หนุ่มเศรษฐีลึกลับ นิยาย บท 250

บทที่ 250 ลู่เสี้ยงหยาง นายตายแน่

ระหว่างทางไปพบจางเทา ชายในเสื้อคลุมรับผิดชอบขับรถนำทาง แต่เนื่องจากมือข้างหนึ่งของเขาถูกลู่เสี้ยงหยางเล่นงานจนขยับไม่ได้ เขาจึงต้องใช้มือเพียงข้างเดียวในการขับรถ

ส่วนลู่เสี้ยงหยางนั่งอยู่ข้างที่นั่งคนขับ เขาหลับตาแล้วนั่งพิงเก้าอี้ที่นั่งด้วยความผ่อนคลาย

ในระหว่างทาง ชายในเสื้อคลุมพยายามคิดหาวิธีที่จะหลบหนี แม้บางจังหวะเขาก็เกิดความคิดที่จะฆ่าลู่เสี้ยงหยางให้ตาย แต่สุดท้ายเขาก็ไม่กล้าพอที่จะทำมัน

ลู่เสี้ยงหยางนอนพักสายตาและไม่ได้ให้ความสำคัญกับคนร้ายสักเท่าไหร่ เพราะเขาค่อนข้างมั่นใจว่าจะฆ่าคนร้ายได้ในทุกเมื่อ

“บ้าจริง หวังว่าหลังจากเจอจางเทาแล้วไอ้ผีบ้าคนนี้จะไม่เอาชีวิตเรานะ” ชายเสื้อคลุมจับพวงมาลัยไว้แน่นๆ แล้วแอบพลางคิดในใจ

......

และในขณะเดียวกัน ณ โรงงานร้างแห่งหนึ่งในชายเมืองปินเหอ

จางเทายืนสูบซิการ์อยู่ข้างรถ เขาวางโทรศัพท์มือถือไว้บนฝากระโปรงรถเพื่อรอฟังข่าวดีอยู่ตลอดเวลา

เพื่อที่จะฆ่าลู่เสี้ยงหยาง เขาใช้เงิน 10 ล้านหยวนจ้างนักฆ่าที่มีชื่อเสียงในโลกใต้ดินที่มีฉายยาว่าหมาป่าดำ

ในช่วงสามปีที่ผ่านมา หมาป่าดำไม่เคยทำภารกิจล้มเหลวเลย ดังนั้นอัตราความสำเร็จในงานรับจ้างของเขาจึงถือว่าสูงที่สุด

จางเทามีความมั่นใจในตัวของหมาป่าดำมาก ถึงแม้ลู่เสี้ยงหยางจะพอมีทักษะการต่อสู้ แต่เขาเชื่อว่าหมาป่าดำต้องจัดการกับลู่เสี้ยงหยางได้อย่างแน่นอน

ในระหว่างที่รอฟังข่าวดีจากหมาป่าดำ มีรถสองคันขับเข้ามาที่โรงงานร้างแล้วจอดอยู่ข้างรถของจางเทา

ประตูรถทั้งสองคันถูกเปิดออก จากนั้นสวียั่นยั่นกับโจวอานลงมาจากรถคนละคัน

ทั้งสองมาตามนัดของจางเทา

สวียั่นยั่นและโจวอานไม่เคยรู้จักกันมาก่อน ทั้งสองสบตากันจากนั้นหันมาที่จางเทาด้วยสายตาที่เต็มไปด้วยคำถาม

จางเทายิ้มจางๆ จากนั้นก็เริ่มแนะนำให้ทั้งสองคนรู้จักกัน

หลังจากการแนะนำตัว สวียั่นยั่นเพิ่งรู้ว่าโจวอานกับจางเทาเป็นลูกพี่ลูกน้องกัน ส่วนโจวอานก็เพิ่งรู้เหมือนกันว่าสวียั่นยั่นเป็นผู้ช่วยส่วนตัวของหานปิงหาน

สายตาของโจวอานเริ่มเร่าร้อน เขากวาดมองที่ร่างของสวียั่นยั่นไปมา

แม้สวียั่นยั่นไม่ใช่สาวงามที่พิเศษกว่าใคร แต่ความเซ็กซี่ของเธอ โดยเฉพาะน่องขาอันขาวเรียวภายใต้กระโปรงสั้นนั้น ทำให้โจวอานมองแล้วเกิดความปรารถนาที่จะพิชิตขึ้นมา

“หึๆ ที่แท้ก็คือคุณสวีนี่เอง ผมเคยได้ยินชื่อเสียงของคุณมานานแล้ว อนาคตเราอาจจะกลายเป็นเพื่อนสนิทกันก็ได้นะครับ” โจวอานรีบเอ่ยปากทักทายสวียั่นยั่นก่อน

แม้ว่าสวียั่นยั่นจะตอบด้วยรอยยิ้ม แต่ลึกๆ ในใจเธอก็ยังดูถูกเขา หลังจากที่ตามหานปิงหานมาถึงเมืองปินเหอนี้ เธอได้พบกับคุณชายตระกูลเศรษฐีมากมาย แต่ไม่เคยเห็นโจวอานมาก่อน ถ้าไม่ใช่เพราะจางเทาเธอจะไม่สนใจโจวอานอย่างแน่นอน

เมื่อเดินเข้ามาหาจางเทา สวียั่นยั่นก็ขมวดคิ้วถามเขา “คุณชายจางคะ ดึกดื่นป่านนี้คุณเรียกฉันมาพบที่นี่ คุณชายมีเรื่องสำคัญใช่ไหมคะ?”

จางเทายิ้มพูด “ผมมีข่าวดีจะแจ้งคุณหน่อย ใช้เวลาไม่นานหรอกครับ เดี๋ยวลู่เสี้ยงหยางจะถูกพาตัวมาที่นี่ ไอ้เด็กเปรตคนนั้นเคยทำร้ายคุณสวีใช่ไหมครับ? ที่ผมเชิญคุณมาที่นี่ก็เพราะอยากให้คุณได้สั่งสอนมันด้วยตัวเอง คุณจะได้รู้สึกดีบ้าง”

ก่อนหน้านี้ ลู่เสี้ยงหยางเคยตบหน้าเธอกลางงานพิธีเปิดตัวผลิตภัณฑ์รุ่นที่สองของบริษัทชิงเหอกรุ๊ป ซึ่งวันนั้นได้ทำให้สวียั่นยั่นต้องเสียหน้ามาก และนับจากนั้นเป็นต้นมา สวียั่นยั่นก็เกลียดลู่เสี้ยงหยางเข้ากระดูกดำ เธอสัญญากับตัวเองว่าถ้ามีโอกาสเธอจะเล่นงานลู่เสี้ยงหยางให้สาสมไปแก่ใจ

ดังนั้นทันทีที่สวียั่นยั่นได้ยินคำนี้ ดวงตาของเธอก็ฉายแสง จากนั้นเธอพูดต่อด้วยความตื่นเต้น “คุณชายจางพูดจริงเหรอคะ?”