The king of War นิยาย บท 2074

หม่าชาวรู้ หยางเฉินได้ตัดสินใจเสี่ยงอันตรายปฏิบัติภารกิจของกลุ่มผู้อาวุโสแน่แล้ว ก็ไม่พูดอะไรอีก และก็มุ่งตรงไปเยี่ยนเฉินกรุ๊ปด้วยกันกับหยางเฉิน

“วันนี้ยูเนี่ยนกรุ๊ปของเราจะมีการต้อนรับแขกสำคัญ คนที่ไม่มีส่วนเกี่ยวข้อง ต้องรีบออกไปให้พ้น！”

มาถึงเยี่ยนเฉินกรุ๊ป หยางเฉินกำลังเตรียมเข้าไป ก็ได้ถูกชายวัยกลางคนในชุดสูตรเต็มยศขวางทางเข้าไว้

หยางเฉินมองฝ่ายตรงข้ามแวบหนึ่ง แล้วก็เอ่ยปากพูดว่า “ผมจะมาหาลั่วปิง！”

ชายวัยกลางคนนั่นขมวดคิ้วย่นทันที วางมาดอย่างคนที่อยู่เหนือกว่า กวาดตามองหยางเฉินจากหัวจรดตีน แล้วพูดด้วยสีหน้าไม่พอใจไปว่า “แกถึงขนาดเรียกชื่อโดยตรงของท่านประธานลั่วของเราเลยรึ ไอ้หนู นี่แกจะมาหาเรื่องหรือไง？”

หยางเฉินเลิกคิ้วขึ้นในพลัน พูดเสียงเยือกว่า “แกชื่ออะไร？ขึ้นกับฝ่ายไหน？”

ฝ่ายตรงข้ามดูจะไม่รู้จักตัวเขาจริง ๆ นี่ไม่ใช่ประเด็นสำคัญ ที่สำคัญคือ ท่าทางเบ่งทับคนอื่นของฝ่ายตรงข้ามนี้ ทำให้เขาไม่ชอบใจ

“อะไร？นี่แกยังคิดจะถามชื่อของข้าอีกเรอะ คิดจะทำรายงานข้าหรือไง？”

ชายกลางคนพูดใส่ด้วยสีหน้าหยิ่งจองหองว่า “แกคิดจะรายงานข้าก็ไม่เป็นไร แกฟังให้ชัดนะ ข้าชื่อหลูเฉียง รองผู้จัดการทั่วไปของเยี่ยนเฉิงกรุ๊ป ยังมีนะ ข้าเป็นญาติผู้น้องของลั่วปิง”

ได้ยินที่ฝ่ายตรงข้ามพูด หยางเฉินหน้านิ่วคิ้วย่นขึ้นมา เขาวางใจลั่วปิงขนาดมอบงานของเยี่ยนเฉิงกรุ๊ปให้ดูแล เพราะความเชื่อใจลั่วปิงอย่างที่สุด อีกทั้งลั่วปิงก็สร้างผลงานให้เยี่ยนเฉิงกรุ๊ปไว้มากมาย

พูดได้ว่า ถ้าไม่มีลั่วปิง ก็ไม่มีเยี่ยนเฉิงกรุ๊ปในวันนี้

การที่หลั้วปิงจะวางเสียบญาติพี่น้องเข้ามาในเยี่ยนเฉิงกรุ๊ป ไม่ใช่จะมีปัญหาอะไรแม้แต่นิดเดียว แต่ว่า เขาไม่ควรเอาคนบัดซบอย่างหลูเฉียงแบบนี้เข้ามา

ประเด็นสำคัญคือ หลูเฉียงยังเป็นถึงผู้จัดการทั่วไป

หลูเฉียงออกคำสั่ง “รปภ. จัดการเอาไอ้บัดซบสองคนนี้ไปข้าง ๆ โน่น อัดสั่งสอนมันสักหน่อย แล้วตะเพิดออกไป！”

พอได้ยินคำสั่งของเขา รปภ.หลายคนก็รุมล้อมหยางเฉินกับหม่าชาวเข้าไว้ทันที

หม่าชาวถลันตัวออกไปในทันที กระแสฆ่าที่น่าสะพรึงกลัว ระเบิดออกมาจากตัวเขา

รปภ.หลายคนนั้นเพิ่งกำลังคิดจะลงมือ ต่างชะงักหยุดนิ่งกับที่ บนสีหน้าแต่ละคน ต่างส่อออกถึงความหวาดกลัว

ขณะนั้นเอง หยางเฉินตบไหล่หม่าชาวสองสามที หม่าชาวจึงได้เก็บเอาความคิดฆ่าขึ้น พูดเสียงเยือกไปว่า “ไม่อยากตาย ไสหัวไปให้พ้นซะ！”

ตั้งแต่หม่าชาวถูกเทพบู๊สะกดพลังสายมังกรที่อยู่ในตัวไว้แล้ว หลังจากฟื้นขึ้นมา ก็เหมือนเปลี่ยนไปเป็นคนละคน เปลี่ยนเป็นคนมุทะลุดุดันอย่างมาก

ด้วยพลังฝีมือที่เขามีอยู่ในปัจจุบัน ตะคอกสั่งไปคำเดียว รปภ.พวกนั้นถึงกับสะท้านถอยออกไปหลายคน

หลูเฉียงเห็นรปภ.ถูกคำพูดคำเดียวของหม่าชาวถึงกลับตกใจถอยออก สีหน้าบึ้งตึงดูไม่ได้ขึ้นมา เขาหยีตาจ้องไปที่หยางเฉินพูดว่า “ดูไม่ออกเลยนะ ข้างตัวแกนี่จะมีองครักษ์นักบูโดคนหนึ่งด้วย”

“แต่ว่า ถ้าหากจะอาศัยแค่องครักษ์แบบนี้ แล้วคิดจะมาเป็นอริกับข้า แกก็ตายแน่！”

พูดเสียงขาดคำ กระแสพลังปราณบูโด แผ่กระจายออกมาจากตัวหลูเฉียงในทันที

หยางเฉินจึงได้ประจักษ์เห็น ฝ่ายตรงข้ามนี้ก็เป็นนักบูโดคนหนึ่ง ถึงพลังฝีมือจะอยู่แค่เพียงแดนราชา แต่ก็พอก้อมแก้มนับเป็นนักบูโดได้ อีกทั้งในโลกมนุษย์ดั้งเดิม ก็จัดว่าเป็นยอดฝีมือได้

“เวลานี้ชี่ทิพย์ของโลกนี้ฟื้นกลับมา ข้าก็ได้คิดก้าวเข้ามาในแวดวงนักบูโด พอดี ข้าเพิ่งได้ทะลุผ่านมาถึงแดนราชาเมื่อหลายวันก่อน วันนี้ก็เอาไอ้บัดซบอย่างแกสองคนนี้แหละมาซ้อมมือเล่น”

หลูเฉียงพูดพลาง ถอดเสื้อนอกออก แล้วถลกแขนเสื้อขึ้น ทำท่าเหมือนพร้อมจะลงมือ

แต่ในขณะนั้นเอง พลังบูโดที่แข็งกร้าวกระแสหนึ่ง แผ่กระจายครอบคลุมลงมาทั่วทั้งเยี่ยนเฉิงกรุ๊ป

หลูเฉียงที่กำลังเตรียมพร้อมจะลงมือ ภายใต้พลังบูโดที่แข็งกร้าวนี้ อ่อนระทวยทรุดนั่งลงกับพื้น ด้วยสีหน้าที่หวาดกลัวเต็มที่มองไปยังคนในชุดดำสี่คน ที่ยืนล้อมหยางเฉินกับหม่าชาวไว้ตรงกลาง

“หยางเฉิน แกมาถึงเยี่ยนเฉิงกรุ๊ปได้จริง ๆ พวกข้ารอเจ้ามาตั้งนานแล้ว”

คนในชุดดำที่เป็นผู้นำ จ้องเขม็งที่หยางเฉินแล้วพูด

แววตาหยางเฉินทอประกายเยือก “พวกแกเป็นคนของพันธมิตรพิทักษ์สินะ？สี่ผู้แข็งแกร่งแดนนภาขั้นสองชั้นต้น จัดใหญ่กันเอาจริงเลยนะ！”

ได้ยินที่หยางเฉินพูด หลูเฉียงที่นั่งทรุดอยู่กับพื้น แทบจะฉี่แตก

เขาเวลานี้ได้เข้ามาในวงการบูโด ย่อมเข้าใจดีว่า ผู้แข็งแกร่งแดนนภามีความหมายอย่างไร และย่อมรู้แจ้งถึงความยิ่งใหญ่ของพันธมิตรพิทักษ์

ในขณะนี้ ถึงขนาดมีผู้แข็งแกร่งแดนนภามาถึงสี่นาย อีกทั้งยังเป็นถึงผู้แข็งแกร่งแดนนภาขั้นสองชั้นต้น

ด้วยพลังฝีมือแดนราชาขั้นต้นของเขา น่ากลัวแค่ความคิดผุดขึ้นมาของฝ่ายตรงข้าม ก็สามารถฆ่าเขาทิ้งได้เลย

คนชุดดำไม่ตอบคำถามของหยางเฉิน ทั้งแต่ละคนยังจ้องติดที่หยางเฉิน พร้อมลงมือกันอย่างทันที

“บรึม！”

พลังปราณบูโดที่น่ากลัวกระแสหนึ่ง ระเบิดออกมาจากตัวหม่าชาวฟุ้งกระจายออกไป

หม่าชาวในขณะนี้ ทั่วทั้งตัวคลุมเต็มไปด้วยไอควันสีดำ ดวงตาทั้งคู่พลันกลายเป็นสีดำทะมึน กลิ่นอายหนาวเยือกกระแสหนึ่ง ระเบิดออกมาจากตัวของเขา พลังเขตแดนวิถีมารถูกปลดปล่อยออกมา ครอบใส่ลงไปที่คนชุดดำทั้งสี่นั้น

หยางเฉินพูดขึ้นมาในทันทีนั้นว่า “ในเมื่อมาถึงแล้ว ก็จงอยู่กันที่นี่ตลอดไปเถอะ！”