เจ้ามังกรพรีเมี่ยม นิยาย บท 844

“......”

ซุปเปอร์สี่จากตงเฉินถึงกับตกตะลึง

พวกเขาจ้องเขม็งไปที่รูปร่างที่แตกต่างกันเหล่านี้ แมลงทั้งอ้วนและผอมต่างล้อมรอบตัวพวกเขาไว้ และยังมีบางตัวที่ปีนขึ้นไปบนกำแพงชื้นที่ล้อมรอบด้วยตะไคร่น้ำ

ตอนนี้ถึงจะตระหนักได้ว่าพวกเขาถูกล้อมรอบไปด้วยแมลงแล้ว

ปฏิกิริยาแรกคือการตะโกนออกมา

แต่ในเวลาต่อมา แมลงเหล่านี้ก็พุ่งกระโดดเข้าหาพวกเขา

ใช่

ใช้การกระโดดเข้ามา

หนอนไหมที่ทั้งขาวทั้งอ้วนมากมายกระโดดเข้าไปเกาะอยู่บนตัวพวกเขา

นอกจากนี้ยังมีแมลงสีดำที่มีปีก เมื่อพวกมันกระพือปีก เสียงหึ่งดังขึ้น และทุกตัวก็บินเข้าไปหาพวกเขา

“โอ๊ย......”

ทั้งสี่คนกรีดร้องอย่างน่าสังเวช

ปี๊น ๆ โครมคราม......

รถบรรทุกขนาดใหญ่หลายคันที่เต็มไปด้วยสินค้าได้วิ่งผ่านไป ระหว่างนั้นยังมีเสียงแตรดังสนั่นขึ้น เสียงนี้ได้ครอบคลุมเสียงกรีดร้องในตรอกนี้ จึงทำให้ไม่มีใครได้ยินเสียงกรีดร้องของพวกเขา

ถังเฉายืนอยู่ที่หน้าปากซอยเล็กๆ แห่งนี้ และมองดูสถานการณ์ในนี้ได้อย่างชัดเจน

ซุปเปอร์สี่แห่งตงเฉินทั้งสี่คนนี้ถูกแมลงเกาะไปทั่วทั้งร่างกาย แม้แมลงส่วนใหญ่จะไม่มีฟันและกัดไม่ได้ แต่พวกมันดูดเลือดได้

ในช่วงเวลาสั้น ๆ ซุปเปอร์สี่แห่งตงเฉินทั้งสี่คนนี้ก็ถูกดูดจนแผลคราบเลือดเต็มไปทั้งตัว

โดยเฉพาะคนอ้วนที่ถือกระสอบ ร่างกายของเขามีตุ่มเลือดเต็มไปหมด ซึ่งมองแล้วทำให้คนรู้สึกเสียวไส้มาก

“เหอะๆ ก็พวกแกไม่ยอมให้ของอร่อยๆ กับฉัน ฉันก็คงต้องปล่อยให้พวกแกเป็นของอร่อยของลูกๆ ฉันแล้ว......”

“แม้แต่คุณยายของแก แกยังกล้าลักพาตัว กัดให้ตายไปเลยมั้ย”

“ไหนเรียกพ่อสิ!”

หงโฝตื่นเต้นมากเมื่อเห็นภาพนี้ และเธอยังคงตะโกนอย่างตื่นเต้นในตรอกนั้น

การแก้แค้นของหงโฝนั้นหนักมาก เพราะคนอ้วนคนนี้คิดจะยัดเธอเข้าไปในกระสอบป่านเพื่อจะลักพาตัวไป

ดังนั้นหงโฝจึง ‘ดูแล’ ชายอ้วนคนนี้เป็นพิเศษ และการที่ให้เรียกคำว่า ‘พอ’ ก็สำหรับชายอ้วนคนนี้เท่านั้น

“พ่อ พ่อครับ ช่วยเอาแมลงพวกนี้ออกไปที......”

ซุปเปอร์สี่แห่งตงเฉินกรีดร้องซ้ำแล้วซ้ำเล่า ตอนนี้เขาไม่สนศักดิ์ศรีอะไรแล้ว แม้แต่เด็กผู้หญิงสิบสองขวบเขายังเรียกพ่อได้

“ถุย!”

“ฉันไม่มีลูกชายที่น่าเกลียดอย่างพวกแกหรอก!”

หงโฝปรบมือด้วยความรังเกียจ

“พอ ๆ เลิกเล่นได้แล้ว”

ถังเฉาทนดูไม่ไหวและพูดออกมาเบาๆ

หงโฝถึงจะตอบตกลงอย่างไม่เต็มใจและผิวปากขึ้น

ฟวู้ม ฟวู้ม ฟวู้ม......

แมลงเหล่านี้บินหนีไปอย่างเชื่อฟัง

และทั้งหมดก็เข้าไปในขวดเล็กๆ รูปทรงแปลก ๆ ที่ซ่อนอยู่ด้านหลังหงโฝ

ในตรอกไม่มีแมลงแบบนี้ แต่เป็นหงโฝที่ปล่อยพวกมันออกมา หงโฝปฏิบัติต่อแมลงตัวเล็ก ๆ เหล่านี้เหมือนกับสุนัขของเธอ ซึ่งทุกวันเธอจะปล่อยพวกมันออกมาละลายพฤติกรรม

ซุปเปอร์สี่แห่งตงเฉินที่ถูกกัดจนแผลเต็มตัวก็จ้องเขม็งไปที่หงโฝที่อยู่ตรงหน้า เมื่อตั้งสติได้ พวกเขาก็ขดตัวอยู่ที่มุมห้องทันทีราวกับว่าเห็นผี และยังมองเธอด้วยความสยดสยอง

“หืม? พวกแกมองฉันยังไงกันแน่? เหมือนฉันเป็นสัตว์ประหลาดไปเลยนะ ฉันถามหน่อย มีสัตว์ประหลาดที่น่ารักขนาดนี้เลยเหรอ?”

หงโฝเลิกคิ้ว มือเท้าสะเอวแล้วพูดด้วยสีหน้าโกรธเคือง

ตั้งแต่เห็นออร่าแห่งการสังหารของเฟิ่งหวง เธอก็อิจฉาและอยากเรียนรู้มันมาโดยตลอด หลังจากเวลาที่ผ่านมานานแสนนานนี้ ในที่สุดเธอก็เข้าใจกลอุบายเล็กๆ น้อยๆ อย่างหนึ่งได้สำเร็จ

อย่างแรกเลยก็คือการที่ต้องขยายกล่องเสียงให้ดังขึ้น เพราะมันจะทำให้เราดูเก่งขึ้น

และแน่นอนว่าหมูทั้งสี่ตัวนี้ถูกเธอข่มจนไม่เป็นท่าแล้ว

ตงเฉินซุปเปอร์สี่งั้นเหรอ?

ซุปเปอร์สี่หมูของตงเฉินมากกว่า!

เมื่อเห็นสถานการณ์ที่น่าสังเวชของทั้งสี่คนนี้ ถังเฉาถอนหายใจและชี้ไปในทิศหนึ่งอีกครั้ง “มีสถานีตำรวจอยู่ไม่ไกลจากที่นี่ พวกแกไปมอบตัวซะ”

“......”

ในเวลานี้ คำพูดของถังเฉาราวกับเสียงจากสวรรค์ ทำให้พวกเขาซาบซึ้งจนน้ำตาร่วงไหลออกมา