ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน นิยาย บท 1807

ด้วยเสียงตะโกนที่โหดเหี้ยมของอู๋ตงไห่ ทำให้เย่ฉางหมิ่นกลัวจนตัวสั่นไปหมด

เนื่องจากร่างกายเกิดความวิตกมากๆ ทำให้เย่ฉางหมิ่นไม่สามารถควบคุมร่างกายได้ ทำให้เธอปัสสาวะรดกางเกงทันที

เนื่องจากเธอและหม่าหลันถูกมัดอยู่ด้วยกัน หลังจากเธอปัสสาวะรดกางเกง ทำให้ปัสสาวะไหลนองพื้นทันที

จู่ๆหม่าหลันก็รู้สึก พื้นที่ตัวเองกำลังนั่งอยู่เปียกในทันที และในอากาศก็มีกลิ่นสาบของปัสสาวะ ทำให้เธอตกใจทันที พยายามขยับร่างกาย และด่าออกมา:"ผู้หญิงอย่างคุณทำไมถึงน่าขยะแขยงอย่างนี้! ปัสสาวะรดกางเกงเมื่อไรก็ได้ ทำไมต้องมาปัสสาวะตอนนี้ด้วย ทำให้ฉันเปื้อนน้ำปัสสาวะไปด้วย!"

เย่ฉางหมิ่นสติแตกทันที กิริยาท่าทางของลูกคุณหนูที่ถูกปลูกฝังมาหลายสิบปี ตอนนี้มันได้หายไปหมดแล้ว

เธอมองไปที่อู๋ตงไห่ ร้องไห้อย่างหนักและพูด:"คุณอู๋ ฉันขอร้อง อย่าฆ่าฉันเลย ฉันเป็นคุณหนูใหญ่ของตระกูลเย่แห่งเย่นจิง ฉันชื่อเย่ฉางหมิ่น ถ้าครั้งนี้คุณปล่อยฉันไป ฉันจะให้เงินมหาศาลกับคุณ พ่อของฉันเย่โจงฉวนก็จะให้เงินมหาศาลกับคุณเหมือนกัน!"

จู่ๆอู๋ตงไห่ก็อึ้งไปชั่วครู่ และมองไปที่เย่ฉางหมิ่น ถามอย่างเหลือเชื่อ:"คุณพูดว่าคุณเป็นคุณหนูใหญ่ของตระกูลเย่แห่งเย่นจิงใช่ไหม?!"

เย่ฉางหมิ่นพูดทั้งน้ำตา:"ใช่ ฉันเป็นคุณหนูใหญ่! ฉันเป็นคุณหนูใหญ่จริงๆ!"

อู๋ตงไห่ถามอีกครั้ง:"คุณพูดว่าพ่อของคุณชื่อเย่โจงฉวนใช่ไหม?!"

เย่ฉางหมิ่นพยักหน้าทันทีและพูดด้วยน้ำเสียงสะอื้น:"ใช่ พ่อของฉันชื่อเย่โจงฉวน!"

อู๋ตงไห่ไม่เคยได้ยินชื่อเสียงของเย่ฉางหมิ่น

แต่ชื่อของเย่โจงฉวน เขาเคยได้ยินมาก่อน

เย่โจงฉวนเป็นผู้นำตระกูลเย่ และเป็นคนที่มีชื่อเสียงมากๆในประเทศ

เย่ฉางหมิ่นพูดว่าตัวเองเป็นลูกสาวของเย่โจงฉวน ความคิดแรกของอู๋ตงไห่ก็คือ:"เป็นไปไม่ได้!"