ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน นิยาย บท 2167

ชายฉกรรจ์ที่อยู่รอบเฉินเสี่ยวเฟยเตรียมพร้อมแล้ว

บริษัทของพวกเขาเป็นบริษัทที่ทำธุรกิจสีเทาโดยเฉพาะ ถ้าต้องการรายได้ต้องอาศัยผลงานทั้งหมด

ผลงานของเฉินเสี่ยวเฟยขึ้นอยู่กับจำนวนผู้หญิงที่เธอหลอกลวงมาได้ และจากนั้นเธอก็บีบบังคับเอาผลประโยชน์จากผู้หญิงเหล่านี้ได้อีกไม่น้อย

ส่วนผลงานของอันธพาลเหล่านี้ก็ขึ้นอยู่กับจำนวนครั้งที่พวกเขาลงมือ

กล่าวง่าย ๆ ก็คือ ถ้าเดือนไหนไม่มีโอกาสได้ลงมือ พวกเขาก็จะได้แค่เงินเดือนพื้นฐานเท่านั้น

แต่ถ้าเดือนนี้มีการลงมือต่อสู้ทุกวัน พวกเขาจะได้รับค่าจ้างอย่างน้อยหลายหมื่น

วันนี้พวกเขาได้เห็นรายได้แล้ว เพราะอาลีเพย์ของเฉินเสี่ยวเฟยมีเงินเข้ามาห้าแสนหยวน หากพวกเขาสั่งสอนคนปัญญาอ่อนที่อยู่ตรงหน้าคนนี้ เงินในห้าแสนหยวนนี้อย่างน้อยพวกเขาจะได้สองถึงสามหมื่นหยวน

ดังนั้น ทันทีที่พวกเขาได้ยินคำสั่งของเฉินเสี่ยวเฟย พวกเขาเดินเข้าไปหาเย่เฉินด้วยใบหน้าที่โหดเหี้ยม

เย่เฉินยิ้มจาง ๆ

ไม่ต้องกล่าวถึงพวกอันธพาลสี่ห้าคนนี้ แม้แต่ปรมาจารย์ศิลปะการต่อสู้อย่างซูรั่วหลี ฝีมือก็ไม่พอเมื่ออยู่ต่อหน้าตนเอง

ดังนั้นเขาจึงทักทายพวกเขาด้วยรอยยิ้ม

เย่เฉินใช้เท้าเตะคนหนึ่งล้มลงเสียงดังปัง แล้วก็ใช้หมัดชกไปที่อีกคนล้มลงเช่นกัน จากนั้นใช้มือทั้งสองข้างจึงยกชายฉกรรจ์ข้างล่ะหนึ่งคน จากนั้นก็เหวี่ยงแขนทั้งสองข้างเบา ๆ แล้วก็เหวี่ยงทั้งสองคนออกไปอยู่ริมถนนที่ปลูกต้นสนแคะไว้ แล้วพวกเขาก็หมดสติไม่รู้สึกตัวอีกเลย

เมื่อคนที่เหลืออีกสองคนเห็นว่าเย่เฉินต่อสู้ได้อย่างคล่องแคล่ว เขาสามารถจัดการเพื่อนทั้งสี่ของตนเองได้อย่างง่ายดาย ทำให้พวกเขากลัวจนกำลังจะหันหลังหนีไป

แต่ก่อนที่พวกเขาจะหันหลัง เย่เฉินก็จับหลังคอของพวกเขาไว้ทันที จากนั้นพวกเขาสองคนนั้นก็เหมือนพาราโบลาที่พุ่งไปตกอยู่ริมถนนที่ปลูกต้นสนแคะเอาไว้