฉียนสองสามีภรรยา ต่อจากนั้นก็เยาะเย้ยพวกเขาสารพัด ทำให้เฉียนหงเย่นแทบจะอกแตกตาย ถึงได้อยากจะโกงเอาเงินของหม่าหลันไป

ตอนนี้เซียวฉางเฉียนและเซียวไห่หลงลักพาตัวหม่าหลัน อยากจะส่งเธอไปที่เหมืองถ่านหินดำ ก็เพื่อที่จะล้างแก้แค้นที่ตัวเองส่งเฉียนหงเย่นไปที่เหมืองถ่านหินดำก่อนหน้านี้ พูดตามตรง หม่าหลันยังเป็นรับกระสุนแทนตัวเองระดับหนึ่ง

สืบสาวราวเรื่องจนถึงแก่นแท้แล้ว คนของตระกูลเซียวเลวก็เลวจริงๆ แต่ยังไม่ถึงขั้นที่ต้องตาย

ยิ่งไปกว่านั้น เย่เฉินไม่ชอบอาที่หาเรื่องใส่ตัวและยโสโอหังคนนี้ของตัวเองจริงๆ ถ้าหากให้เธอฆ่าเซียวฉางเฉียนและเซียวไห่หลงเพื่อระบายความแค้น ตรงกันข้ามกันเธอก็จะได้เปรียบ สู้ให้เธออดกลั้นความโกรธแค้นนี้ไว้ไม่มีที่ระบายอารมณ์จะดีกว่า ก็ถือว่าขัดเกลานิสัยที่ทำให้คนรังเกียจนั้นของเธอ

ดังนั้นเย่เฉินเอ่ยปากพูดว่า: “ไม่ว่ายังไงเซียวฉางเฉียนและเซียวไห่หลงก็เป็นลุงใหญ่แท้ๆและลูกพี่น้องแท้ๆของภรรยาผม เป็นพี่ชายแท้ๆและหลานชายแท้ของพ่อผม ถ้าคุณฆ่าพวกเขาสองคนแล้ว งานศพที่ใหญ่โตเช่นนี้ พวกเราทั้งครอบครัวยังจะได้ฉลองตรุษจีนอีกมั้ย?”

เย่ฉางหมิ่นพูดอย่างรวดเร็วว่า: “งั้นรอหลังปีใหญ่ค่อยฆ่าพวกเขาสองคน แบบนี้ก็น่าจะได้แล้วนะ?!”

เย่เฉินโบกมือ: “ภรรยาของผม ค่อนข้างใจอ่อน ถ้าพวกเขาทั้งสองตายจริงๆ ภรรยาของผมต้องเสียใจเป็นทุกข์อย่างแน่นอน ดังนั้นปล่อยให้พวกเขามีชีวิตอยู่ต่อไป”

เมื่อเย่ฉางหมิ่นได้ยินแบบนี้ ก็กังวลจนอึดอัดไปทั่วทั้งร่าง และอ้าปากพูดว่า: “พวกเขาทำร้ายฉันกลายเป็นแบบนี้ นายก็ต้องให้ได้ระบายความแค้นนะ!”

เย่เฉินขมวดคิ้วถาม: “แบบไหนที่เรียกว่าระบายความแค้นเหรอ? พวกเขาทั้งสองแขนขาก็หักแล้ว เกรงว่าจะทำได้เพียงทำกิจวัตรประจำวันทั่วไปอยู่บนเตียงหลายเดือนอย่างแน่นอน คุณยังไม่หายแค้นอีกเหรอ?”