ปฏิบัติการ ตามล่า อำนาจ ของ ฮาร์วีย์ ยอร์ก นิยาย บท 2691

บรรดาทายาทเศรษฐีในขณะนี้ต่างเชื่อว่าเพราะเขามีมารยาทดีเลิศ

ถ้าเทพสงครามเล่นงานพวกเขา พวกเขาคงยอมแพ้ไปนานแล้ว

พวกเขาจะไม่เหมือนฮาร์วีย์ที่ยืดการต่อสู้อย่างไร้จุดหมายออกไปหน้าด้าน ๆ

มิทเชล แคร์รี่และสมาชิกทุกคนของกองบังคับคดีหลงเหมินจ้องมองไปที่ฮาร์วีย์ด้วยความจะถูกเหยียดหยาม

พวกเขาคิดว่าการกระทำของฮาร์วีย์ทำให้หลงเหมินอับอายขายหน้า

เมื่อมองดูท่าทางสงบนิ่งของฮาร์วีย์ สการ์เลตต์รู้สึกว่ามิยาตะควรจะโจมตีให้สุดแรง

เพราะหากฮาร์วีย์บ้านั๋นถูกทุบตีจนตายตรงนั้นแล้ว ก็คงจะโล่งใจได้ไม่น้อย

สการ์เลตต์ก้าวไปข้างหน้าและเอ่ยปากอย่างชอบธรรมไปอย่างไม่ต้องคิด “ขอบคุณสำหรับความเมตตาของคุณ คุณชิโนะสุเกะ!

“แต่คุณมาที่นี่เพื่อแก้แค้น! ก็ไม่จำเป็นต้องเกรงใจพวกเราหรอก!

“จบเรื่องนี้ได้แล้ว!

“ทำให้ไอ้สารเลวนั่นทุกข์ทรมานตามที่คุณต้องการได้เลย!”

สการ์เลตต์มั่นใจว่ามิยาตะจะสู้สุดกำลังหากเธอพูดเช่นนั้น

เธอรู้สึกเสียใจอย่างสุดซึ้ง ถ้าเธอรู้ว่ามิยาตะจะใจกว้างขนาดนี้ เธอคงบอกเขาเร็วกว่านี้!

“คนอย่างฮาร์วีย์ควรถูกกำจัดในทันที! ไม่ต้องเกรงใจเขา! บดขยี้เขาด้วยพลังทั้งหมดของคุณไปเลย!”

“นางโง่เอ๊ย!”

มิยาตะซึ่งไม่สามารถโจมตีฮาร์วีย์ได้แม้แต่ครั้งเดียว แม้จะปล่อยกระบวนท่านับสิบครั้ง ทำให้หญิงสาวมีสีหน้าสยดสยอง

คำพูดของสการ์เลตต์เกือบทำให้เขากระอักเลือด

ณ จุดนั้น เขาหยุดเสแสร้งทำตัวเป็นยอดฝีมือ แล้วรีบชักดาบยาวของประเทศหมู่เกาะออกจากเอว

ฟุ่บ ฟุ่บ ฟุ่บ!

ดาบส่องแสงเจิดจ้าขณะที่มิยาตะเหวี่ยงมันด้วยท่วงท่าอันเชี่ยวชาญ แสงจ้าสว่างวาบไปข้างหน้าพุ่งตรงไปยังตำแหน่งของฮาร์วีย์