กลลวง นายสุดเท่ห์ ชาร์ลี เวธ นิยาย บท 503

“ใช้ปัสสาวะคนเหรอ?!” เคนเน็ธพูดขึ้นทันทีด้วยท่าทางอักอ่วน “นี่… ไม่น่าขยะแขยงไปหน่อยเหรอครับ? คุณจำเป็นต้องใช้ปัสสาวะจริง ๆ เหรอ?”

ชาร์ลีพูดจาโผงผาง “คิดว่าผมล้อเล่นหรือไง?”

เขาชี้ไปที่จอร์แดนและถามว่า “คุณ! คุณอยู่ในธุรกิจยามาหลายปีแล้ว ผมขอถามคุณหน่อย พวกเขาไม่ได้ใช้ปัสสาวะของเด็กชายตัวเล็ก ๆ เป็นตัวเคลือบยาแผนโบราณเหรอ?”

"ใช่ครับ คุณพูดถูก!" จอร์แดนพยักหน้า “วิธีการโบราณหลายวิธีต้องใช้ปัสสาวะของเด็กชายตัวเล็ก ๆ เป็นตัวเคลือบยา ที่จริงมีประเพณีกินไข่แช่ปัสสาวะในภาคใต้ด้วย ได้รับการพิสูจน์แล้วว่ามีผลดีต่อสุขภาพ”

จากนั้นเขาก็หันไปหาเคนเน็ธ และพูดว่า “อย่ากังวลเลย คุณวิลสัน ปัสสาวะของเด็กชายตัวเล็ก ๆ เป็นส่วนผสมที่เก่าแก่มากในการแพทย์แผนจีน มันไม่สกปรกอย่างที่คุณคิด”

เคนเน็ธโล่งใจเล็กน้อยเมื่อได้ยินว่าเป็นปัสสาวะของเด็กชาย

เขาเคยเห็นปัสสาวะของเด็กชายตัวเล็ก ๆ ในภาพยนตร์คลาสสิกของจีน อันที่จริงมันไม่ได้น่าขยะแขยงอย่างที่ฟัง

อย่างไรก็ตาม เมื่อเคนเน็ธเริ่มทำใจได้เกี่ยวกับปัสสาวะของเด็กชาย ทันใดนั้นชาร์ลีก็พูดว่า “ในกรณีของคุณ เราไม่สามารถใช้ปัสสาวะของเด็กผู้ชายเป็นตัวเคขือบยาได้ พลังหยางในฉี่ของเด็กชายนั้นแรงมาก เนื่องจากเด็กผู้ชายไม่เคยสัมผัสพิธีกรรมสร้างความรักมาก่อน ร่างกายของคุณมีเรกิมากเกินไป ดังนั้นหากคุณกินปัสสาวะของเด็กผู้ชาย มันจะทำให้อาการของคุณแย่ลง!”

เคนเน็ธอ้าปากค้างด้วยความประหลาดใจ “ถ้าอย่างนั้น ปรมาจารย์เวด ผมควรใช้ปัสสาวะของเด็กผู้หญิงแทนไหม?”

“ไม่ นั่นใช้ไม่ได้” ชาร์ลีส่ายหัว “เพื่อรักษาอาการผิดปกติของคุณ คุณต้องใช้ปัสสาวะของผู้ชายที่โตแล้ว จะดีกว่าถ้าผู้ชายที่โตแล้วนอนกับผู้หญิงหลายคนยิ่งดี! นั่นก็เพราะว่ายิ่งเขานอนกับผู้หญิงมากเท่าไหร่ ปัสสาวะก็ยิ่งสะสมมากขึ้นเท่านั้น และจะส่งผลดีต่อสภาพของคุณ”

เคนเน็ธผงะเล็กน้อยกับคำพูดของเขาและถามว่า “ปรมาจารย์เวด ผมขอถามจริง ๆ ว่าคุณจงใจหลอกผมเพราะคุณยังเคืองผมอยู่ใช่ไหม? ทำไมผมถึงรู้สึกแปลกประหลาดมากขึ้นเมื่อคุณอธิบาย”