จักรพรรดิเชียนตกสวรรค์ นิยาย บท 485

พอสั่งการให้คนพวกนั้นทำความสะอาดสนามรบ หลินหยุนก็กลับเข้าไปยังคฤหาสน์เพื่อชาร์จมือถือ

ผ่านไปสักพัก หลินหยุนก็เปิดเครื่อง เตรียมตัวที่จะติดต่อซูหนันกับควีนจิน ดูว่าพวกเขายังปลอดภัยดีไหม

หลังจากที่เปิดเครื่อง ก็มีข้อความเด้งเข้ามาเป็นสาย

มีทั้งของควีนจิน มีทั้งเจี่ยงสง และยังมีของซูหนัน

ส่วนใหญ่เป็นของเจี่ยงสง บางทีคงอยากจะให้หลินหยุนรีบกลับมา

หลินหยุนโทรไปหาซูหนันก่อน ซูหนันกลับปิดมือถือไว้

ต่อมาก็โทรไปหาซูจื่อเหลียง พอรู้ว่าหวางซูเฟินกับฉินหลันกลับไปที่จงโจวแล้ว พอจัดการทุกอย่างเรียบร้อย หลินหยุนก็กดวางสาย

จากนั้น หลินหยุนก็โทรไปหาเจี่ยงสง

พอได้รับสายจากหลินหยุน เจี่ยงสงดีใจจนน้ำตาแทบไหลออกมา “ปรมาจารย์หลิน ในที่สุดคุณก็ปรากฏตัวออกมาแล้ว!”

เจี่ยงสงรีบฟ้องเรื่องที่เกิดขึ้นทันที เล่าเรื่องขั้นตอนที่ตระกูลกงร่วมมือกับสำนักเจ็ดดาวเพื่อรังแกพวกเขาพร้อมกับพูดให้โอเวอร์อีกหลายสิบเท่า

พูดเหมือนกับว่าถ้าเกิดหลินหยุนยังไม่กลับมาอีก โลกนี้ก็ใกล้จะกลายเป็นวันสิ้นโลกแล้ว

หลินหยุนฟังเงียบๆจนจบ แล้วพูดออกไปหนึ่งประโยคด้วยเสียงเรียบๆว่า “สำนักเจ็ดดาวโดนฉันกวาดล้างแล้ว”

ทันใดนั้น เจี่ยงสงก็หยุดพูดกะทันหัน โลกทั้งใบอยู่ในความสงบสุขแล้ว

ผ่านไปสักพัก เจี่ยงสงถึงเปิดปากพูดออกมาว่า “เอ่อควีนจินไม่เป็นอะไร ผมได้หาที่อยู่ในเธอพักผ่อนแล้ว แต่ว่าผมยังหาซูหนันไม่เจอ ตอนที่หนีออกมาจากทะเลสาบเยว่หยา เขาได้รับบาดเจ็บ ไม่รู้ว่าสุดท้ายหนีไปอยู่ที่ไหน”

“เข้าใจแล้ว” หลินหยุนพูดด้วยเสียงเรียบๆ ผลลัพธ์นี้ดีกว่าที่เขาคาดการณ์เอาไว้เยอะ อย่างน้อยๆทุกคนก็ยังไม่เป็นอะไร

ส่วนเรื่องอาการบาดเจ็บ ขอแค่ไม่ถึงชีวิต ต่อให้เป็นแผลที่หนักขนาดไหนตอนนี้หลินหยุนก็มีวิธีรักษาให้หายขาดได้

ตอนนี้สิ่งที่สำคัญที่สุดก็คือรีบหาซูหนันให้เจอ

จู่ๆเจี่ยงสงก็เหมือนจะนึกอะไรขึ้นมาได้ จึงรีบพูดออกมาว่า “จริงสิ ในเมื่อท่านกลับมาแล้ว สำนักเจ็ดดาวก็โดนกวาดล้างไปแล้ว งั้นน้ำแห่งชีวิตของพวกเราก็สามารถเปิดกิจการต่อได้แล้ว!”

“แต่ว่าตอนนี้ตลาดของหลินโจวเล็กเกินไป ทำให้ของขาดตลาด คนทั้งประเทศจีนต่างก็วิ่งมาที่หลินโจวของพวกเราเพื่อซื้อของ มีคนมากมายขอให้พวกเราขยายกิจการ จะดีมากถ้าเกิดมีสาขาไปทั่วประเทศ ไม่อย่างนั้นพวกเราก็ต้องผูกขาดสินค้า”

หลินหยุนคิดอยู่แล้วว่าน้ำแห่งชีวิตจะต้องดังเป็นพลุแตก แต่นึกไม่ถึงว่าของจะขาดตลาดเร็วขนาดนี้ ดูเหมือนว่าคนในสังคมปัจจุบัน จะให้ความสำคัญกับสุขภาพเป็นอย่างมาก มากยิ่งกว่าที่เขาจินตนาการเอาไว้

ตามหลักการผลิตน้ำชี่ทิพย์ในตอนนี้ ก็พอที่จะเปิดกิจการไปทั่วประเทศแล้ว

“สามารถขยายกิจการได้ ให้จำหน่ายไปทั่วประเทศ คุณคัดเลือกตัวแทนการขายในแต่ละพื้นที่ ทุกคนที่เป็นตัวแทนในการซื้อขายมีสิทธิ์แค่ค้าขายเท่านั้น ส่วนเรื่องที่เหลือต้องทำตามที่พวกเราจัดเอาไว้”

เจี่ยงสงพูดด้วยความลำบากใจเล็กน้อยว่า “ปรมาจารย์หลิน เงื่อนไขนี้มันจะเกินเลยไปหรือเปล่า? อย่างน้อยๆก็ให้พวกเขามีสิทธิ์ในการตั้งราคาขายเถอะ?”

“ไม่ได้ ถ้าเกิดใช้น้ำแห่งชีวิตในการหากำไร มันจะเป็นเม็ดเงินจำนวนมาก จะทำให้เศรษฐกิจของโลกปั่นป่วนได้” หลินหยุนพูดคำขาด

เจี่ยงสงกังวลเล็กน้อย “แต่ว่าถ้าเกิดเป็นแบบนี้ ยังจะมีใครที่ยอมเป็นตัวแทนผลิตภัณฑ์ของพวกเราอีกล่ะ!”

“สบายใจได้ พวกเขาไม่เพียงแค่ยอมเป็นตัวแทน แถมยังจะเข้ามาแย่งกันทำ ถึงเวลานั้นคุณต้องดูแลให้ดีๆ คัดเลือกตัวแทนอย่างเคร่งครัด ถ้าเกิดปัญหากับตัวแทนการขายคนไหน ล้วนเป็นความรับผิดชอบของคุณ” หลินหยุนพูดอย่างสัตย์จริง

เจี่ยงสงปวดหัวทันที พลังอันยิ่งใหญ่ที่เดิมอยู่ในมือตัวเอง จู่ๆก็กลายเป็นปัญหาที่จัดการยากสักแล้ว

“ครับ ผมจะคัดเลือกตัวแทนการขายด้วยความเข้มงวดอย่างแน่นอน”

หลังจากที่เสนอเงื่อนไขขั้นพื้นฐานแล้ว การสนทนาระหว่างหลินหยุนกับเจี่ยงสงก็จบลง

หลินหยุนสั่งให้พวกลูกศิษย์ของสำนักเจ็ดดาวที่โชคดีรอดชีวิตมาได้เก็บกวาดสนามรบ ซ่อมแซมกระจกหน้าต่างที่เสียหาย แล้วก็บำเพ็ญเพื่อฟื้นฟูพลังทิพย์ไปด้วย

หลังจากที่ข่าวถูกส่งไปถึงเมืองหลวง หงซานเหอก็วิ่งไปที่ห้องพักของประธานาธิบดีจีนด้วยสีหน้ายิ้มแย้ม

หลังจากที่เข้าไปข้างในประตู หงซานเหอก็ทำความเคารพด้วยท่าทหาร