Virgin Blue ซ่อนเสน่หา นิยาย บท 22

ช่วงพักเบรกดื่มกาแฟบุรฉัตรลากแนทตี้ไปคุย

“แนทมึงมาช่วยกูคิดเลย ทำยังไงจะได้รู้จักคุณติณห์มากขึ้นวะ”

แนทตี้ถึงกับเกาหัวเมื่อได้ยินคำถาม

ระดับอย่างคุณติณห์ถ้าไม่มาทำงานเป็นตัวแทนที่พิริยะก็แทบจะนึกไม่ออกเลยว่า จะเจอเขาได้ยังไง

ที่ผ่านมาที่เคยชมว่าเขาหล่อจะจีบเขาอย่างนั้นอย่างนี้ก็เป็นแค่ความสนุกที่พูดเล่นๆไปพอให้หัวใจกระชุ่มกระชวย

ที่คุยเล่นกับเพื่อน ก็คิดว่าเพื่อนมันรับมุกพูดเล่นพอสนุกไปด้วยกัน ไม่คิดว่ามันจะเอาจริงๆ และท่าทางดูจริงจังมากด้วย

แนทตี้คิดไม่ออกเลยว่าคนชนชั้นล่างอย่างอีบลูจะไปจับคุณติณห์เป็นผัวได้ยังไง

ในชีวิตของคุณติณห์น่าจะรักใคร่ชอบพอกับลูกหลานไฮโซด้วยกัน ไม่น่าจะมามองคนธรรมดาอย่างอีบลูได้เลย

“แล้วนิยายที่มึงอ่านมา เขาทำยังไงกันบ้างล่ะ คนธรรมดาถึงจะมีผัวเป็นไฮโซได้”

จะตัดความหวังเพื่อนก็กลัวบาปชาติหน้าเดี๋ยวเกิดมาครึ่งๆกลางๆจะมีกีก็ไม่มีจะมีกรวยก็กรวยลีบ

คนมันกำลังมีความหวังก็อย่าเพิ่งไปดับฝันมันเลย

“นิยายที่เคยอ่านเหรอมึง”

บุรฉัตรพยายามทบทวนมีหลายเรื่องเลย นี่ไงเรื่องล่าสุดที่เพิ่งอ่านไป

“เรื่องนี้เลยมึง‘เมียบำเรอซาตาน’พ่อแม่นางเอกเอานางเอกไปขัดดอก อารมณ์แบบพ่อแม่เป็นหนี้ไม่มีเงินใช้หนี้เลยเอาตัวนางเอกไปใช่หนี้แทน พอพระเอกได้กินนางเอกผู้ไม่เคยผ่านมือชายใดมาก่อน ก็เกิดความรู้สึกหวงแหนและกลายเป็นความรักในที่สุด”

แนทตี้เกาหัว

“แล้วพ่อกับแม่มึง จะเอาเครดิตที่ไหนไปกู้เงินคุณติณห์จนมึงต้องเอาตัวไปขัดดอกแทนได้ ห๊า อีบลู”

เออ จริงว่ะ ใครจะยอมให้กู้เงินวะ เครดิตอะไรก็ไม่มี มีแต่บ้านเช่าโทรมๆกับรถมอเตอร์ไซค์เก่าๆของแม่

งั้นเอาเรื่องอะไรดีวะ

“งั้นเอาเรื่องนี้มึง’แค้นพิศวาส’นางเอกสร้างความแค้นให้กับพระเอกทำให้น้องชายพระเอกตาย พระเอกก็เลยเอานางเอกไปทรมาน ทรมานกันไปทรมานกันมาก็เลยเกิดเป็นความรัก”

พลอตนี้โคตรคลาสสิค ละครหลายเรื่องก็มีพลอตประมาณนี้