ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน นิยาย บท 1800

ดังนั้น เขาจึงได้แต่พูดปลอบใจพนักงานหญิงคนนั้นด้วยตัวเอง ให้เธอพักฟื้นร่างกายอย่างสบายใจ

ออกมาจากห้องผู้ป่วย เฉินจื๋อข่ายก็ถอนหายใจ ตอนที่ในใจกำลังครุ่นคิดว่าลูกคุณหนูอย่างเย่ฉางหมิ่นจะจากไปได้เมื่อไหร่ จู่ๆ โทรศัพท์ก็ดังขึ้น

สายที่โทรมา ก็คือบอดี้การ์ดข้างกายเย่ฉางหมิ่น

เฉินจื๋อข่ายรับสาย “ฮัลโหล ฉันเฉินจื๋อข่าย”

ที่ปลายสายพูดอย่างสะอึกสะอื้นจนเกือบจะร้องไห้อย่างเคร่งเครียด “ผู้จัดการทั่วไปเฉิน เกิดเรื่องใหญ่แล้วครับ!”

เฉินจื๋อข่ายขมวดคิ้วถามว่า “เกิดเรื่องอะไร? ถึงตกอกตกใจกันขนาดนี้”

ทางนั้นพูดเสียงสั่นระริกว่า “ผู้...ผู้จัดการทั่วไปเฉิน คุณหนูใหญ่เธอ...เธอ...เธอถูกลักพาตัวไปแล้ว!”

ในสมองของเฉินจื๋อข่ายเกิดเสียงหึ่งดังขึ้นมา!

หมายความว่าอย่างไร?

เย่ฉางหมิ่นถึงกับถูกลักพาตัวที่จินหลิง?

เป็นใครกันที่ใจกล้าขนาดนี้ กระทั่งคนตระกูลเย่ก็กล้าจับตัวไป?

ด้วยเหตุนี้เขาจึงรีบร้อนกล่าวว่า “นายอย่าเพิ่งร้อนใจ เล่าเรื่องนี้มาให้ฉันฟังอย่างละเอียด!”

อีกฝ่ายรีบพูดว่า “วันนี้คุณหนูใหญ่ต้องการมาพบผู้หญิงคนหนึ่งที่ชื่อหม่าหลันเพื่อพูดคุยธุระนิดหน่อย ดังนั้นพวกเราจึงมาที่ร้านเสริมสวยแห่งหนึ่งพร้อมกับคุณหนูใหญ่ เพื่อพบหน้าหม่าหลันคนนั้น...”

“แต่คิดไม่ถึงว่า...พวกเธอสองคนจะหายตัวไปพร้อมกันในร้านเสริมสวย แม้แต่พนักงานกับเจ้าของร้านเสริมสวยก็ไม่รู้ไปอยู่ไหน...”

พริบตาต่อมา เขาก็คิดถึงเย่เฉินทันที