เจ้าสาวมือสองของคุณชายเย่ นิยาย บท 906

บทที่905 บรรลุข้อตกลงร่วมกัน

เซียวซู่คิดไม่ถึงว่าเธอจะมีปฏิกิริยาแบบนี้ และไม่รู้ว่าเธอคิดอะไรอยู่ ทำไมถึงคิดว่าเขามาเพื่อขัดขวางเธอกัน

หรือว่าจะเป็นเพราะว่าคำพูดทำร้ายจิตใจที่เขาเคยพูดก่อนหน้านี้ ทำให้เธอเกิดกำแพงป้องกันเขาขึ้นมา ดังนั้นไม่ว่าเขาจะพูดยังไง เธอก็ยังไม่ไว้วางใจเขาอยู่ดี

พอคิดได้แบบนี้ เซียวซู่จึงยิ้มแห้ง เพื่อให้เขาดูไม่น่ากลัวเกินไป

ไม่ยิ้มยังพอจะได้ พอยิ้มออกมา ทำให้รอยแผลเป็นบนหน้าย่นเข้าหากัน เธอรีบพูดขึ้นมา “คุณคิดจะทำอะไรกันแน่”

เซียวซู่เห็นสีหน้าหวาดกลัวของเธอ ที่ก่อนหน้านี้ไม่เคยมีแบบนี้มาก่อน เขาชะงักไปสักพัก และเหมือนจะนึกอะไรขึ้นมาได้ เขาจึงยกมือขึ้นมาลูบรอยแผลเป็นบนหน้าของตัวเอง “ทำให้คุณตกใจเหรอครับ”

พอพูดจบ เขาก็หุบยิ้ม สีหน้าของเขาเคร่งขรึม

“ต้องขอโทษด้วยครับ”

เขารู้ดีว่ารอยแผลเป็นบนหน้าของเขาทำให้คนอื่นตกใจกลัว ยิ่งพอยิ้มก็ยิ่งน่ากลัว ปกติเขาจะรู้ตัวดี จึงไม่ค่อยมองหน้าคนอื่น คิดไม่ถึงว่าวันนี้… เขาจะลืมตัวแบบนี้

เมื่อตะกี้เสี่ยวเหยียนตกใจจริงๆ ตอนนี้ได้เห็นเขาก้มหน้าลงอย่างเศร้าใจ เธอจึงรีบเก็บอาการทันที

เขาบาดเจ็บถึงขนาดนี้แล้ว แต่เธอกลับแสดงอารมณ์ออกมาทางสีหน้าอีก จะไม่ทำร้ายจิตใจเขาได้ยังไงกัน

“เอ่อ… ฉันไม่ได้ตกใจเพราะคุณนะคะ คุณอย่าเข้าใจผิด”เสี่ยวเหยียนนิ่งคิด ก่อนจะรีบพูดอธิบาย “ฉันแค่กลัวว่าคุณจะขัดขวางไม่ยอมให้ฉันพาเสี่ยวหมี่โต้วไปหามู่จื่อเท่านั้นเอง ไม่ใช่เรื่องอื่น”

พอได้ยินแบบนี้ เซียวซู่ก็เงยหน้าขึ้นมาอีกครั้ง เสี่ยวเหยียนได้เห็นรอยแผลเป็นบนหน้านั้นอีกครั้ง

มันน่ากลัวจริงๆ บาดแผลในตอนนั้น…ดูยังไงมันก็น่าจะปวดมากเลย

“คุณวางใจได้ ผมเองก็คิดเหมือนกับคุณ ผมเองก็… ไม่ได้เจอคุณชายเย่นานแล้วเหมือนกัน”

พอได้ยินแบบนี้ เสี่ยวเหยียนก็เข้าใจความหมายของเขาทันที เธอถามออกไปอย่างไม่แน่ใจ “หรือว่า… คุณอยากจะไปพร้อมกับพวกฉันด้วยคะ”

เซียวซู่พยักหน้าตอบ

เสี่ยวเหยียนถอนหายใจโล่งอก กำแพงป้องกันที่มีก่อนหน้านี้หายไปในพริบตา “โธ่ ถ้าคุณพูดแบบนี้ตั้งแต่แรกก็จบแล้วค่ะ เริ่มบทซะยาว ฉันก็นึกว่าคุณจะขัดขวางฉันซะอีก”

พอพูดจบ เสี่ยวเหยียนก็ถลึงตาใส่เขา เมื่อตะกี้ทำเธอตกใจแทบตาย

เซียวซู่ลูบจมูกตัวเอง เขาคิดว่าตัวเองพูดตรงมากแล้วนะ คิดไม่ถึงว่ามันจะยังอ้อมค้อมอยู่อีก งั้นเดี๋ยวครั้งต่อไป เขาจะพูดกับเธอไปตรงๆเลยก็แล้วกัน

ในขณะที่กำลังนิ่งคิด เสี่ยวเหยียนก็หยิบบัตรประจำตัวบนโต๊ะขึ้นมา “คุณอยากให้ฉันช่วยจองตั๋วเครื่องบินให้ด้วยอย่างนั้นเหรอคะ”

“อืม ผมจะไปรอบเดียวกับพวกคุณ ค่าตั๋วเครื่องบินเดี๋ยวผมจะคืนให้คุณสองเท่าตัวเลย”

เสี่ยวเหยียนจับบัตรประจำตัวไว้ แล้วนิ่งเงียบไปสักพัก “ก็ได้ค่ะ ฉันเข้าใจแล้ว เดี๋ยวฉันช่วยคุณจองตั๋วเครื่องบินเอง และบัตรประจำตัวฉันจะคืนคุณได้ยังไง”

“เหลือเวลาไม่กี่วันแล้ว พวกเราแลกเบอร์ติดต่อไว้ดีไหม แล้วคุณค่อยส่งรายละเอียดตั๋วเครื่องบินมาให้ผม ตอนที่พวกเรารวมตัวกัน คุณค่อยเอามาคืนผมก็ได้”

เสี่ยวเหยียนพยักหน้ารับ “ได้ค่ะ ไม่มีปัญหา”

พอบรรลุเป้าหมายของตัวเอง เซียวซู่ก็เตรียมตัวจะกลับ ไม่อยู่ต่ออีก เสี่ยวเหยียนมองตามหลังเขาไป นึกถึงเรื่องเมื่อตะกี้ที่เธอทำสีหน้าตกใจเมื่อเห็นรอยแผลเป็นของอีกฝ่าย พอคิดจะเรียกเขาเพื่อพูดอะไรบางอย่าง แต่เธอก็ไม่กล้าเอ่ยปากเรียก

ช่างเถอะ เขาได้รับบาดเจ็บถึงขนาดนี้แล้ว ถ้าหากเธอยังพูดอีก เขาคงเสียใจน่าดู

ดังนั้นสุดท้ายแล้วเสี่ยวเหยียนก็ไม่ได้พูดอะไร เซียวซู่เดินออกจากบริษัทไปอย่างรวดเร็ว

ความคิดเห็น

ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: เจ้าสาวมือสองของคุณชายเย่