ครูเจ้าเสน่ห์คนนี้ประธานจอง นิยาย บท 618

รับทราบครับ！

หมีพูลตอบสามพยางค์ จากนั้นก็พิมพ์ต่อว่า“พวกผมจะไปกินปิ้งย่างกันครับ ไม่ส่งข้อความแล้วนะครับ！”

อารมณ์พึ่งจะดีขึ้น เพราะคำพูดของลูกชายจึงทำให้เขาดิ่งลงสู่เหวอีกครั้ง

ลูกชายที่เป็นนักกินตัวยง จะยังคงจำภารกิจที่เขามอบหมายได้ไหม？

เขายิ่งคิดก็ยิ่งหงุดหงิด เขาปากางเกงสูททิ้งด้วยความเดือดดาล ก่อนจะด่าออกมาหนึ่งคำ จากนั้นก็เข้าห้องอาบน้ำ

ผ่านไปสักพัก

เขาส่งข้อความให้หมีพูลอีกครั้ง“ปิ้งย่างที่ไหน？”

หมีพูลตอบไปว่า“พ่อไม่ต้องมานะครับ ถ้าพ่อมาผมจะกลายเป็นคนขายชาติทันที ผมคงไม่กล้าสู้หน้าคุณแม่กับคุณอามาตรีแล้ว หรือไม่ก็ พ่อมาหลังจากที่พวกเรากินปิ้งย่างเสร็จก็ได้ครับ？”

อารมณ์เหวี่ยงของอาคิระบังเกิดขึ้นทันที เขาพิมพ์ข้อความหาหมีพูลหลายตัวอักษรติด สุดท้ายหมีพูลจึงส่งโลเคชั่นให้เขา

อาคิระให้ลุงสินเตรียมชุดปิ้งย่างมาหนึ่งชุด จากนั้นก็เหยียบคันเร่ง ขับรถออกไปอย่างไม่รีรอ

ระหว่างทางเขาใช้ความเร็วสุดมาก จากนั้นก็มาถึงที่หมายเสียที

ดังคาด พวกเขาสามคนกำลังปิ้งย่างกันอยู่

หมีพูลถือไม้เนื้อแพะย่างกินอย่างหนำใจ

เมื่อเห็นเขามา ใบหน้าเล็กก็หลบไปอีกข้าง ทำท่าเหมือนไม่เห็นเขา

และใบหน้าเล็กเขียนชัดมากว่า เขาไม่ได้เรียกพ่อมา！

พนาวันรู้สึกประหลาดใจ ยังเจอกันในสถานที่แบบนี้ได้อีก？

มนตรีคลี่ยิ้มน้อย ๆ พร้อมกับพลิกเนื้อย่าง

อาคิระกวาดสายตามองพนาวัน จากนั้นก็มองไปยังหมีพูล“หมีพูลไม่เคยกินเนื้อที่พ่อย่างให้ใช่ไหม มาสิ ตอนนี้พ่อจะย่างให้ ลูกจะกินเนื้อแพะหรือปลาเผาล่ะ？”

“……”

หมีพูลเช็ดน้ำมันตรงมุมปาก และอดกลอกตามองบนไม่ได้

คุณพ่อปั้นน้ำเป็นตัวเก่งจังเลย เขาเคยพูดตอนไหนว่าอยากกินปิ้งย่างที่พ่อทำให้？

ได้ยินดังนั้น พนาวันมองไปยังหมีพูลที่นั่งอยู่บนก้อนหิน

เขาเกาหัว ก่อนจะยิ้มกล่าวว่า“เมื่อก่อนผมเคยพูดไว้ครับ”

“มาสิ”

อาคิระวางอุกรณ์ในมือลง จากนั้นก็กวักมือเรียกหมีพูล

หมีพูลไม่มีทางเลือก ยกเท้าเล็ก ๆ เดินเข้าไป ก่อนจะนั่งข้างกายเขา “ทำไมคุณพ่อถึงมาล่ะครับ？”

“ถ้าพ่อไม่มา ลูกจะทำได้ดีเหรอ?”

อาคิระกวาดสายตามองเขา จากนั้นก็ปรายตามองผู้หญิงในดวงใจ ทว่าก็ยังคุยกับหมีพูลอยู่ “เมื่อกี้พวกลูกทำอะไรบ้าง？”

“ปิ้งย่างไงครับ แต่คุณแม่กับคุณอามนตรีรับผิดชอบปิ้ง ผมมีหน้าที่กินอย่างเดียวครับ”

ระหว่างที่พูด เขายังลูกลูบท้องกลมโตของตัวเองอีกด้วย“ผมกินอิ่มแล้วครับ”

ได้ยินดังนั้น อาคิระก็จ้องมองผู้เป็นจ้องตาเขม็ง พลางส่งเสียงฮึดฮัดว่า“ไม่มีประโยชน์จริง ๆ”

เมื่อก่อนอาคิระไม่เคยปิ้งย่างมาก่อน วันนี้เป็นครั้งแรก

เขามองอุปกรณ์ตรงหน้า ทว่าก็ไม่รู้ว่าควรเริ่มตรงไหนก่อน

หมีพูลนั่งอยู่ด้านข้างเขา เห็นเขาไม่ทำอะไร จึงเอ่ยปากพูดว่า“คุณพ่อย่างไม่เป็นใช่ไหมครับ？”

“ไม่เป็นไรหรอกครับ ผมอิ่มแล้ว”

ผู้ชายไม่ชอบให้คนอื่นซักไซ้ในความสามารถที่สุด

โดยเฉพาะเมื่อลูกชายตัวเองถามเช่นนี้ มันเสื่อมเสียศักดิ์ศรีของลูกผู้ชายมาก

“ใครบอกลูก?”