TRICK TO LOVE หลอกให้รัก นิยาย บท 56

“ที่รักทำอะไรให้เค้ากินเหรอ หิวจังเลย” ลูแปงเดินมาโอบเอวบางของทิชาไว้ด้วยท่อนแขนแกร่ง ก่อนที่จะวางศีรษะลงบนแนวไหล่ลาดของเธอ

“ไม่ได้ทำ”

“อะไรเนี่ย ทำแค่ของตัวเองได้ไงอะ นี่ผัวอยู่ด้วยทั้งคนนะ” ลูแปงโวยวายด้วยความไม่พอใจที่ทิชาไม่ยอมทำอาหารเผื่อเขา ทั้งที่ปกติแล้วเธอจะทำเผื่อเขาเสมอ

“ผัว?”

“ก็ผัวไง ผัวที่จีบเมียใหม่ เค้าพูดผิดตรงไหน” ไม่ว่าเปล่ามือหนายังสอดมือเข้าไปในเสื้อยืดตัวโคร่งแล้วหมุนวนอยู่บริเวณหน้าท้องแบนราบ

“เอามือออกไป”

“เค้าคิดถึงที่รักมากเลยอะ งอแง~” ทิชากรอกตาไปมาอย่างเหลืออด จะมีใครที่ไหนกำลังอ้อนแล้วพูดว่าตัวเองอยากงอแงแบบนี้บ้าง ไม่รู้ว่าที่ไม่ได้เจอกันสองวันลูแปงไปโดนอะไรฟาดหัวมาหรือเปล่าถึงเป็นได้มากขนาดนี้

“มันไม่เหมาะกับนาย ขนลุก”

“ที่รักลองเรียกเค้าเพราะๆ ดูหน่อยสิ พี่แปงคะอะไรแบบนี้”

“ประสาทแดกเหรอ อายุเท่ากันให้เรียกพี่” ทิชาแหวออกมาอย่างสุดจะกลั้น เหมือนความรู้สึกของเธอกำลังจะหมดความอดทนกับลูแปงเสียเต็มประดาแล้ว

“พูดไม่เพราะ ไม่น่ารักเลยนะ”

“กลับมาพูดเหมือนเดิมเหอะ ฉันว่าฉันใกล้จะหมดความอดทนเพราะท่าทีแบบนี้ของนายแล้วนะ”

“ฉันก็แค่อยากเป็นคนน่ารักๆ กับเมียตัวเองบ้าง” ลูแปงคลอเคลียซอกคอหอมๆ ไม่ห่าง อาศัยจังหวะที่ทิชากำลังหงุดหงิดสอดมือเข้าไปในบราเซียร์ลายลูกไม้สีดำกอบกุมหน้าอกขนาดใหญ่ไว้ด้วยมือของตัวเอง “อ่า…อยากกินนม”

“อยากให้ฉันฟาดหัวแตกใช่ไหม ฉันจะไม่ให้อภัยนายก็เพราะแบบนี้แหละ”

“ทิชาครับ คิดถึงมากเลย”

“อย่าเปลี่ยนเรื่องเอามือออกไป” หญิงสาวพ่นลมหายใจออกมาหนักๆ กับความหน้าด้านหน้าทนของคนข้างหลัง ไม่รู้เป็นเวรกรรมอะไรของเธอที่ต้องมาผูกติดความรู้สึกกับคนอย่างเขา

“ขอจับเฉยๆ ไม่ได้เหรอ”

“สาบานให้สิว่าที่ทำอยู่ไม่ได้คิดจะทำมากกว่านี้”

“สาบานก็ตายฟรีสิ” ลูแปงรีบพูดต่อแทบจะทันทีที่ทิชาพูดจบ ใจจริงเขาก็อยากจะทำแบบนั้นกับเธออยู่หรอก แต่ดูเหมือนเธอคงจะไม่ยอมให้เขาทำง่ายๆ “แถ้าเธอไม่ยอมฉันจะไม่ทำโอเคไหม ขอแค่สัมผัสอย่างเดียวแต่จะไม่สอดใส่แน่นอน”

“เหอะ!”

“วันนี้ไปเที่ยวกันไหม จะพาไปเดต”

“ไม่อยากไป” ทิชารีบปฏิเสธทันที ตอนนี้เธอไม่อยากไปไหนกับคนอย่างเขาทั้งนั้น แต่ถึงอย่างนั้นก็คงไม่ต่างอะไรกับการอยู่ที่นี่โดยมีลูแปงทำตัวเป็นเงาของเธอแบบนี้หรอก

“อยากเดตบนเตียง?”

“เมื่อกี้เพิ่งพูดอยู่หยกๆ ว่าจะไม่ทำ”

“ไม่ทำถ้าเธอไม่ยอม แต่ถ้าเธอยอมก็ทำไง” ใครจะยอมให้เสียโอกาสไปฟรีๆ กัน มันไม่ใช่แค่เซ็กซ์แล้วก็จบแต่มันเป็นความรู้สึกที่อยากทำให้คนรักมีความสุขต่างหาก

“ปล่อยได้แล้ว ฉันหิวข้าว”

“ทำให้ด้วยสิ หิวเหมือนกัน”

“ทำแล้ว ไปนั่งรอไป”

“ทำเผื่อแล้วเหรอ อ่า…เมียใครเนี่ยน่ารักจัง” ลูแปงคลี่ยิ้มออกมาด้วยความดีใจ ก่อนจะชะโงกหน้ามาหอมแก้มนวลฟอดใหญ่ “ขอบคุณครับ”

“น่าปวดหัว” ทิชาสบถออกมากับตัวเอง หลังจากที่ลูแปงเดินออกจากห้องครัวไปนั่งรออยู่ที่โต๊ะอาหารเงียบๆ โดยไม่วุ่นวายอะไรกับเธอ เมื่อจัดการเก็บของทุกอย่างเสร็จเรียบร้อยทิชาก็ถือจานอาหารที่เพิ่งทำเมื่อสักครู่นี้ออกมาวางไว้บนโต๊ะอาหาร ก่อนที่จะเดินกลับมาในห้องครัวแล้วกลับออกมาพร้อมกับน้ำส้มกับน้ำเปล่าอย่างละแก้ว

“เหมือนเดตเลยนะแบบนี้”

“เหมือนตรงไหน มีใครเดตแล้วใส่เสื้อยืดกับกางเกงนอนเหมือนนายกับฉันบ้าง”

“เธอไม่ใส่อะไรสวยกว่าตั้งเยอะ” ร่างสูงยิ้มกรุมกริ่มเอ่ยหยอกล้อคนตัวเล็ก แต่เธอกลับตีหน้านิ่งเฉยไม่สนใจคำพูดของเขา แล้วหันมาสนใจอาหารตรงหน้าตัวเองแทน

“พูดมาก กินๆ เข้าไป”

“ครับ” ลูแปงยังคงจ้องใบหน้าสะสวยทิชาด้วยสายตาหลงใหล ไม่คิดว่าตัวเองจะได้กลับมาเห็นภาพนี้อีกครั้ง ภาพที่เธอนั่งตรงหน้าของเขาแล้วได้ทำอะไรร่วมกันจนเขาอยากจะเก็บภาพช่วงเวลานี้เอาไว้ เมื่อคิดได้แบบนั้นลูแปงจึงหยิบโทรศัพท์ของตัวเองขึ้นมาถ่ายรูปทิชากับอาหารสองสามรูป มันเป็นภาพที่ไม่ได้มีอะไรหวือหวา แต่กลับเป็นภาพที่ทำให้เขายิ้มออกมาอย่างมีความสุขได้

“ทำอะไร ยิ้มแปลกๆ”

“ฉันแค่มีความสุขน่ะ ขอบคุณที่เธอไม่ไล่ฉันไปไหนนะ”

“ไล่แล้วแต่นายไม่ไป” ทิชาเหนื่อยหน่ายกับความเอาแต่ใจของลูแปงจนปล่อยให้มันเลยตามเลย หรืออีกใจนึงเธออาจจะยังอยากมีเขาอยู่ในชีวิตต่อไปก็ได้ แต่เพราะความกลัวทำให้เธอต้องปกป้องความรู้สึกตัวเองก่อนที่จะยอมให้โอกาสเขาอีกครั้งนึง

“ฉันลงรูปเธอในไอจีได้ไหม”

“รูป?”

“รูปนี้” เขายื่นโทรศัพท์ที่มีรูปถ่ายเมื่อสักครู่นี้ให้กับทิชาดู มันเป็นรูปที่มีเธอติดอยู่ในนั้นและเห็นสีหน้าของเธอได้อย่างชัดเจน ทิชารู้สึกประหลาดใจเล็กน้อยที่ใบหน้าของเธอดูสดใสขึ้นจากเมื่อวานมากเลยทีเดียว

“ก็แล้วแต่” หญิงสาวไม่ได้ตกลงแต่ก็ไม่ได้ปฏิเสธ ก่อนจะเบนสายตามองไปทางอื่นพร้อมกับหยิบน้ำส้มขึ้นมาดื่มเบาๆ เหลือบมองคนตัวสูงเล็กน้อยเมื่อเห็นว่าเขาเงียบไปเหมือนกับกำลังทำบางอย่างอยู่

ติ๊ง~