เจ้าสาวมือสองของคุณชายเย่ นิยาย บท 905

บทที่904 คุณคิดจะขัดขวางฉันเหรอคะ

หลังจากที่เสี่ยวเหยียนอาบน้ำเสร็จ ตอนที่เดินผ่านห้องของเขา เห็นเขากำลังก้มๆเงยๆเก็บกระเป๋าของตัวเอง จึงอดที่จะกลอกตาใส่ไม่ได้ เธอเช็ดผมไปด้วยพร้อมกับเดินเข้าไปในห้อง

“เสี่ยวหมี่โต้ว ทำไมหลานเก็บกระเป๋าตอนนี้ล่ะจ้ะ ยังเหลืออีกตั้งหลายวันว่าจะถึงวันปีใหม่”

เสี่ยวหมี่โต้วได้ยินเสียง แต่ไม่แม้แต่จะหันกลับไปมอง ยังคงยุ่งอยู่กับการเก็บเสื้อผ้าใส่กระเป๋า

“น้าเสี่ยวเหยียนกำลังพูดกับหลานอยู่นะ”เสี่ยวเหยียนเห็นว่าเด็กน้อยไม่สนใจเธอเลย จึงกระทืบเท้าอย่างไม่พอใจ

พอได้ยินแบบนี้ เสี่ยวหมี่โต้วจึงหันกลับมามอง แล้วส่งเสียงฮึดฮัด

“คุณน้าเสี่ยวเหยียนครับ คุณน้าก็รู้ว่าอีกไม่กี่วันก็จะถึงปีใหม่แล้ว ดังนั้นผมถึงต้องรีบจัดกระเป๋า จะได้เตรียมพร้อมไว้ไงครับ”พอพูดจบ เสี่ยวหมี่โต้วรู้สึกว่ายังพูดไม่พอ จึงพูดเสริมขึ้นมาอีกประโยคหนึ่ง “เสี่ยวหมี่โต้วไม่อยากเป็นเหมือนเสี่ยวเหยียนหรอก ที่เก็บของเอาตอนวันไป มันรีบร้อนเกินไป”

พอเสี่ยวเหยียนได้ยิน เธอรู้สึกเจ็บจี๊ดขึ้นมาทันที “หลานพูดว่าอะไรนะ”น้ำเสียงของเธอเคืองใจอยู่บ้าง

เสี่ยวหมี่โต้วยืนกอดเอว แล้วพูด “เมื่อก่อนตอนที่หม่ามี๊อยู่ด้วย หม่ามี๊ก็มักจะชอบบ่นว่าน้าเสี่ยวเหยียนชอบหลงๆลืมๆ แม้แต่ตัวเองยังดูแลไม่ดี แล้วต่อไปจะดูแลคนอื่นได้ยังไง”

โอ้โห

เสี่ยวเหยียนอยากจะบ้าตายจริงๆ คิดไม่ถึงว่ามู่จื่อแค่บ่นเธอแค่นั้น เจ้าเด็กน้อยเสี่ยวหมี่โต้วจะจำได้ชัดเจนถึงขนาดนี้

“พอเลยนะ ทำไมถึงได้ชอบบ่นน้าจังเลย ถ้าบ่นอีก น้าจะไม่สนใจและไม่พาไปหาหม่ามี๊ของหลานที่ต่างประเทศแล้วนะ หลานไปสนามบินเองเลย”

เสี่ยวหมี่โต้วไม่รู้สึกกลัวเลย ไปเองก็ไปเองสิ

แต่เขาเด็กเกินไป ถ้าไม่มีผู้ปกครองไปด้วย ตอนที่เขาเดินไปรับตั๋วเครื่องบิน คงจะไม่ผ่านการตรวจแน่นอน

เฮ้อ พอต้องคิดว่าเด็กอัจฉริยะอย่างเขาจะต้องมาขอร้องคุณน้าเสี่ยวเหยียน เสี่ยวหมี่โต้วก็รู้สึกเสียใจมาก

แต่เพื่อจะได้ไปหาหม่ามี๊กับแด๊ดดี้ รวมถึงคุณตาของแด๊ดดี้ เขาจะต้องทนเอาไว้

พอนึกถึงตรงนี้ เสี่ยวหมี่โต้วก็วางของในมือลง ก่อนจะรีบวิ่งไปกอดขาของเสี่ยวเหยียนไว้ “คุณน้าเสี่ยวเหยียนครับ ผมผิดไปแล้ว ที่จริงแล้วคุณน้าเสี่ยวเหยียนไม่ได้เป็นคนหลงๆลืมๆเลยสักนิด คุณน้าเสี่ยวเหยียนเป็นคนที่น่ารักมาก ในอนาคตจะต้องเป็นน้าสะใภ้ของผมด้วย”

พอได้ยินคำว่าน้าสะใภ้ เสี่ยวเหยียนก็อารมณ์ดีขึ้นมาทันที เธอยิ้มออกมาอย่างพึงพอใจ

“เห็นแก่ที่หลานเรียกว่าน้าสะใภ้ ถึงจะต้องตายน้าก็จะพาหลานไปแน่นอน แต่ถึงเวลานั้นหม่ามี๊ของหลานเอาผิดน้า หลานต้องช่วยพูดแทนน้าด้วยนะ”

“อืม” เสี่ยวหมี่โต้วพยักหน้า แล้วกระพริบตาปริบๆ ก่อนจะพูดอย่างไร้เดียงสา “ผมจะพูดตามที่น้าเสี่ยวเหยียนบอกผมไว้ครับ เป็นผมที่ใช้ชีวิตของตัวเองเป็นข้อต่อรองบังคับให้น้าเสี่ยวเหยียนพาผมไปหาหม่ามี๊”

“ดีมาก ถึงตอนนั้นหลานจะต้องใส่สีเติมแต่งด้วยนะ บอกว่าถึงแม้หลานจะขอร้องยังไงน้าก็ไม่ยอม จนหลานต้องใช้ชีวิตเป็นข้อต่อรอง น้าถึงได้ตอบตกลงพาหลานไป เข้าใจไหม”

“เข้าใจแล้วครับน้าเสี่ยวเหยียน”

พอเห็นเสี่ยวเหยียนทำหน้าตาพึงพอใจ เสี่ยวหมี่โต้วจึงไม่อยากพูดอะไร ถ้าพูดแบบนี้ออกไปหม่ามี๊จะต้องจับผิดได้ตั้งแต่แรกแน่นอนว่าน้าเสี่ยวเหยียนเป็นคนสอนให้เขาพูดแบบนี้

ฮิฮิ น้าเสี่ยวเหยียนเป็นนี่ซื่อบื้อจริงๆเลย

“จริงสิ น้าชายของหลานยังไม่รู้เรื่องนี้ใช่ไหม อย่าบอกให้เขารู้เด็ดขาดเลยนะ ถ้าหากเขารู้ว่าเราสองคนแอบหนีไปหาหม่ามี๊ของหลานแค่สองคน เขาจะต้องขัดขวางเราแน่ๆ”

ถึงแม้เสี่ยวเหยียนจะอยากให้หานชิงไปกับพวกเธอด้วย เธอจะได้ถือโอกาสพัฒนาความสัมพันธ์กับหานชิงระหว่างการเดินทาง แต่ดูจากนิสัยของหานชิง เขาเป็นจอมปีศาจที่รักน้องสาวมาก

ถ้าบอกเขาไป เขาไม่ใช่แค่จะไม่ไปด้วย แต่ยังจะขัดขวางไม่ให้เธอกับเสี่ยวหมี่โต้วไปแน่นอน

ความคิดเห็น

ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: เจ้าสาวมือสองของคุณชายเย่