หวานเย็น กรุ่นใจ นิยาย บท 144

สาริศาอยู่ในสภาพสมองเบลอไปหมดแล้ว!

อะไรนะ? ธนพัตใช้เงิน 50 ล้านบาทในการประมูลยันต์คุ้มภัยให้เธองั้นเหรอ?

ความโกลาหลของทุกคนที่อยู่ในงาน ยังไม่เท่าความตื่นตระหนกของสาริศาเลยด้วยซ้ำ

เธอรู้ดีว่าเขาจะปกป้องตนเอง แต่ไม่คิดเลยว่า จะทำเพื่อตนเองได้ถึงขนาดนี้

แถมยังทุ่มเทกว่าพชิราเป็นไหน ๆ

นั่นมันไม่ใช่เป็นการแสดงว่า เธอมีความสำคัญที่อยู่ในใจของเขามากกว่าพชิราเหรอ?

สาริศาจำต้องยอมรับ การได้ประสบพบเจอกับธนพัตถือว่าเป็นความโชคดีของตนเอง

เธอมองไปทางธนพัต แววตาทอประกาย จนอดเอ่ยถามไม่ได้ “ธนพัตคะ คุณทำแบบนี้มันคุ้มค่างั้นเหรอ?”

ธนพัตมองมาที่ใบหน้าของเธอ ด้วยสีหน้าแววตามั่นอกมั่นใจ พลางกล่าวกับเธอทันที “ยันต์คุ้มภัยเป็นสิ่งที่สำคัญมากสำหรับคุณไม่ใช่เหรอ? ดังนั้น คุ้มค่ามากครับ”

แค่เพียงเรื่องนี้เองเหรอ? ธนพัตกลับไม่รู้สึกว่าเงินตั้ง 50ล้านบาทมันดูไม่คุ้มค่าสักนิดเลยเหรอ? ที่แท้ สิ่งที่เขาสนใจก็คือตนเอง จึงให้ความสนใจในยันต์คุ้มภัยของเธอด้วย และยันต์คุ้มภัยกลายเป็นสมบัติล้ำค่าเฉกเช่นเดียวกับเธอ

เนื่องจากเรื่องราวของธีภพกับเธอก่อนหน้า ได้จุดประกายให้ธนพัตโกรธเคืองจนตอนนี้มันจืดจางไปแล้ว แค่ตอนนั้นเขาก็แค่โมโหกระฟัดกระเฟียดตามประสาเด็กเท่านั้นแหละมั้ง

น้ำตาซาบซึ้งกินใจเอ่อล้นเต็มเบ้าตาของสาริศา ภูเขาน้ำแข็งในหัวใจของเธอนั้นมันได้มลายหายไปจนหมดเกลี้ยงแล้ว เพราะไม่เคยมีใครที่ให้ความอบอุ่นและแสงสว่างแก่เธอได้มากมายเช่นนี้

งานประมูลใกล้จะจบงานตามเสียงธนพัตตะโกน 50 ล้านออกมา สิ่งของที่ถูกนำมาประมูลก็ถูกคนอื่นประมูลต่อเนื่องไป

หลังจากงานประมูลเสร็จสิ้นลงแล้วก็เป็นงานเลี้ยงขอบคุณสำหรับงานเลี้ยงการกุศล คนที่อยู่ในงานต่างเคลื่อนย้ายไปยังห้องอาหารจัดเลี้ยง

ทุกคนผ่านการประมูลที่ตื่นเต้นเช่นนี้ไปแล้ว เมื่อมาถึงห้องอาหารที่จัดเตรียมอาหารเครื่องดื่มที่ตกแต่งอย่างงดงามละลานตา พลางฟังเพลงอันแสนไพเราะเสนาะหู ความรู้สึกจึงเปลี่ยนเป็นแจ่มใส่ขึ้นมา และเริ่มพูดคุยหยอกล้อกันตามประสา

แต่ว่า หัวข้อที่ทุกคนต่างพูดถึงกันนั้นยังคงเป็นเรื่องความโด่ดเด่นมากมายภายในงานประมูลของวันนี้

มีคนมากมายที่เข้ามาดื่มอวยพรแสดงความยินดีกับธนพัต สาริศาเองก็ไม่ได้พูดแทรกอะไร

สาริศาไม่ค่อยชอบสถานที่ที่มีคนมากมายและครื้นเครงสักเท่าไหร่ ยิ่งเวลาที่พูดคุยกันยังคงแสดงท่าทางเกรงอกเกรงใจอย่างเป็นทางการซึ่งเธอทำไม่เป็น ดังนั้นเธอเลยเดินไปอยู่อีกฝั่ง และนั่งดื่มไวน์แดงอยู่ตรงมุมห้องของห้องจัดเลี้ยงคนเดียว

งานประมูลในวันนี้ทำให้สาริศาสัมผัสสิ่งต่างๆ มากมาย ความกล้าหาญในการแข่งประมูลของธนพัตและการยื่นมือมาช่วยเหลือตั้งหลายครั้ง ทำให้เธอซาบซึ้งกินใจ

เธอมองเขาที่นั่งอยู่บนรถเข็นด้วยความหล่อเหล่าท่ามกลางฝูงชน มีความเสน่ห์แพรวพราวไปทั่วสารทิศ ท่วงท่ายิ้มแย้มแจ่มใสอย่างเป็นมิตร พลันทำให้หัวใจรู้สึกมั่นคงเป็นอย่างมาก

ในที่สุดก็มีคนออกโรงปกป้องเธอแล้ว อีกทั้งคนคนนี้ยังเป็นคนที่สง่าผ่าเผยหล่อเหลาเอาการ และมีเสน่ห์ของบุรุษอย่างเต็มเปี่ยม

แม้ว่าบางครั้งจะดูเหมือนติดหยิ่งบ้าง แสดงออกราวกับภูเขาน้ำแข็ง แท้จริงหัวใจอบอุ่นมาก และรักอย่างแรงกล้า

ธนพัตเสวนากับคนต่างชาติหลายคนในจุดที่อยู่ไม่ไกลมากนัก จู่ๆ ก็หันศีรษะกลับมามองทางสาริศา เขากะพริบตาให้สาริศา สาริศาหน้าแดงทันที เธอยิ้มหวานให้เขา และยกแก้วไวน์ให้เขาเป็นพิธี จากนั้นก็จิบไวน์

สายตาของสาริศายังคงมองตาแผ่นหลังของธนพัต จู่ๆ ก็ได้ยินเสียงมุมข้างห้อง คล้ายจะเป็นเสียงทะเลาะของธีภพและไรยาที่ดังออกมา

ไรยาพูด “ธีภพ คุณรู้หรือเปล่าในงานประมูลได้เผลอลืมตัวมากขนาดไหน คุณจะให้ว่าที่ภรรยาของคุณเอาหน้าไปไว้ที่ไหน คุณเคยคำนึงว่าฉันจะขายหน้าบ้างมั้ย? ว่าที่สามีของตนเองไปแข่งประมูลยันต์คุ้มภัยผืนเน่าๆ อะไรนั่นกับผัวคนอื่นเขา ราคาตั้ง50 ล้านนะ คุณเป็นบ้าไปแล้วใช่มั้ย?”

ธีภพได้ยินแล้วถึงกลับหมดความอดทนจนต้องสวนกลับทันที “ทำไม คุณยังมีหน้ามาโกรธผมอีกเหรอ? ผมถามคุณหน่อยนะ เรื่องยันต์คุ้มภัยคุณเป็นคนทำใช่มั้ย? ยันต์คุ้มภัยของสาริศาไม่มีวันที่เธอจะเอาของตัวเองออกมาประมูลอย่างแน่นอน! ไรยา ผมสัญญากับคุณแล้วว่าจะไม่เลิกกับคุณ ทางที่ดีที่สุดคุณอย่าได้ล้ำเส้นอีก!”

สาริศาใจสั่นทันที