ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน นิยาย บท 2181

เมื่อผละจากทิวทัศน์งดงามของแม่น้ำไข่มุก เย่เฉินก็รีบเร่งรุดมายังตลาดสด

เวลาล่าช้าไปไม่น้อยแล้ว หากยังไม่รีบซื้ออาหารกลับไปอีก เมียเลิกงานกลับมาบ้านก็จะไม่ได้กินอาหารเช้า

แม้จินหลิงจะเป็นเมืองโบราณเมืองหนึ่ง แต่กลิ่นอายแห่งความทันสมัยกลับยิ่งเข้มข้นขึ้นเรื่อยๆ สิ่งปลูกสร้างของเมืองเก่าที่ทำลายก็ทำลาย ที่รื้อถอนก็รื้อถอน ที่ปรับปรุงก็ปรับปรุง ตอนนี้สภาพโดยรวมกลายเป็นตึกระฟ้าอาคารสูงอย่างเมืองใหญ่ในสมัยปัจจุบันไปแล้ว

ตลาด ช่างฝีมือดั้งเดิมมากมายในอดีตต่างก็ค่อยๆ ถูกร้านค้าใหญ่โตนานาชนิด รวมถึงห้างสรรพสินค้าเข้ามาแทนที่

ไม่กี่ปีก่อน ข้างทางมีช่างตัดผมอยู่จำนวนมาก ฝีมือในการตัดผมโกนหนวดดีอย่างยิ่ง มีเงินแค่สองสามหยวนก็สามารถนั่งตัดผมที่ข้างทางได้แล้ว

แต่เดี๋ยวนี้ ได้หายไปหมดแล้ว

แทนที่ด้วยสถานเสริมความงามบรรยากาศหรูหราอยู่เต็มไปหมด ช่างเหล่านั้นยังไม่เท่าไหร่ ช่างตัดผมที่ขนยังขึ้นไม่ครบด้วยซ้ำนี่สิ ตัดผมให้คนตามประสา ก็เป็นเงินร้อยสองร้อยหยวนเข้าไปแล้ว บางครั้งพบเจอร้านที่ไร้จรรยาบรรณ ยังจะเล่นลูกไม้ให้ลูกค้าไปทำบัตร ตัดผมหัวหนึ่งก็ถูกไถไปหลายพันหยวน เป็นแบบนี้ทุกที่เต็มไปหมด

ในอดีต ริมทางมีรถม้า รถรามากมาย ล้วนเป็นเกษตรกรในชนบทเก็บผักจากที่ดินตัวเองแต่เช้าตรู่ จากนั้นก็ขี่รถมาขายในเมือง ผักผลไม้ทั้งสดใหม่อีกทั้งยังราคาถูก

แต่ว่าหลายปีมานี้รถที่ใช้สัตว์ลากเทียมไม่ยอมให้เข้าเมืองอีกแล้ว แม้แต่ตลาดสดดั้งเดิมนับวันก็ยิ่งมีน้อยลงเรื่อยๆ จนกระทั่งคนส่วนใหญ่ได้แต่ไปซื้อผักในซุปเปอร์มาร์เก็ต

ผักในซุปเปอร์มาร์เก็ต คุณภาพยังไม่เท่าไหร่ ราคากลับแพงหูฉี่ ซื้อผักกาดขาวหัวหนึ่งก็ตั้งสิบกว่าหยวนเข้าไปแล้ว

และนี่เป็นการทำให้เมืองโบราณแห่งนี้ ค่อยๆ สูญเสียกลิ่นควันของการดำรงชีวิตในแบบดั้งเดิมไป

อันที่จริงยามปกติเย่เฉินไม่ชอบไปซื้อผักที่ซุปเปอร์มาร์เก็ตเป็นอย่างมาก เขามักรู้สึกว่ามันขาดความน่าสนใจไป

ดังนั้น เขาจึงมักไปที่สี่แยกเก่าที่ยังคงความเป็นมืองเก่าเอาไว้ ที่นั่นจะมีตลาดสดที่คึกคักเป็นพิเศษ

ที่ชอบไปสี่แยกเก่าแห่งนั้น ไม่เพียงเป็นเพราะที่นั่นติดดิน แต่ยังมีอีกสาเหตุหนึ่งที่เย่เฉินเก็บซ่อนไว้ในใจ ไม่ได้บอกใคร