จักรพรรดิเชียนตกสวรรค์ นิยาย บท 943

“ไป!”

หญิงสาวชุดขาวทั้งสองคนต่างก็มองหน้ากันและกัน แล้วก็กระโดดหนีไปทันที

เพื่อหลีกเลี่ยงปัญหายุ่งยากที่ไม่จำเป็นตามมาภายหลัง หลินหยุนจะไม่ยอมให้ทั้งสองคนนั้นกลับไปแจ้งข่าวได้

ก้าวเท้าออกไปเพียงก้าวเดียว ก็มาปรากฏตัวอยู่ตรงหน้าพวกเธอทั้งสองทันที

หญิงสาวทั้งสองต่างก็ตกใจ หนึ่งในนั้นพูดด้วยเสียงสั่นว่า “เป็นไปได้ยังไง!”

“แยกกันหนีเร็ว!”

หญิงสาวทั้งสองตอบโต้ได้ว่องไวมาก แต่เสียดายที่ว่าคนที่พวกเธอเจอนั้นคือหลินหยุน

มีพลังกดดันมหึมาราวกับภูเขาลูกใหญ่ลูกหนึ่ง ทำให้พวกเธอไม่สามารถขยับเขยื้อนได้เลย

“พวกแกอยู่สำนักอะไร?” หลินหยุนถามอย่างเรียบ ๆ

หญิงสาวทั้งสองถึงแม้สีหน้าตื่นตกใจ แต่ก็ไม่ยอมพูดอะไรออกมา

หลินหยุนยกมือขึ้นเบาๆ หญิงสาวหนึ่งในนั้นก็ล้มลงไปกับพื้นทันที

“โอ๊ย!”

หญิงสาวอีกคนหนึ่งก็ตกใจจนหน้าขาวซีด มองดูหลินหยุนด้วยสีหน้าหวาดกลัว

“จะพูดหรือไม่พูด?” หลินหยุนมองดูเธอด้วยสีหน้าที่สงบนิ่งจนน่ากลัว

“ไม่พูดก็ตาย พูดแล้วก็ยิ่งต้องตายอย่างอนาถ แกฆ่าฉันดีกว่า!” หญิงสาวเงยหน้าขึ้น หลับตาอย่างสิ้นหวัง

“งั้นก็สมใจตามปรารถนาแล้วกัน” หลินหยุนพูดจบก็หันหลังเดินต่อไปข้างหน้า หญิงสาวคนนั้นก็ล้มลงกับพื้นเช่นเดียวกับเพื่อนของเธอ

ตอนนี้ การสังหารนักบู๊ระดับต่ำพวกนี้ หลินหยุนไม่จำเป็นต้องลงมือเองเลย เพียงแค่ใช้ชี่ทิพย์ที่แข็งแกร่ง ก็สามารถฆ่าคนได้อย่างไร้ร่องรอยแล้ว

เดินต่อไปข้างหน้า หลินหยุนก็ได้ผ่านด่านตรวจไปหลายด่านแล้ว พละกำลังของคนที่เฝ้าเวรยามพวกนั้นก็ยิ่งแข็งแกร่งมากขึ้นเรื่อย ๆ

แต่ว่า ถึงแม้จะเป็นผู้ที่แข็งแกร่งที่สุด ก็เพียงแค่แดนปรมาจารย์ระดับเล็กเท่านั้นเอง

พวกนี้ไม่มีทางที่จะสกัดกั้นหลินหยุนไว้ได้เลย

หลังจากนั้นก็แอบสังหารคนที่เฝ้าเวรยามทั้งหลายพวกนั้น โดยไม่มีใครรู้เลย

ในที่สุดหลินหยุนก็มาถึงยอดเขาเทพจันทราแล้ว

ท้องฟ้าที่มืดมิด บนยอดเขาเทพจันทราที่ปกคลุมด้วยหมอกหนาทึบนั้น ถึงกับมีทะเลสาบที่ใสราวกับกระจกบานหนึ่ง

ทะเลสาบแห่งนี้ มีรูปทรงที่กลมมาก กลมเหมือนพระจันทร์เต็มดวง

ด้วยสายตาของหลินหยุน ยังสามารถมองเห็นไอน้ำที่ลอยขึ้นมาจากผิวน้ำอีกด้วย

อีกทั้งหลินหยุนรับรู้ได้ถึงทะเลสาบนี้ได้ส่งกลิ่นอายที่เขาเคยคุ้นเคยมานานออกมา

แต่ว่า กลิ่นอายนี้เบาบางมากเกินไปจนไม่สามารถติดตามได้ หลินหยุนหลับตาลงคิดจะพยายามไปดักจับ แต่กลับไม่สามารถสัมผัสอะไรได้เลย

บริเวณรอบๆทะเลสาบนั้น หลินหยุนก็ได้เห็นคนชุดขาวจำนวนมาก ส่วนใหญ่แล้วจะเป็นหญิงสาวทั้งนั้น

ตามที่หลินหยุนรับรู้ได้ พละกำลังของคนพวกนี้ แข็งแกร่งกว่าคนที่เฝ้าเวรยามที่เชิงเขาพวกนั้นมากทีเดียว

การสั่นไหวของชี่ทิพย์ที่แข็งแรงส่วนหนึ่งเท่าที่หลินหยุนสัมผัสได้นั้น น่าจะเป็นนักบู๊ระดับปรมาจารย์ชั้นสูงสุดแล้ว

สายลมโชยมา พัดผ่านผิวหน้าทะเลสาบไป

ท่ามกลางความมืดมิดนั้น จู่ๆก็มีเงามืดราวกับสีหมึกดำเพิ่มขึ้นมา

อีกทั้งนั่นยังเป็นเงามืดดำที่เคลื่อนที่ได้อย่างรวดเร็วอีกด้วย

เมื่อเห็นเงามืดดำนั้น สีหน้าหลินหยุนก็ค่อยๆผ่อนคลายลงเล็กน้อย

เงาร่างนั้นก็หายแวบไป หลินหยุนก็วิ่งตามเงามืดดำที่อยู่ตรงข้ามทะเลสาบนั้นไปด้วยความรีบเร่ง

เงามืดดำนั้นก็หยุดอยู่ตรงชายฝั่งทะเลสาบนั้น จากนั้นก็มีเงาร่างสีดำคนหนึ่งเดินออกมาจากความมืดมิด

“เทพสว่างที่สมควรตาย คนพวกนี้จะมาทำอะไรที่นี่กันแน่? ตั้งหลายวันแล้วยังไม่ไปอีก!”

ทันใดนั้น เขาก็หันไปมองข้างหลังทันที

การตอบโต้ของร่างกายนั้น ราวกับแมวที่ถูกเหยียบหางตัวหนึ่ง กระโดดเด้งขึ้นมาทีเดียว

“ใคร?” เขาตะคอกเสียงเบาไปยังตำแหน่งเดิมที่ยืนอยู่

“ฉันเอง”

เงาร่างของหลินหยุน ราวกับเดินแหวกออกมาจากกลางอากาศ

“ตกใจหมดเลย ที่แท้ก็เป็นคุณนี่เอง!” สีหน้าของคาร์นอตวิลเลียมก็ผ่อนคลายลง

“คุณตามมาถึงที่นี่ได้ยังไง?” คาร์นอตวิลเลียมสำรวจหลินหยุนอย่างประหลาดใจเล็กน้อย