ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน นิยาย บท 2186

เย่เฉินรู้สึกหนังตากระตุกอย่างรุนแรงพักหนึ่ง พลันเลี้ยวกลับทันทีโดยไม่ต้องคิด บิดคันเร่งของจักรยานไฟฟ้าทีหนึ่ง แล้วจากไปอย่างรวดเร็ว

ตู้ไห่ชิงเห็นเย่เฉินหายไป ก็รีบร้อนก้าวเท้าตามออกมาด้านนอก แต่รอจนเธอตามออกมา เย่เฉินก็หายไปไม่เห็นเงาแล้ว

เธอยืนอยู่หน้าประตูอย่างผิดหวังเสียใจ มองหาซ้ายขวาอย่างกระสับกระส่าย ปากยังพูดพึมพำว่า “ฉันเห็นภาพหลอนใช่ไหม?”

พูดจบ เธอก็รีบร้อนหันศีรษะ ถามพ่อบ้านชราที่ตามตนเองมาว่า “ลุงหวาง เมื่อกี้คุณเห็นชายหนุ่มคนหนึ่งไหม หน้าตาเหมือนฉางอิงมาก?”

แม้พ่อบ้านชราจะเห็นเย่เฉินเพียงแวบเดียว แต่ยังคงพูดอย่างสุขุมหาใดเปรียบ “คุณหนูรอง เมื่อกี้ผมเห็นชายหนุ่มคนหนึ่งขี่รถจักรยานไฟฟ้าจริงๆ ครับ แถมหน้าตาเขาก็เหมือนคุณเย่มากด้วย!”

พอตู้ไห่ชิงได้ยินเช่นนี้ พลันตื่นเต้นจนแม้แต่เสียงพูดก็ยังสั่นเล็กน้อย เอ่ยปากว่า “ไม่ผิด...ไม่ผิดแล้ว... ในเมื่อลุงหวางเองก็เห็นเช่นกัน งั้นก็แสดงว่าฉันไม่ได้ตาฝาด และในสมองก็ไม่ได้เห็นภาพหลอน...”

พูดเสร็จ เธอก็อดกังขาขึ้นมาไม่ได้ “จะเป็นไปได้อย่างไรกัน? บนโลกนี้จะมีคนที่หน้าตาเหมือนกันสองคนได้อย่างไร? แถมพ่อหนุ่มคนนั้นดูไปแล้ว น่าจะอายุราวๆ ยี่สิบกว่าปี...เขาหน้าตาเหมือนฉางอิงขนาดนี้ได้อย่างไร?”

พ่อบ้านชราถอนหายใจเสียงเบา “โลกกว้างใหญ่ บางทีก็อาจมีคนหน้าตาเหมือนกันสองคน แต่ก็ไม่ได้มีอะไรเกี่ยวข้องกัน จึงถืออเป็นเรื่องธรรมดา”

ตู้ไห่ชิงพยักหน้า “ที่ลุงหวางพูดมาไม่ผิด โลกกว้างใหญ่ขนาดนี้ มีคนตั้งมากมายขนาดนี้ บางครั้งคนสองคนจะมีหน้าตาเหมือนกันก็ถือว่าธรรมดามากจริงๆ ...”

พอพูดถึงตรงนี้ ตู้ไห่ชิงก็พูดโพล่งออกมาอย่างยากจะปิดบังความตื่นเต้นไว้ได้ “แต่! แต่ต่อให้มีใครสักคนที่หน้าตาเหมือนฉางอิงมากจริงๆ เขาก็ไม่ควรปรากฏตัวอยู่ที่นี่! นี่คือที่ไหน? นี่คือบ้านเดิมในอดีตของฉางอิงนะ! หากบอกว่าเขาไม่เกี่ยวข้องใดๆ กับฉางอิงเลย นั่นจะบังเอิญเกินไปหรือเปล่า?”

พ่อบ้านชราได้ยินเช่นนี้ ก็อดขมวดคิ้วขึ้นมาไม่ได้

เขาเองก็ยอมรับเช่นกันว่าที่ตู้ไห่ชิงพูดมามีเหตุผลมาก

มีคนหน้าตาเหมือนกับฉางอิง ไม่ถือว่าแปลกเท่าไหร่นัก แต่หากเขาปรากฏตัวอยู่หน้าประตูบ้านเดิมของเย่ฉางอิง นั่นแหละที่บังเอิญเกินไป! ถึงขนาดที่ว่าบังเอิญจนถึงขั้นแปลกประหลาดเลยทีเดียว!