เจ้าสาวมือสองของคุณชายเย่ นิยาย บท 900

บทที่ 899 ความจริงใจที่ถูกเหยียบย่ำ

เมื่อมองแวบนี้เฉียวจื้อรู้สึกว่าหัวใจกระตุกไปครั้งหนึ่ง

เฉียวจื้อไม่เคยเห็นตวนมู่เสว่ในสภาพแบบนี้มาก่อน รู้สึกกระอักกระอ่วนใจ

ที่ผ่านมาทำตัวหยิ่งยโสมาตลอด ไม่เคยเห็นใครในสายตา แต่ตอนนี้ล่ะ

ริมฝีปากของเฉียวจื้อแสดงรอยยิ้มเยาะเย้ย เดินเข้าไปนั่งคุกเเข่าด้านหน้าเธอ “ความรู้สึกตกไปในโลกีย์เป็นยังไงบ้าง อึดอัดไหม”

ได้ยินดังนั้นดวงตาก็เธอเปล่งประกายด้วยความประหลาดใจ เฉียวจื้อหมายความว่ายังไง แต่เมื่อเห็นตอนที่เฉียวจื้อคุกเข่าลงด้านหน้าตัวเอง ในใจก็รู้สึกผิดหวังน้อยลง

เฉียวจื้อ.....คือคนที่ชอบเธอมาก่อน！

ถึงแม้เธอจะไม่รู้ว่าจู่ๆทำไมเฉียวจื้อไม่ติดตามเธอแล้ว แต่สำหรับเธอในตอนนั้น การที่เขาไม่ติดตามเธอเป็นเรื่องดีซะอีก เพราะเธอก็ไม่ได้อยากเจอเขาทุกวันอยู่แล้ว

อีกทั้งคนจีบเธอก็เยอะแยะมากมาย ไม่มีเฉียวจื้อก็ยังมีคนอื่นอีก

ดังนั้นเฉียวจื้อจึงไม่ได้มีความสำคัญกับเธอมากเท่าไหร่

เมื่อเห็นเฉียวจื้อในสถานการณ์เช่นนี้จึงรู้สึกมีความหวัง

มองดูเขาสักพัก ก็จับแขนเขาไว้

“เฉียวจื้อ คุณต้องช่วยฉันนะ ฉันไม่ได้ตั้งใจ ฉันไม่ได้ทำร้ายเขานะ”

แขนของตนถูกจับไว้ เฉียวจื้อชะงักอยู่พักนึง จากนั้นก็ก้มลงไปมองส่วนที่ตวนมู่เสว่จับไว้ แววตาสั่นระริก แต่ก็กลับมาเย็นชาอย่างรวดเร็ว

“ไม่ได้อยากทำร้ายเขา แล้วเมื่อกี้.....ใครเป็นคนผลักเขาตกไป”

ได้ยินดังนั้นใบหน้าของตวนมู่เสว่ก็เปลี่ยนเป็นความกลัว “ฉันบอกว่าไม่ได้ตั้งใจคุณจะเชื่อไหม ฉันกับเขากำลังจะลงบันได จู่ๆก็ได้ยินเสียงของพวกคุณ ฉัน.....ฉันกลัว.....”

เฉียวจื้อหันไปมองเธอแบบตลก “เพราะคุณกลัว คุณเลยผลักเขาลงไป อยากใช้จังหวะหนีจากเขาสินะ”

คิดไม่ถึงว่าเฉียวจื้อจะพูดแทงใจดำตัวเองขนาดนี้ ตวนมู่เสว่ยืนมองเขาอย่างเหม่อลอย

“เมื่อก่อนผมชอบคุณ คุณรู้ใช่ไหม”

จู่ๆเฉียวจื้อก็พูดขึ้น

หลัวลี่ที่ยืนอยู่ด้านหลังไม่ไกลได้ยินประโยคนี้ก็หูผึ่งทันที โอ้มายก็อด

เธอคิดว่ามาที่นี่เพื่อช่วย คิดไม่ถึงว่า......ตัวเฉียวจื้อเองก็มีความแค้นเรื่องหัวใจส่วนตัวด้วยเหมือนกัน

เมื่อได้ยินว่าเขาชอบตน ตวนมู่เสว่ก็มีความหวังมากขึ้น เธอไม่ตอบแค่พูดว่า “คุณชอบฉัน งั้นคุณช่วยฉันได้ไหม ฉันไม่ได้ตั้งใจจริงๆ ตอนนั้น.....ฉันสับสน ฉันจึง......”

“เหอะ ไม่ได้ตั้งใจ ครั้งก่อนที่วางยาเย่โม่เซินก็ไม่ได้ตั้งใจเหรอ”

ตวนมู่เสว่“……”

“คุณรู้ไหมเมื่อก่อนผมชอบคุณเพราะอะไร ” เฉียวจื้อถามหล่อน แต่ก็ไม่ได้ปล่อยให้หล่อนพูด เขาพูดต่อเองว่า “ผมชอบความจริงใจ มีเมตตาและความเก่งของคุณไง”

พูดถึงท่อนนี้แววตาเขามืดลงเล็กน้อยและเสียงก็ต่ำลง

“แต่ตอนหลังผมเพิ่งรู้ ว่าแท้จริงแล้วสิ่งที่ผมเห็นไม่ใช่ความจริง ยังจำครั้งสุดท้ายที่ผมไปบ้านตระกูลตวนมู่ได้ไหม คำพูดที่คุณพูดกับคนรับใช้ ผมได้ยินทั้งหมดแล้ว”

ประโยคสุดท้ายนั้น ทำให้เขาตัดใจจากตวนมู่เสว่ได้อย่างเด็ดขาด

มือที่จับแขนเขาค่อยๆวางลง สุดท้ายก็กองลงกับพื้นอย่างหมดแรง

มิน่าละ จู่ๆเขาก็ไม่ตามจีบเธอแล้ว ตอนนั้นไม่ได้สนใจ ตอนนี้ถึงได้รู้.....