ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน นิยาย บท 1804

ครั้งนี้เมื่อได้ยินว่าเซียวฉางเฉียนต้องการลงมือทำร้ายแม่ยายของเย่เฉินก่อน ทำให้อู๋ตงไห่ดีใจมากๆ กลัวว่าตัวเองจะพลาดเหตุการณ์นี้ไป ดังนั้นเขาก็เลยให้ลูกน้องขับรถยนต์พาตัวเองมาดูการถ่ายทอดสดเหตุการณ์นี้

ทันทีที่เขามาถึง เซียวไห่หลงวิ่งออกมาเปิดประตูโกดังด้วยตัวเอง ให้รถยนต์โรลส์รอยซ์ที่อู๋ตงไห่นั่งมาขับเข้ามาในโกดัง

เซียวฉางเฉียนเดินไปที่ประตูรถยนต์ด้วยความตื่นเต้น และเปิดประตูเบาะหลังให้อู๋ตงไห่ทันที

เมื่อประตูถูกเปิดออก เซียวฉางเฉียนก็โค้งคำนับอย่างนอบน้อมและพูด:"ประธานอู๋ คุณมาแล้วเหรอ!"

อู๋ตงไห่พยักหน้า เมื่อเห็นหม่าหลันที่ถูกมัดรวมกับเย่ฉางหมิ่น เขาก็พูดอย่างเย็นชา:"คนๆนี้คือแม่ยายของเย่เฉินใช่ไหม?"

"ใช่ครับ!"เซียวฉางเฉียนพูดด้วยน้ำเสียงอาฆาตเล็กน้อย:"ผู้หญิงคนนี้ เป็นคนอารมณ์ร้ายปากจัดที่สุดในโลก เป็นผู้หญิงที่เลวมากๆด้วย! เดี๋ยวผมจะสั่งให้ลูกน้องจัดการเธอ เพื่อเพิ่มความสนุกสนานให้กับประธานอู๋!"

เมื่อหม่าหลันได้ยินคำพูดเหล่านี้ เธอหวาดกลัวและรีบอ้อนวอนทันที:"ฉันขอร้อง ปล่อยฉันไปเถอะ ฉันไม่ได้มีความแค้นอะไรกับพวกคุณ ทำไมพวกคุณต้องทำกับฉันแบบนี้..."

อู๋ตงไห่พูดอย่างเย็นชา:"ไม่มีความแค้นกับฉัน? คุณรู้หรือเปล่าว่าเย่เฉินที่เป็นลูกเขยของคุณ เป็นศัตรูที่ไม่อาจอยู่ร่วมโลกกับฉัน?! วันนี้คุณตกมาอยู่ในมือของฉัน อย่าโทษว่าฉันโหดเหี้ยมอำมหิต ต้องโทษที่พวกคุณเอาเขามาเป็นลูกเขย!"

หม่าหลันใกล้จะเป็นบ้าแล้ว เธอร้องไห้และพูด:"ฉันโดนปรักปรำ!เย่เฉินไม่ใช่ลูกเขยที่ฉันเป็นคนหามาเอง แต่เป็นพ่อของเซียวฉางเฉียนเป็นคนหา ตอนแรกฉันคัดค้านเรื่องนี้อย่างรุนแรง แต่คุณพ่อไม่ฟังที่ฉันพูดเลย!"

อู๋ตงไห่พูดอย่างดูถูก:"อย่ามาพูดเรื่องไร้สาระพวกนี้ ขอแค่เป็นคนใกล้ชิดของเย่เฉิน ก็เป็นหนามยอกอกของฉันทั้งหมด!"

ขณะพูด สีหน้าของเขาก็ตื่นเต้นเล็กน้อย และก็พูดด้วยความเสียดายว่า:"น่าเสียดายจริงๆ คุณก็เป็นแค่แม่ยายของเย่เฉิน ไม่ใช่ญาติสนิทของเย่เฉิน ถ้าสามารถหาญาติสนิทของเย่เฉินได้หนึ่งคน หลังจากนั้นก็ฆ่าเขาต่อหน้าเย่เฉิน มันคงรู้สึกดีมากๆอย่างแน่นอน!"

เมื่ออู๋ตงไห่พูดคำเหล่านี้ออกมา ทำให้หม่าหลันรู้สึกว่าผู้หญิงที่มัดรวมกันอยู่ข้างหลัง ตัวสั่นอย่างรุนแรง

เย่ฉางหมิ่นกลัวจนฉี่จะราด