เจ้าสาวมือสองของคุณชายเย่ นิยาย บท 921

บทที่ 920 แดดดี้พาหนูกลับบ้าน

เสี่ยวหมี่โต้วไม่เคยคิดมาก่อนเลย วันหนึ่งตัวเองก็จะสัมผัสได้ถึงความอ่อนโยนและความรักที่ส่งผ่านมาจากตัวพ่อ

เพราะในความทรงจำของเขาแล้ว เขาใช้ชีวิตกับหม่ามี๊มาโดยตลอด

หม่ามี๊ดีกับเขามาก น้าเสี่ยวเหยียนก็ดูแลเขาเป็นอย่างดี คุณลุงก็รักและเอ็นดูเขามาก

เมื่อก่อนเขาเคยสงสัยตลอด ถ้าเขามีความรักความเอาอกเอาใจของแดดดี้ ความรักแบบนี้ เหมือนกับคุณลุงหรือเปล่า

แต่ต่อมา เสี่ยวหมี่โต้วเอาน้าเสี่ยวเหยียนมาเปรียบเทียบกับหม่ามี๊ ก็รู้สึกว่าความรักของพ่อและความรักของลุงนั้น จะต้องไม่เหมือนกันอย่างแน่นอน แน่นอนว่า ไม่ได้หมายความว่าคุณลุงและน้าเสี่ยวเหยียน ไม่ได้รักเขามากเท่าแดดดี้ หม่ามี๊

ตรงกันข้าม พวกเขาดีกับตัวเองอย่างมาก

แต่เพียงความรู้สึกบางอย่าง ก็คือไม่สามารถถูกแทนที่ได้

แดดดี้ก็คือแดดดี้ หม่ามี๊ก็คือหม่ามี๊ ก็ไม่เหมือนกัน

เสี่ยวหมี่โต้วดูเย่โม่เซินถูบาดแผลของตัวเองเบาๆ รู้สึกอยากจะร้องไห้ ในไม่ช้าเขาก็เข้าใจแล้วว่า แดดดี้ทำให้ตัวเองรู้สึกตื้นตันใจ

ในไม่ช้า เสี่ยวหมี่โต้วก็ตอบสนอง ส่งเสียงร้องออกมาดึงมือตัวเองกลับ

เย่โม่เซินชะงักไปครู่หนึ่ง เงยหน้าขึ้นถามเขา “มีอะไรเหรอ?”

เขาอยากจะดึงมือเขาอีกครั้ง แต่เสี่ยวหมี่โต้วผลักเขาออกไป แล้วเลื่อนลงจากเตียง ห่างจากเขาไกลหน่อย

เมื่อเห็นว่าเจ้าตัวเล็กอยู่ห่างจากตัวเองมาก ใบหน้ายังมีท่าทางโกรธเคือง เย่โม่เซินคิดว่า เขาน่าจะโกรธท่าทีที่เขาทำกับหานมู่จื่อก่อนหน้านี้

เมื่อนึกถึงเรื่องนี้ เย่โม่เซินก็เม้มริมฝีปากบาง “อยู่ไกลขนาดไหนเพื่ออะไร? เข้ามา”

หลังจากเสี่ยวหมี่โต้วได้ยิน ก็ทำหน้าทะเล้นใส่เขา หันวิ่งออกจากห้องผู้ป่วย

เย่โม่เซินขมวดคิ้ว ดึงผ้าห่มออก อยากจะออกจากเตียง อาจเป็นเพราะการเคลื่อนไหวรุนแรงไป สมองส่งความเจ็บปวดที่รุนแรง ทำให้เขาหยุดการเคลื่อนไหว เขายื่นมือออกไปกุมขมับตัวเองโดยสัญชาตญาณ

เมื่อกี้ในสมองมีแสงสีขาวสว่างวาบอีกครั้ง ภาพมากมายวิ่งตรงเข้ามา

สถานการณ์แบบนี้ ก่อนหน้านี้ก็เคยเกิดขึ้นหลายครั้ง

ครั้งหนึ่งคือเจอกบหานมู่จื่อ จากนั้นคือเจอส้งอาน ต่อจากนั้น......คือได้เจอกับเสี่ยวหมี่โต้ว

ดังนั้น ความทรงจำของเขา คือได้รับความกระทบกระเทือนครั้งแล้วครั้งเล่า จากนั้นคือต้องการทำลายผนึกที่ปิดไว้หรือ?

เย่โม่เซินเม้มริมฝีปากบางอย่างไม่พอใจ ดวงตาเย็นชา แต่น่าเสียดายที่ตอนนี้เขายังจำอะไรไม่ได้ แต่ว่า......สิ่งที่เกิดขึ้นต่อหน้า สามารถอธิบายได้ทุกอย่างแล้ว

เซียวซู่กำลังอยู่ตรงทางเดิน ทันใดนั้นก็ได้ยินเสียงประตูห้องผู้ป่วยเปิดออก จากนั้นเจ้าตัวเล็กก็วิ่งออกมา

สีหน้าของเขาเปลี่ยนไปเล็กน้อย ลุกขึ้นอย่างรวดเร็ว

“เสี่ยวหมี่โต้ว ทำไมออกมาแล้วล่ะ?”

หรือว่าเกิดอะไรขึ้น

เสี่ยวหมี่โต้วหยุดเดิน “ลุงเซียว แดดดี้ของฉันตื่นแล้ว”

เมื่อได้ยินเช่นนี้ เซียวซู่ชะงักไปชั่วขณะ จากนั้นในแววตาก็ปรากฏรอยยิ้มแห่งความสุข

“คุณชายเย่ตื่นแล้ว? ฉันเข้าไปดูเขาหน่อย”

เซียวซู่เดินผ่านเสี่ยวหมี่โต้วไปโดยตรง เดินเข้าไปข้างใน หลังจากเข้าไปแล้ว เซียวซู่ก็รู้สึกว่ามีบางอย่างผิดปกติ จากนั้นก็ถอยหลังออกมา อุ้มเสี่ยวหมี่โต้วขึ้นมา แล้วเดินเข้าไปพร้อมกัน

เดิมทีเสี่ยวหมี่โต้วยังอยากจะดิ้นรน แต่เมื่อคิดถึงท่าทางของแดดดี้ที่อยู่ข้างใน ก็ไม่ดิ้นรนแล้ว เอามือคล้องคอของเซียวซู่เอง

ทำท่าให้ดูเหมือนสนิทสนมมาก

ตอนที่เจ้าตัวเล็กเข้าใกล้ เซียวซู่รู้สึกแข็งกระด้างไปทั้งตัว

เขาโตมาขนาดนี้ ยังไม่เคยอุ้มเด็กอย่างสนิทสนมขนาดนี้มาก่อน และเด็กคนนี้ ยังเป็นลูกของคุณชายเย่ แล้วยังใกล้ชิดกับตัวเองขนาดนี้ ทันใดนั้นเซียวซู่ก็รู้สึกว่า เด็กก็น่ารักเหมือนกัน

ถ้า...... เขาเองก็มีคนหนึ่ง......

ความคิดเพิ่งมาถึงตรงนี้ เซียวซู่ก็หยุดลงทันที ไม่กล้าคิดต่อไปอีก

เขาอุ้มเสี่ยวหมี่โต้วเดินเข้าไปในห้องผู้ป่วย

ความคิดเห็น

ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: เจ้าสาวมือสองของคุณชายเย่