ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน นิยาย บท 1786

เย่เฉินพยักหน้า กล่าวว่า “ครับ คุณแม่ คุณแม่มีธุระก็ไปทำก่อนเถอะ”

หม่าหลันรีบยิ้มเอ่ยว่า “เอาล่ะๆ! งั้นแม่ออกไปก่อนนะ มีเรื่องอะไรก็โทรหาแม่แล้วกัน!”

“ครับ”

เย่เฉินไม่ได้คิดอะไรมาก อย่างไรหม่าหลันก็เป็นผู้ใหญ่คนหนึ่ง ออกไปข้างนอกก็เป็นเรื่องปกติทั่วไป

...

เวลานี้เซียวฉางเฉียนที่อยู่บนระเบียงห้องของตัวเองมาตลอด ก็จ้องเขม็งไปที่หน้าประตูบ้านของเย่เฉิน

พอเห็นหม่าหลันออกจากบ้านอย่างรีบร้อน มุมปากเขาก็ยกขึ้นเป็นรอยยิ้มเย็นชาสายหนึ่ง

ทันใดนั้น เขาก็รีบเดินลงมาชั้นล่าง พูดกับเซียวไห่หลงว่า “ไห่หลง หม่าหลันออกจากบ้านแล้ว! พวกเพื่อนของแกเตรียมการไปถึงไหนแล้ว?”

เซียวไห่หลงยิ้มกล่าวว่า “พ่อ ผมทำอะไรพ่อวางใจได้เลย ผมเตรียมพร้อมเสร็จแล้ว รับรองเลยว่าหม่าหลันไปได้แต่ไร้ทางกลับ!”

เซียวฉางเฉียนรีบกล่าวว่า “มาๆๆ แกมาทวนแผนการทั้งหมดกับพ่ออีกที พ่อจะดูว่ามีอะไรผิดพลาดหรือไม่!”

เซียวเวยเวย นายหญิงใหญ่เซียวก็เข้ามาสมทบด้วย รอคำพูดต่อไปของเซียวไห่หลงด้วยสีหน้าคาดหวัง

เซียวไห่หลงกล่าวด้วยสีหน้าลำพองใจ “ก่อนอื่น เมื่อกี้ที่ให้บริการขนส่งส่งบัตรเสริมความงามใบนั้นให้หม่าหลัน สถานเสริมความงามแห่งนั้นไม่ได้ชื่อว่าRitz Beauty Salonหรอก เจ้าของสถานเสริมความงามแห่งนี้เมื่อก่อนเป็นเพื่อนคนหนึ่งของผม ตอนนี้ธุรกิจเขาประสบความลำบาก อยากจะส่งต่อสถานเสริมความงามนี้มาตลอด แต่ระยะนี้สภาพเศรษฐกิจไม่ดีไม่ใช่เหรอ ดังนั้นจึงส่งต่อไม่ได้มาตลอด”

เซียวฉางเฉียนโบกมือ “พูดเข้าเรื่อง!”