ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน นิยาย บท 1832

อีกฝ่ายรีบพูดอย่างรวดเร็วว่า: “เซียวฉางเฉียนและเซียวไห่หลงได้รับบาดเจ็บสาหัสมาก ตอนนี้แผนกฉุกเฉินโรงพยาบาลชุมชนจินหลิงของเรากำลังทำการรักษาอยู่ พวกคุณรีบมาที่นี่เถอะ!”

“อะไรนะ?!”

นายหญิงใหญ่เซียวพูดด้วยความประหลาดใจอย่างไม่มีอะไรเทียบได้ว่า: “พวกเขาทั้งสองได้รับบาดเจ็บเหรอ?! เกิดอะไรขึ้นกันแน่?!”

อีกฝ่ายพูดว่า: “พวกเขาถูกคนหักแขนขาทั้งสอง แม้ว่าจะไม่เป็นอันตรายถึงชีวิต แต่อาการบาดเจ็บยังสาหัส ที่สำคัญต้องการคนดูแล พวกคุณรีบมาเถอะ!”

นายหญิงเซียวนิ่งอึ้งไปในทันที!

เซียวเวยเวยที่อยู่ข้างๆเอ่ยปากถามว่า: “คุณย่า เกิดเรื่องอะไรขึ้นเหรอคะ?”

นายหญิงใหญ่เซียวพูดด้วยใบหน้าเศร้า: “โรงพยาบาลโทรศัพท์มา บอกว่าพ่อของและพี่ชายของแกได้รับบาดเจ็บ! ตอนนี้กำลังอยู่ที่โรงพยาบาล! ให้พวกเรารีบไป!”

“หา?!”เซียวเวยเวยตกใจจนลุกขึ้นยืนในทันที และถามด้วยความวิตกกังวลอย่างไม่มีอะไรเทียบได้ว่า: “คุณย่า เกิดอะไรขึ้นกันแน่? พ่อกับพี่ชายไปสั่งสอนหม่าหลันนังผู้หญิงใจหยาบคนนั้นไม่ใช่เหรอ? ทำไมพวกเขาถึงได้รับบาดเจ็บจนเข้ารักษาในโรงพยาบาล?”

นายหญิงใหญ่เซียวพูดอย่างกระตือรือร้น: “โธ่เอ๊ย! ฉันเองก็ไม่รู้เหมือนกัน! รีบเตรียมตัวเถอะ ไปโรงพยาบาล!”

ในเวลานี้ เฉียนหงเย่นที่กำลังเตรียมวัตถุดิบอาหารอยู่ในห้องครัวได้ยินการเคลื่อนไหว เดินออกมาถาม: “แม่ค่ะ เกิดอะไรขึ้น? เกิดเรื่องอะไรขึ้นเหรอ?”

นายหญิงใหญ่เซียวเขม็งตาใส่เธอแวบหนึ่ง และตะโกนด้วยความโกรธ: “แกรีบไปเปลี่ยนเสื้อผ้า ไปโรงพยาบาลกับพวกเรา! ฉางเฉียนและไห่หลงได้รับบาดเจ็บเข้ารักษาในโรงพยาบาล!”

“หา?!”เฉียนหงเย่นก็นิ่งอึ้ง และอ้าปากถาม: “เกิดอะไรขึ้นนี่คือ…ถ้าหม่าหลันเข้าโรงพยาบาลกลับยังพอเข้าใจได้ ทำไมเขาทั้งสองถึงได้เข้าโรงพยาบาล?”

นายหญิงใหญ่เซียวตะโกนอย่างฉุนเฉียว: “แกพูดจาไร้สาระมากขนาดนี้เลยเหรอ? รีบไปเปลี่ยนเสื้อผ้าแล้วตามไปช่วยเหลือด้วยกัน!”