เจ้ามังกรพรีเมี่ยม นิยาย บท 870

ตั้งแต่ที่โดนถังเฉาตัดขาทั้งสองข้าง ชีวิตของฉินผู่หยางก็อยู่ในสภาวะเก็บตัวไม่ชอบสมาคม

เขาเกลียดแสงแดด เกลียดแสงสว่าง----เกลียดทุกอย่างที่มีแสง ทั้งหมดนั้นจะแผดเผาเขา

ในตอนที่เขาเก็บตัวอยู่ เขามักจะไตร่ตรองคำถามเคร่งเครียดหนึ่งเสมอ เขาสู้ถังเฉาไม่ได้ตรงไหนกัน

คำถามนี้รบกวนจิตใจเขามาห้าปี แม้กระทั่งหนึ่งนาทีก่อนเขาก็ยังคิดไม่ตก

แต่นาทีนี้ ฉินผู่หยางเข้าใจแล้ว

ประหนึ่งมีใครมาชี้ทาง สมองของเขาประมวลผลได้ทันที เหมือนเข้าสู่เส้นทางแห่งปัญญา ราวกับก้าวออกไปแล้วโลกทั้งใบพลันสว่างและกว้างใหญ่ขึ้น

เขาสู้ถังเฉาไม่ได้นั่นแหละ ไม่ว่าจะด้านพลังการต่อสู้หรือความสามารถ แม้กระทั่งด้านการวางกลยุทธ์ เขาก็สู้ถังเฉาไม่ได้

ต่อให้เป็นด้านการเสแสร้งที่พวกเขาต่างถนัด เขาก็ไม่ช่ำชองเท่าถังเฉา

ในตอนที่พวกเขาคุยโทรศัพท์กัน ถังเฉาก็รู้ตัวแล้วว่ามือถือของเขาโดนฉินกวนฉีดักฟังอยู่ ทุกการกระทำของเขาต่างอยู่ในสายตาของฉินกวนฉี

เขาคาดการณ์ไว้แล้วว่าฉินผู่หยางต้องโทรหาถังเฉา จึงเตรียมการไว้ล่วงหน้า คิดไม่ถึงว่าถังเฉาตามน้ำเขาแกล้งพูดว่าพันธมิตรระหว่างทั้งสองยุติลงแล้ว ฉินกวนฉีจึงถูกหลอก

ตอนนี้เป็นเวลาที่ทั้งสองฝ่ายเข้าห้ำหั่น สถานการณ์ไม่เอื้ออำนวยต่อฉินกวนฉีอย่างมาก

“ถังเฉา นายนี่แน่จริงๆ”

เขามองถังเฉาอย่างพิจารณา ความมืดมนในแววตาหายไป รอยยิ้มและความนับถืออย่างสูงเข้ามาแทนที่

“เช่นกัน”

ถังเฉาจิบชาเบาๆ ซึ่งก็เป็นการทำให้รู้ว่าการต่อสู้ของผู้ชายผู้ภาคภูมิใจในตัวเองสองคนได้เริ่มขึ้นแล้ว

ฉินผู่หยางได้สติกลับมา เขามองถังเฉาและอดถามไม่ได้ “ทำไมนายไม่บอกแผนนายล่วงหน้าล่ะ? นายไม่รู้หรอว่าฉัน…..”

ฉินผู่หยางกำลังจะพูดต่อ ลำคอกลับขยับขึ้นลงและพูดอะไรไม่ออกอีก

ถังเฉาเหลือบมองเขา “ฉันไม่รู้อะไร?”

“ไม่มีอะไร”

สายตาของฉินผู่หยางวูบไหว เขาเบือนสายตาออกไป จะให้เขาพูดหรือไงว่าตอนที่ถังเฉาบอกว่ายุติพันธมิตรเขาลนลานแทบแย่

แม้ว่าเขาจะถูกตัดขาไปสองข้าง แต่ขาข้างที่สามของเขายังอยู่ จึงยังถือว่าเป็นผู้ชาย ถ้าพูดออกไปต้องขายหน้าขนาดไหนเชียว?

"ฉันจงใจไม่บอกนาย"

ถังเฉาพูดอย่างมีนัย "คนเราน่ะนะ เมื่อมีทางให้ถอยก็จะไม่ยอมเอาชีวิตเข้าสู้ ในทางตรงกันข้าม มีแต่ต้องสิ้นหวังอย่างแท้จริง ต่อสู้โดยการเดิมพันทุกอย่างถึงจะแสดงศักยภาพอันไม่มีที่สิ้นสุดออกมาได้----ความภักดีก็เช่นกัน"

"....."

เมื่อได้ฟัง ฉินผู่หยางก็มีสีหน้าเปลี่ยนไป เขาตกอยู่ในความเงียบชั่วคราว

คนที่นั่งอยู่ ณ ที่นี้มีแต่คนฉลาด แน่นอนว่าต้องฟังความหมายของถังเฉาที่ต้องการสื่อออก

ในความเป็นจริง หากยืนมองในมุมของถังเฉา พันธมิตรของเขาและฉินผู่หยางได้สิ้นสุดลงแล้ว เรื่องที่จะเกิดขึ้นหลังจากนี้ไม่มีประโยชน์อะไรโดยตรงกับถังเฉา

แต่ถังเฉาก็ยังเลือกที่จะช่วยฉินผู่หยาง เพื่ออะไรกันล่ะ?

ไม่ใช่เพราะความเป็นความตายของฉินผู่หยาง และไม่ใช่เพราะต้องการสร้างผู้นำตระกูลหุ่นเชิดแล้วยืมมือฉินผู่หยางเพื่อควบคุมตระกูลฉินทั้งหมด----เขาไม่ต้องการตระกูลฉิน แต่ไม่รังเกียจที่จะมีตระกูลหลวงที่เชื่อฟังและรับใช้เขาเพิ่มมากขึ้น

สำหรับถังเฉาแล้ว ฉินผู่หยางเป็นคนควบคุมตระกูลฉินและฉินกวนฉีเป็นคนควบคุมตระกูลฉิน เป็นเรื่องที่แตกต่างกันอย่างสิ้นเชิง

ฝ่ายแรกเชื่อฟังกว่า นั่นคือสิ่งที่เป็นประโยชน์ต่อถังเฉา

“นายพูดถูกเลยล่ะ…..”

ฉินผู่หยางหัวเราะแห้งๆ ปกปิดความกระอักกระอ่วนในใจ