หวานเย็น กรุ่นใจ นิยาย บท 146

หลังจากธนพัตและสาริศาได้ออกจากงานประมูลไปแล้วนั้น จึงขึ้นรถทันที เพื่อเตรียมตัวกลับบ้าน

งานประมูลการกุศลเกิดเรื่องราวมากขึ้นตั้งมากมาย โดยไม่รู้ว่าต่อไปจะมีข่าวลื่อแพร่สะพัดไปยังโลกภายนอกว่ายังไงบ้าง

การประมูลสินค้าของธนพัตราคาสูงเสียดฟ้าไปตั้ง 50 ล้าน ต้องกลายเป็นข่าวดังเป็นพลุแตกของเมือง S แน่นอน ไม่แน่อาจจะยังได้พาดหัวข่าวบนหนังสือพิมพ์หน้าหนึ่งก็ได้นะ

เมื่อสาริศาขึ้นรถมาแล้ว จึงใช้ผ้าเช็ดหน้าผืนเล็กเช็ดคราบไวน์ที่เปรอะอยู่บนตัวและแขนของธนพัต

เธอกระซิบพูดเสียงต่ำ “ขอโทษค่ะ เป็นความผิดของฉันเอง ที่สร้างความวุ่นวายให้คุณอีกแล้ว”

สร้างความวุ่นวายงั้นเหรอ?

ธนพัตหัวเราะแผ่วเบา

สาริศา คุณเป็นตัวก่อความวุ่นวายเจ้าปัญหาจริงๆ แหละ

แต่ว่า ผมยินยอมจะถูกคุณก่อความวุ่นวาย การที่มีคุณอยู่ข้างกาย ธนพัตอย่างผมยินยอมยุ่งวุ่นวายแบบนี้เพื่อคุณทุกวัน

ธนพัตแตะเธออย่างแผ่วเบา พลางพูดทันที “ไม่เป็นไรครับ ผมชอบ”

ในใจสาริศานั้นซาบซึ้งใจธนพัตมาก ซึ่งเธอที่จะได้รับความรู้สึกความรักอันอบอุ่นของเขาได้ทุกครั้ง

เขาทำเพื่อเธอทุกอย่าง โดยไม่สามารถตีค่าประเมินได้

การได้รับความรักของธนพัตนั้น สาริศารู้สึกว่าตนเองมีความสุขมาก ตั้งแต่เด็กจนโตใช้ชีวิตอย่างยากจนข้นแค้นหัวเดียวกระเทียมลีบ สาริศาไม่เคยรู้ด้วยซ้ำว่าอะไรคือความรัก เมื่อรู้จักกับธีภพ เธอคิดว่านั่นมันคือความรัก ที่ทุกวันสามารถใช้ชีวิตใต้แสงอาทิตย์อย่างสว่างไสวได้ทุกเมื่อเชื่อวัน และมีความสุขมาก

ทว่า เมื่อได้พบเจอกับธนพัตแล้ว สาริศาถึงได้รับรู้ว่าอะไรที่เรียกว่าความรักที่แท้จริง

ธนพัตปกป้องเธอตั้งแต่เริ่มแรก ในวันดูตัวนั้นเขาได้ช่วยจัดการเรื่องค่าอาหารแทนเธอ เพื่อเป็นการหลีกเลี่ยงให้เธออับอาย จากนั้น ยังแสดงความต้องการจะแต่งงานกับเธอ และคอยช่วยจัดการปัญหาเรื่องทะเบียนบ้านของสาริศาในระหว่างนั้นด้วย จนกันยามารดาของเธออาการฟื้นตัวสุขภาพดีขึ้น จากนั้นต่อมา ยังแสดงความรักและเอ็นดูและคอยเป็นวีรบุรุษที่คอยเข้ามาช่วยสาวงามจนนับครั้งไม่ถ้วน ผู้ชายเฉกเช่นนี้คุ้มค่าในการฝากชีวิตไว้ทั้งชีวิต

สาริศาถลาเข้าไปกอดธนพัตทันควัน

แผงอกของเขาช่างอบอุ่นเหลือเกิน ยังกว้างมาก สาริศารู้สึกสบายมากที่สุดแล้ว

เธอสัมผัสได้ถึงหัวใจเต้นและความอบอุ่นของร่างกายเขาที่แผ่ซ่านออกมา ในเวลานี้เธอแค่อยากจะอิงแอบแนบชิดอยู่ในอ้อมอกของเขาอยู่แบบนี้อย่างเดียว และลืมเลือนเรื่องที่ไม่สบายใจไปทั้งหมด

สาริศาพูดทันควัน “ธนพัต ขอบคุณนะคะ ไม่ใช่เพราะว่าขอบคุณเรื่องเงิน50ล้านนะ แต่เป็นเพราะว่าความรักของคุณที่คอยปกป้องฉัน ขอบคุณนะคะ”

หัวใจธนพัตสูบฉีดทันที เพราะว่านี่ถือเป็นครั้งแรกที่สาริศาออกตัวกอดเขาก่อน เธอน่าจะไม่โกรธเขาแล้วแหละ

ธนพัตยังไม่ทันได้แสดงท่าทางตอบสนอง สาริศาเป็นอะไรไปเนี่ย?

เขาถามเธอกลับอย่างระแวดระวัง “คุณไม่โกรธผมแล้วใช่มั้ย”

“ฉันหายโกรธคุณนานแล้วค่ะ” สาริศาพูดสารภาพออกมาจากใจจริง “ก่อนหน้านี้ฉันก็แค่รู้สึกว่าคุณไม่ให้เกียรติฉันดีพอ ทำไมถึง...ปฏิบัติตัวกับฉันอย่างเอาแต่ใจขนาดนั้นด้วย ไม่มีความอ่อนโยนสักนิด แรงเยอะจริงๆ แต่ฉันคิดดูแล้ว ความจริงตอนนั้นคุณน่าจะโกรธจัดเท่านั้นเอง ฉันไม่สามารถถือโทษโกรธความคุณได้ทั้งหมดหรอกค่ะ”

ธนพัตขมวดคิ้วเอาไว้ “ที่แท้คุณก็โกรธแค่เรื่องนี้เองเหรอเนี่ย?”

สาริศาเอียงศีรษะและพูดด้วยท่าทางแปลกประหลาด “ไม่งั้นให้ฉันไปโกรธเรื่องอะไรล่ะ?”

ธนพัตคิดว่าสงครามเย็นที่กินเวลามาหลายวัน ก็เป็นเพราะว่าสาริศาให้ความสนใจกับความคิดของธีภพถึงได้โกรธเคืองเอา ดังนั้นเขาถึงได้ไม่สบายใจ

ที่แท้กลับตาลปัตรเป็นเรื่องนี้เอง

ธนพัตไม่ได้ตอบคำถามของสาริศาทันที แต่กลับยิ้มและพูดออกมา “ไม่โกรธกันก็ดีแล้วครับ”

สาริศาพูดต่อ “งั้น คุณเองก็ไม่ได้โกรธใช่มั้ย?”

เดิมทีธนพัตก็อยากจะถามเรื่องรูปภาพที่ธีภพจู่โจมจูบสาริศาบ้าง ทว่ากลับไม่อยากให้สาริศาไปนึกถึงผู้ชายคนนี้อีกแล้ว

ในเวลาเดียว ก็รู้สึกราวกับไม่จำเป็นต้องรู้ด้วยซ้ำ เพราะสาริศาในเวลานี้ นั่งอยู่ข้างกายของเขาอย่างเชื่อฟัง และจ้องมองตนเองอย่างสื่อความหมาย เขารู้สึกว่าไม่มีอะไรสำคัญไปกว่านี้อีกแล้ว

เขาเชื่อมั่นเธอ

ก็แสนง่ายดายแค่นั้นเอง

ธนพัตพูดต่อ “ยัยเด็กบ๊อง ผมก็ไม่ได้โกรธคุณตั้งนานแล้ว”

“แล้วทำไมหลายวันที่ผ่านมานี้ คุณไม่สนใจฉันเลยล่ะคะ? ฉันทรมานใจจนจะตายอยู่แล้วนะ” สาริศาทำหน้านิ่วคิ้วขมวดตอนเอ่ยปากถาม

ธนพัตมองท่วงท่าออดอ้อนของสาริศา พลางคิดอยู่ในใจว่าตกลงเขาจะจัดการเธอยังไงดีนะ?

“ผมไม่ได้ไม่สนใจคุณนะ” เขากอดเธอ พลางกระซิบพูด “และไม่ได้โกรธด้วย”

สาริศาขมวดคิ้วขึ้น