ราตรีสวัสดิ์ เซอร์อาเรส! นิยาย บท 513

โรสผลักประตูเข้าไปข้างในแล้วตะโกนอย่างโกรธเคือง “ถ้าจะทะเลาะกันก็ออกไปข้างนอก คนไข้ต้องการการพักผ่อน”

เซย์นและเซร่าต่างก็เป็นคนีหยิ่งยโส ดังนั้นพวกเขาจะยอมหยุดได้อย่างไร? พวกเขาหันมาว่าโรส "หุบปาก"

ทั้งสองทะเลาะกันมากยิ่งขึ้น

เซย์นพูดอย่างโกรธเคือง “เซร่า แม่ของเธอเอาพ่อฉันไปและทิ้งแม่ฉันไว้คนเดียว ฉันจะตำหนิใครล่ะ ถ้าไม่ใช่แม่ของเธอ?”

เซร่าไม่ยอมที่จะแสดงข้อเสียเปรียบ เธอพูดว่า "แม่ของนายดูแลพ่อฉันไว้ไม่ได้ นั่นก็เพราะว่าหล่อนไม่มีความสามารถไงล่ะ"

ด้วยสายตาเยาะเย้ยของเธอที่เพ่งไปหาเซย์น "นายผลาญเงินของครอบครัวเซเวียร์ ดังนั้นพ่อของฉันจึงผิดหวังในตัวนาย ครอบครัวเซเวียร์ ได้สับเปลี่ยนตำแหน่งใหม่ มานานแล้ว ตอนนี้แม่ของฉันเป็นนายหญิง พ่อฝากความหวังไว้ที่พวกเราพี่น้อง”

เซย์นไม่สามารถพูดต่อและได้ยกกำปั้นขึ้นเพื่อจะตีใครบางคน

เซร่าตะโกน “นายมันโง่ นายจะทำอะไรได้ นอกจากใช้กำลังแก้ปัญหา?”

โรสเห็นว่าสถานการณ์ไม่ดี เธอจึงก้าวไปข้างหน้าเซย์น ด้วยสองแขนที่กางออกกว้างขึ้น ไฟแห่งความโกรธที่ลุกโชนในดวงตาของเธอ

"เซย์น พอได้แล้ว"

เซย์นเหลือบมองไปที่ผิวของโรสโดยไม่ได้ตั้งใจ เขาหยุดนิ่งทันทีราวกับว่ามีใครบางคนร่ายมนต์สะกดใส่เขา

จากนั้นเธอก็พูดกับเซร่าว่า "รีบหนีไปซะ!"

เซร่ากลัวว่าเซย์นจะทุบตีเธอ เธอจึงรีบหนีไป

ในเวลานี้ดวงตาของเขาสั่นไหวด้วยน้ำตาพลางเอื้อมมือไปลูบหน้าโรส “เธอกลายเป็นแบบนี้ได้ยังไง?”

เธอรู้ว่าเขาต้องจำเธอได้แน่ ดังนั้นเธอจึงเผชิญหน้ากับเขาอย่างใจเย็น

"เรื่องมันยาวน่ะ”

เซย์นกระชากเสียง “งั้นก็ใช้เวลาของเธอ แล้วบอกฉันมาสิ”