ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน นิยาย บท 1850

จางกุ้ยเฟินพูดว่า: “ก่อนหน้านี้พวกเราได้ดูห้องของคฤหาสน์หลังนี้มาบ้างแล้ว พบว่าห้องขนาดใหญ่และดี ต่างก็ถูกคนของตระกูลเซียวครอบครองหมดแล้ว ห้องที่พวกเราสามารถหาได้ก็เป็นห้องหัวมุม ในเมื่อพวกเราสามคนมีสิทธิเท่าเทียมกับทั้งครอบครัวของพวกเธอ งั้นพวกเราสามารถที่จะขอจัดสรรห้องใหม่ได้หรือเปล่า?”

“ใช่แล้ว!”ต่งหยู้หลิงก็ดึงสติกลับมา และพูดอย่างตื่นเต้น: “ฉันก็อยากอยู่ในห้องนอนขนาดใหญ่ที่หันหน้าไปทางทิศใต้ด้วย!”

คนคนนั้นก็ย่อมอยากจะทำให้เป็นเรื่องใหญ่ และพูดด้วยรอยยิ้มว่า: “ได้แน่นอนอยู่แล้ว พวกเธอจะจัดสรรภายในยังไงพวกเราไม่สน”

“งั้นดีมากเลย!”จางกุ้ยเฟินพูดในทันที: “ฉันจองห้องนอนใหญ่บนชั้นสาม! ห้องนอนนั้นเป็นของใครเหรอ? รีบย้ายออกมา ไม่อย่างนั้น อย่าโทษที่ฉันเอาข้าวของข้างในทิ้งออกไปหมด!”

นายหญิงใหญ่เซียวพูดอย่างโกรธเคืองว่า: “แกกล้าเหรอ! ห้องนอนใหญ่บนชั้นสามเป็นห้องของฉัน! ใครก็ห้ามแย่ง!”

จางกุ้ยเฟินแสยะยิ้มพูดว่า: “นังแก่ชั่วร้ายอย่างแก รีบไสหัวออกไปให้ไกลหน่อย! เมื่อกี้นี้ฉันไว้หน้าแกแล้ว พวกเราสามคนมาบากหน้ามาขออาศัยกับแกด้วยความจริงใจและอยากจะดูแลแกเหมือนแม่แท้ๆด้วยความจริงใจ! แต่คาดไม่ถึงว่า อีแก่อย่างแกจะไร้ความปรานีขนาดนี้ งั้นเราก็พูดกันด้วยกำลัง ห้องนอนชั้นสามฉันเอาแล้ว แกกล้าแย่ง ก็ไตร่ตรองพิจารณาดูว่าตัวเองมีความสามารถนั้นมั้ย!”

นายหญิงใหญ่เซียวก็สิ้นหวังอย่างที่สุดในทันที!

ไม่เพียงแต่สิ้นหวัง ยังเสียใจอย่างสุดซึ้ง!

ตอนนี้เธอถึงได้เข้าใจว่า สามคนนี้ก็คือผู้ช่วยที่อู๋ตงไห่จัดเตรียมไว้ให้ตัวเอง!

ถ้ารู้ก่อนว่าจะเป็นแบบนี้ เมื่อกี้นี้ตัวเองก็ไม่ควรที่จะร้องโวยวายใส่พวกเธอและยังจะขับไล่พวกเธอออกไปด้วย…

เดิมที แม้ว่าพวกเธอจะไม่สามารถที่จะออกหน้าออกตาได้ แต่ก็ยังเคารพต่อตัวเองมากพอ ก็ยังมีพละกำลังที่แข็งแรง สั่งการพวกเธอทำอะไรก็ใช้การได้

แต่ตอนนี้เป็นยังไงล่ะ!